Okul bitti, evlendik, bir kaç da çocuk, iyi bir iş yada işi iyi olan bir eşe sahibiz ya da kimseye muhtaç olmadan yuvarlanıp gidiyoruz işte...
İlk okul arkadaşlarımızın çoğunu belkide hiç birini artık göremiyorz.Ailemizden de uzağız ve arkadaş çok dost yok hayatımızda diyelim...Her gün aynı işler, aynı şeyler,heyecan katmaya çalışsak da bir süre sonra yine vasat mutlulukla dürte dürte götürdüğümüz kendimiz.....Eeee artık genç de sayılmayız, yolu yarıladık diyelim... Kısaca kendimizi artık eskisi kadar ne güzel ne de çekici hissetmiyoruz diyelim...Be durumdan kurtulmak için ne yapmak lazım?
1)uzun zamandır ihmal ettiğimiz kendimizle ciddi bir toplantıl düzenleyelim,Kuralına uygun olsun, hatta romantik olsun ki, onu ihla ettiğimiz için belki bizi bağışlanabiliriz.Çocuk çoluğu uyuttuktan sonra eşimizden bir süre izin isteyip, yalnız kalacağımız bir odaya çekilelim, bir süre kendimize aynada bakalım,sonra ışığı söndürüp renkli mumları yakalım.
2 toplantı başladı, nerden nereye geldim ya da ben ne acılar gördüm gibi arabesk cümleleri kesinlikle kullanmayalım.entellektüel olmaya çabalayım.heyy ne var ne çok! gibi sıradan bir girişle, hatırlayabildiğimiz kadar eskiye gidip, bizi en mutlu eden bizim en çok sevildiğimizi hissettiğimiz ana dönelim,yüzümüzde hala bir tebessüm oluşmamışsa, ha hayret deyip bunu biz oluşturalım.herşey çok güzel, gülümsüyoruz.
3]Bu güzel anları şu anımıza kadar hatırlayalım,neler yaşadık biz,nelere güldük, şimdi sıra nelere ağladık?Sadece şunu yapalım, ağladık üzüldük ve bitti.Şimdi iyiyim diyelim.İyi olmalıyım yada zorundayım değil, ben gerçekten iyiyim demeliyiz, çünkü biz hayatımızda ne türlü yanlışlar yapıp ne türlü yanlışa uğramış olursak olalım, mutlaka mutlu olmayı hak ettiğimiz çok şeyler vardır hayatımızda.
4]Şimdi sıra aynada tekrar yüzümüze bakmak, Mumlar arasında henüz kırışmaya yüz tutmuş yerler de pek belli olmuyor nasılsa,sonra biraz daha tebessüm! bu kırışıklar neden oldu?Çünkü biz hayatı iyisiyle kötüsüyle yaşamayı başardık ve asla pes etmedik.Bunlar bizim küçücük kanıtlarımız, şahitlerimiz,onlar olmasaydı, geçmişimiz de olmazdı.
5]Şimdi daha iyiyiz değil mi?Yavaşça ayağa kalkıp ışığı yakalım.Aynada kendimize uzun uzun bakalım.Hatta gözlerimizin içinde kaybolalım,İnanın o anda kendmize resmen hayran kalacağız.Ne kadar kusursuz, ne kadar olağan üstü canlılarız bizler....Gözlerinizin nuruyla tam olarak bütünleştiğiniz de, o her şeye karşı muhteşem sevgi hissi tüm ruhumuzu saracaktır.
6]Uzun bir duştan sonra, kendimizi nasıl daha huzurlu ve rahat hissedeceksek, o tarz giyinelim,kadın olmanın ne kadar güzele bir şey olduğunu, derinden hissedelim,kendimize değer verelim, önemseyelim, güzel kokular biraz makyaj, ama yüzümüzde hiç bir zaman unutmadığımız o tebessümle, ne kadar da güzeliz............
7]içine biraz da mizah katmalıyız.önceden otobüste biz başkalarına yer verip, dakıkalarca ayakta yolculuk yapardık, şimdi de bize yer veriliyor. Kesinlikle alınganlık göstermeyelim.Yüzümüzde içten bir tebessümle, artık ayakta değil de her zaman koltukta oturmaya hak kazanacak kadar kıdemli olduk demeliyiz...
İlk okul arkadaşlarımızın çoğunu belkide hiç birini artık göremiyorz.Ailemizden de uzağız ve arkadaş çok dost yok hayatımızda diyelim...Her gün aynı işler, aynı şeyler,heyecan katmaya çalışsak da bir süre sonra yine vasat mutlulukla dürte dürte götürdüğümüz kendimiz.....Eeee artık genç de sayılmayız, yolu yarıladık diyelim... Kısaca kendimizi artık eskisi kadar ne güzel ne de çekici hissetmiyoruz diyelim...Be durumdan kurtulmak için ne yapmak lazım?
1)uzun zamandır ihmal ettiğimiz kendimizle ciddi bir toplantıl düzenleyelim,Kuralına uygun olsun, hatta romantik olsun ki, onu ihla ettiğimiz için belki bizi bağışlanabiliriz.Çocuk çoluğu uyuttuktan sonra eşimizden bir süre izin isteyip, yalnız kalacağımız bir odaya çekilelim, bir süre kendimize aynada bakalım,sonra ışığı söndürüp renkli mumları yakalım.
2 toplantı başladı, nerden nereye geldim ya da ben ne acılar gördüm gibi arabesk cümleleri kesinlikle kullanmayalım.entellektüel olmaya çabalayım.heyy ne var ne çok! gibi sıradan bir girişle, hatırlayabildiğimiz kadar eskiye gidip, bizi en mutlu eden bizim en çok sevildiğimizi hissettiğimiz ana dönelim,yüzümüzde hala bir tebessüm oluşmamışsa, ha hayret deyip bunu biz oluşturalım.herşey çok güzel, gülümsüyoruz.
3]Bu güzel anları şu anımıza kadar hatırlayalım,neler yaşadık biz,nelere güldük, şimdi sıra nelere ağladık?Sadece şunu yapalım, ağladık üzüldük ve bitti.Şimdi iyiyim diyelim.İyi olmalıyım yada zorundayım değil, ben gerçekten iyiyim demeliyiz, çünkü biz hayatımızda ne türlü yanlışlar yapıp ne türlü yanlışa uğramış olursak olalım, mutlaka mutlu olmayı hak ettiğimiz çok şeyler vardır hayatımızda.
4]Şimdi sıra aynada tekrar yüzümüze bakmak, Mumlar arasında henüz kırışmaya yüz tutmuş yerler de pek belli olmuyor nasılsa,sonra biraz daha tebessüm! bu kırışıklar neden oldu?Çünkü biz hayatı iyisiyle kötüsüyle yaşamayı başardık ve asla pes etmedik.Bunlar bizim küçücük kanıtlarımız, şahitlerimiz,onlar olmasaydı, geçmişimiz de olmazdı.
5]Şimdi daha iyiyiz değil mi?Yavaşça ayağa kalkıp ışığı yakalım.Aynada kendimize uzun uzun bakalım.Hatta gözlerimizin içinde kaybolalım,İnanın o anda kendmize resmen hayran kalacağız.Ne kadar kusursuz, ne kadar olağan üstü canlılarız bizler....Gözlerinizin nuruyla tam olarak bütünleştiğiniz de, o her şeye karşı muhteşem sevgi hissi tüm ruhumuzu saracaktır.
6]Uzun bir duştan sonra, kendimizi nasıl daha huzurlu ve rahat hissedeceksek, o tarz giyinelim,kadın olmanın ne kadar güzele bir şey olduğunu, derinden hissedelim,kendimize değer verelim, önemseyelim, güzel kokular biraz makyaj, ama yüzümüzde hiç bir zaman unutmadığımız o tebessümle, ne kadar da güzeliz............
7]içine biraz da mizah katmalıyız.önceden otobüste biz başkalarına yer verip, dakıkalarca ayakta yolculuk yapardık, şimdi de bize yer veriliyor. Kesinlikle alınganlık göstermeyelim.Yüzümüzde içten bir tebessümle, artık ayakta değil de her zaman koltukta oturmaya hak kazanacak kadar kıdemli olduk demeliyiz...
