Geçen seneden beri görmedim diye geldim. Torunlarını görsünler hastalık var ölüm var.
2. Dalga filan olursa daha 1 sene daha gorusemeyiz diye geldim.
Ama geldiğim günden beri duymadığım hakaret kalmadı. Su sisesi masanın üstünde yer degistirmis diye bela okumalar çocuk tuvaletten cikarken kapiyi tam kapamamis diye küfür etmeler 6 günlük bayat ekmeği yemedik diye arefe günü evdeki sandalyaleri başımızdan ucurmalar ve bugun 1 yaşındaki bebekle 45 derece sicaklikta tarlaya çalışmaya gitmedim diye yediğin ekmek haram olsun kan kusarsin inşallah demeler. Bunu diyen yaratik malesef yazmaya dilim varmasa da baba denilen sahsiyet. Uvey filan degil. Oz baba.
10 gun sonraya dönüş biletimi almıştım zaten bu olaydan önce. Bir daha gelme diyenler için senede 1 defa geliyorum zaten. Memleketimi özlüyorum. Çocuklarım ananesini özlüyor. Zaten onun hatrı için geliyoruz.
Cocuklugumu aldı benden gencligimi de.....
Şimdi geri kalan hayatimi zehir etmeye devam ediyor.
Eşim bunlarin hicbirini bilmiyor. Eve erken dönersem iskilenir ve bu olayı didikler.
Zaten onunla da bir iyiyiz bir kötü.
Ne yapabilirim demeyeceğim. Yapacak birşey yok bunu biliyorum. Insan ailesini kendi seçemiyor.
Kızım diye kalbi çarpan bir baba olmasını çok isterdim ama onda kalp yok ki benim için çarpsin.
Çocuklarımın yanında bana keşke dogmasaydin keske hic olmasaydin dedi. Oysa ben hic birsey yapmamistim. Sadece masayı silerken suyu bi kenara koymustum o kadar.
Bütün bunlar olurken anneniz ne yapıyor diyenlere sımdiye kadar yaptığı tek şeyi yapıyor önce ağlıyor sonra o geldi mi koşa koşa önüne yemek hazırlıyor. Küstü konuşmadi diye dereden tepeden konuşmak için bi konu bulma ya çalışıyor. Yokkende arkasından beddua ediyor o kadar.