Keşke Anne Olmasaydım ..

inFlamess

Nirvana
Kayıtlı Üye
7 Temmuz 2009
1.442
2.216
O kadar pişmanım ki anne olduğum için...5,5 senedir kapana sıkışmış cebelleşiyorum.Bekarlıgımda ağlayan zırlayan çocuklara bakıp anneleri hakkın da “bi kadın neden çocuk yapar ki hayatını mahvetmek için mi?”diye düşünür çocuk yapmalarına hayret ederdim.Çünkü özgürlük kelimesinden oluşuyordum ben.Evliliğimden 2,5 sene sonra çocuk sahibi olmaya karar verdim fıtrat gereği sanırım.O dönem net hatırlayamıyorum nasıl karar verip nasıl cesaret ettim hiç bilemiyorum .İkincisi ise kazara oldu ...

5,5 senedir ben diye birşey yok .7/24 bakıcı olarak kiralanmışım.Sosyallik şöyle dursun bi banyo/wc ye bile insan gibi girip çıkamıyorum.

Annem destek olmadı hiç bir zaman sadece bir ben vardım .7 ay baktı hergin oğlum oraya bırakırken yalvarıyordu bırakmamam için.Ve her hafta beni twl de rahatsız ediyordu su gün izin al günüm var su gün izin al gezim var vs saçma sapan sepeblerden .Sanırım anaç olmamam ondan gelen bi kalıntı .Ama ondan daha çok sevgi verdiğimi düşünüyorum evlatlarıma .

Çocuklarımı kaybetsem dünya basıma yıkılır onları çok seviyorum ama onlar doğmamış olsaydı onları hiç tanımamış hiç sevmemiş olacaktım.O zaman olmayan bişeyin yokluğu için ağlamayacaktım .

İş hayatım bittikten sonra çocuklar daha ağır gelmeye başladı.Ve durmadan kavga eden iki erkek çocuk .Büyüdüler iş kolaylaşacak diye beklerken gün ve gün benim isyanım artıyor .Onlara yapabildiğim tek şey avazım çıktığı kadar “yeter “diye bağırmak oluyor .Anlamıyorlar tatlı tatlı anlatsam da beş dakika sonra herşey yine aynı.Büyük oğlum doğduğundan bu yana zor bi çocuktu hala öyle .Küçük nispeten daha sakindi artık o da ön teker arka teker misali abisinden geri kalır yanı kalmadı .

Büyük oğlumu cimnastik,yüzme futbol aktivitelerine gönderdim yaz okullarına gitti hiç bir fayda göremedim ,enerjisi yine hiç tükenmedi .

Evin her yerine yiyecek taşıyorlar şeftali ile duvar kapı pencere siliyorlar .Birbirlerini meyve suyu ile yıkıyorlar.Birbirleri ile çoğu zaman kavga halindeler küçük canı hep acıtılan taraf .Tv den nefret ederim hiç açmam ;büyük oğlum çizgi film bagımlısı ev de gün boyu tv bangır bangır.Şöyle rahat rahatı elime kitap ,telefon alıp keyif yapamıyorum .Yani yazacak çok sey var ama şimdi öyle aklıma gelenler .

Ben anaç bi kadın değilmişim .Keşke hiç evlenmeseydim keşke hiç çocuk sahibi olmasaydım boguluyorum.Anne olmak böyle birşey mi yoksa benim çocuklarım mı böyle bilmiyorum çok daralıyorum .

İlk oğlum doğduğundan 2 yaşınadek mükemmel besledim 2 sene mememde uyudu resmen emme refleksi çok güçlüydü çok düşkündü sütüm çok güzeldi .Sabahlara kadar emerdi.Özellikle hayatımda ki o 1 yıl sadece meme vermek üzerine kurulu idi hayatım .Banyo için bile 1 saat hazırlık yapardım .Cocuklarıma bir kez emzik dahi vermedim emmelerini etkilemesin diye .

Büyük oğlumu büyütürken kardeşi doğmadan önce bi kere kızıp bağırmadım .Suan ise evde her gün sesi göklerde bi anne olmaktan bitap düştüm yıldım arkadaşlar ben ....
 
Çocuklarınız zor ondan dolayı yılmışsınız.
Ama dediğim gibi herkes anne olacak diye bir şey yok, hayatın amacı evlenip peş peşe çocuk doğurmak değil keşke doğurmasaydınız şu an ben size gerçekten üzüldüm.
Anne mutlu değilse çocuklar da mutlu olamıyor ne yazık ki....
 
O kadar pişmanım ki anne olduğum için...5,5 senedir kapana sıkışmış cebelleşiyorum.Bekarlıgımda ağlayan zırlayan çocuklara bakıp anneleri hakkın da “bi kadın neden çocuk yapar ki hayatını mahvetmek için mi?”diye düşünür çocuk yapmalarına hayret ederdim.Çünkü özgürlük kelimesinden oluşuyordum ben.Evliliğimden 2,5 sene sonra çocuk sahibi olmaya karar verdim fıtrat gereği sanırım.O dönem net hatırlayamıyorum nasıl karar verip nasıl cesaret ettim hiç bilemiyorum .İkincisi ise kazara oldu ...

5,5 senedir ben diye birşey yok .7/24 bakıcı olarak kiralanmışım.Sosyallik şöyle dursun bi banyo/wc ye bile insan gibi girip çıkamıyorum.

Annem destek olmadı hiç bir zaman sadece bir ben vardım .7 ay baktı hergin oğlum oraya bırakırken yalvarıyordu bırakmamam için.Ve her hafta beni twl de rahatsız ediyordu su gün izin al günüm var su gün izin al gezim var vs saçma sapan sepeblerden .Sanırım anaç olmamam ondan gelen bi kalıntı .Ama ondan daha çok sevgi verdiğimi düşünüyorum evlatlarıma .

Çocuklarımı kaybetsem dünya basıma yıkılır onları çok seviyorum ama onlar doğmamış olsaydı onları hiç tanımamış hiç sevmemiş olacaktım.O zaman olmayan bişeyin yokluğu için ağlamayacaktım .

İş hayatım bittikten sonra çocuklar daha ağır gelmeye başladı.Ve durmadan kavga eden iki erkek çocuk .Büyüdüler iş kolaylaşacak diye beklerken gün ve gün benim isyanım artıyor .Onlara yapabildiğim tek şey avazım çıktığı kadar “yeter “diye bağırmak oluyor .Anlamıyorlar tatlı tatlı anlatsam da beş dakika sonra herşey yine aynı.Büyük oğlum doğduğundan bu yana zor bi çocuktu hala öyle .Küçük nispeten daha sakindi artık o da ön teker arka teker misali abisinden geri kalır yanı kalmadı .

Büyük oğlumu cimnastik,yüzme futbol aktivitelerine gönderdim yaz okullarına gitti hiç bir fayda göremedim ,enerjisi yine hiç tükenmedi .

Evin her yerine yiyecek taşıyorlar şeftali ile duvar kapı pencere siliyorlar .Birbirlerini meyve suyu ile yıkıyorlar.Birbirleri ile çoğu zaman kavga halindeler küçük canı hep acıtılan taraf .Tv den nefret ederim hiç açmam ;büyük oğlum çizgi film bagımlısı ev de gün boyu tv bangır bangır.Şöyle rahat rahatı elime kitap ,telefon alıp keyif yapamıyorum .Yani yazacak çok sey var ama şimdi öyle aklıma gelenler .

Ben anaç bi kadın değilmişim .Keşke hiç evlenmeseydim keşke hiç çocuk sahibi olmasaydım boguluyorum.Anne olmak böyle birşey mi yoksa benim çocuklarım mı böyle bilmiyorum çok daralıyorum .

İlk oğlum doğduğundan 2 yaşınadek mükemmel besledim 2 sene mememde uyudu resmen emme refleksi çok güçlüydü çok düşkündü sütüm çok güzeldi .Sabahlara kadar emerdi.Özellikle hayatımda ki o 1 yıl sadece meme vermek üzerine kurulu idi hayatım .Banyo için bile 1 saat hazırlık yapardım .Cocuklarıma bir kez emzik dahi vermedim emmelerini etkilemesin diye .

Büyük oğlumu büyütürken kardeşi doğmadan önce bi kere kızıp bağırmadım .Suan ise evde her gün sesi göklerde bi anne olmaktan bitap düştüm yıldım arkadaşlar ben ....
Kızmayın ama diz hiç çocuk olmadınız mı yaramaz olmadinmi kavga etmedinizmi huyduzlanmadinzmi ki kladiki isyan etmeyin derim rabbim verdiyse vardır bildiği hayatta anne olmak kadar kutsal ve güzel hiçbirşey yok sanırım benim 3 cocugum var aralarında 2 buçuk yaş var ve ben 4. Olsun diye 3 yıldır yalvarıyorum hasretle bekliyorum ne diyim ki şimdi sadece mantıklı düşünün evet size hak veriyorum zorlukları çok ama isyan etmeyin keşke annr olmasaydım demeyin ben cocuklarimin kokusunu dünyaya degismem
 
Biraz daha sıkın dişinizi bir kaç sene sonra bu yaramazlıkları kalmaz. Ben de çocuk düşünmüyorum yapamam çünkü, dün ayakkabı bakarken bir anda mağza birbirine girdi beş altı yaşlarında bir erkek çocuk elinde ayakkabı çekeveği ile ortalığı birbirine kattı ve annesi de peşinde. Ben o sabrı gösteremezdim mesela, kendimi biliyorum. Ama sizin için olan olmuş size düşen sadece sabretmek. Yardımcı abla imkanınız var mı belki size biraz nefes aldırır?
 
Böyle hissetmeniz zaman zaman normal
Onların büğüdüğünü görmek onlarla sohbet etmek zaman geçirmek o kadar güzel ki bu paha biçilemez
Hiçbirşeyi bunla değişmeyeceksiniz
Bu günleri hatılamayacak iyiki anne olmuşum diyeceksiniz
En azından ben böyle diyorum
 
Hiç cocuk sahibi olmayı düşünmüyorum zaten yaşımda geçti seni az çok anlayabiliyorum eminim çok zordur durumun çocuklarınıda cok seviyorsundur ama şöyle iyice büyüdüklerinde çok daha kolay olacak bu günleri unutacaksın :KK66:
İşe başlasan çocukları kreşe versen daha iyi olmaz mı senin psikolojin için.
Bu arada buraya bu konuyu açmakta büyük cesaret biz cocuk istiyoruz olmuyor sen pismanim diyorsunlar doluşur burazdan :KK66:
 
Off işte böyle konular beni çok korkutuyor. Yani sorarsanız çocuk planım yok zaten ama ileride üreme içgüdümü bastıramazsam ve bir anda tüm hayatım sadece çocuktan ibaret olursa diye çok korkuyorum. Çocukları kreşe verseniz?
 
Çocuk yapmama isteğimi arttıran bir konu oldu.
Maddi olanağınız varsa yardımcı bir kadın tutabilirsiniz ya da çocukları kreşe verip çalışmaya başlayabilirsiniz. Evde durdukça tükenirsiniz.
 
Hiç doğurmasaydınız bilmediğiniz duyguyu aramazdınız diye birşey yok. Kendinizinde dediği gibi fıtrar gereği annelik duygusu oluşuyor. Sizin hatanız bence iş hayatını bırakıp eve kapanmakta olmuş çocuklarında en yaramaz çağları. Bir iki seneye okula gidince biter. Sadece emin olun olmasaydı şuanki şeyleri düşünmezdiniz. Yapmanız gereken kreş yaşındalarsa verip işe gitmek
 
Kızmayın ama diz hiç çocuk olmadınız mı yaramaz olmadinmi kavga etmedinizmi huyduzlanmadinzmi ki kladiki isyan etmeyin derim rabbim verdiyse vardır bildiği hayatta anne olmak kadar kutsal ve güzel hiçbirşey yok sanırım benim 3 cocugum var aralarında 2 buçuk yaş var ve ben 4. Olsun diye 3 yıldır yalvarıyorum hasretle bekliyorum ne diyim ki şimdi sadece mantıklı düşünün evet size hak veriyorum zorlukları çok ama isyan etmeyin keşke annr olmasaydım demeyin ben cocuklarimin kokusunu dünyaya degismem
Yanlış anlamayın da neden 4? 3ü kız mı? Erkek mi istiyorsunuz? Yoksa bu zamanda 4 çocuk çok iyi bir cesaret gerektirir.
 
Çocuk başlı başına zor
Acaba evde hic sınır kural koyamadiniz mi benim çocuklarım da TV manyağı ama yirmi dakika dan fazla acmam mesela
Ya da ellerinde yiyecekle dolasmalarina izin vermem ne yiyeceklerse mutfakta yerler bitirdiler ellerini yıkayıp giderler
Hatta bazen yanlislkla odalarına goturduklerinde nazikçe uyarirm hemen geri koyarlar
Yaramazlıkları diz boyu kavgaları da öyle
Kavgasız günümüz yok mesela
Ama bazı noktalarda ev içinde uyguladığımız kurallarmz var sizde kural koyarsaniz bi tik daha rahat edersnz
Hepimizi zaman zaman cigrimizdan çıkarıyorlar tahammül ve sabrımızı baya zorluyirlar Allah yojluklarini gostermesin.
Siz biraz bunalmissiniz , biraz Eşiniz ilgilensin siz kendinize yarim saat da olsa zaman ayirin hafta sonu onlar baba oğul günü yapsınlar sizde dışarda ayrı takilin
 
Ayy korkmaya başladım valla benimde 2.5 yaşında oğlum var ikinci ise yolda geliyor inşallah.. şuan oğlumun sıkıntısı yok ama ya ikinci gelince kudurursa diye çok korkuyorum..

Peki eşiniz nerde bu süreçte yani hiç mi yardımı olmuyor.. çocuklar kaç yaşında kreşe anaokuluna gitmiyorlar mı.
Üzüldüm açıkçası gerçekten insan bazı zamanlar çok bunalıyor.. ama geçecek bu günler emin olun. İlerde 2 genç adam olunca onlarla gurur duyacaksınız.. kendinizde sakin olun çocuklu ev sonuçta bırakın dağıtsınlar oynasınlar çocuklara dur denilmiyor malesef..
 
Yanlış anlamayın da neden 4? 3ü kız mı? Erkek mi istiyorsunuz? Yoksa bu zamanda 4 çocuk çok iyi bir cesaret gerektirir.
Yok yanlış anlamam çok şükür 2 kizim var oglumda var 4. Kiz yada erkek olsun diye degil cocuklarim 1 tane daha kardeşleri olsun istiyorlar bende babasına haddinden fazla istiyoruz oyuzden olur insallah ha oğlum bile diyor anne insallah olursa kardsm erkek olsun diye ama allah bilir iyisini gonlunuzdekini kızda olda başımsın tacı babası ile erkekte olsa ama olsun yeterki
 
Yok yanlış anlamam çok şükür 2 kizim var oglumda var 4. Kiz yada erkek olsun diye degil cocuklarim 1 tane daha kardeşleri olsun istiyorlar bende babasına haddinden fazla istiyoruz oyuzden olur insallah ha oğlum bile diyor anne insallah olursa kardsm erkek olsun diye ama allah bilir iyisini gonlunuzdekini kızda olda başımsın tacı babası ile erkekte olsa ama olsun yeterki
Allah hayırlı sağlıklı evlat versin.
 
X