- 20 Nisan 2017
- 234
- 312
-
- Konu Sahibi Yasonranolcek
- #1
Mrb hanımlar.
5 buçuk yıllık evliyim,3.5 yaşında prensesim var. Estetisyenim.
Ama evlendikten sonra çalışma hayatına devam edemedim. Bekarligimda çalışan,aktif,bakımlı,sosyal,çevresi olan bir kadindim. Evlendim,tanımadığım bir şehir,5.buçuk yıl boyunca devamlı ev hayatı, birtek arkadaşım dahi yok burada.Sorunlu bir evlilik,son 1 yıldayeni yeni düzene giren bir adam. Her neyse bu mevzu milyon tane başlık açma konusu.
Sorunum şu ki; evliligimde ilk 2 sene kişisel zevklerimden,bakımından taviz vermedim. Sorunlardanmi,artık biktigimdanmi bilmiyorum,içimden hiçbirşey gelmiyor artık.Ruhum yorgun sanki. Sürekli yiyorum,yedikçe kilo alıyorum,kilo aldıkça dahada depresyona giriyorum. Hayatımda hiç olmadığım kadar kiloluyum suan. Hastalik derecesinde titiz bir insanım. Son zamanlarda ev yıkılsa elimi kolumu kaldırmak içimden gelmiyor. Eski ben'i çok özlüyorum. Bekarligimda yaşadığım şehire gittiğimde dostlarımdan eleştiriler alır oldum
"Inanmiyorum, sana ne olmuş" "niye bu kadar çöktün" "kızım bu halin ne ya" vb tepkiler. Ben nasıl toparlanicam? Neden hayata karşı motive olamıyorum? Çıkmak istiyorum bu durumdan bu ben değilim. Varsa iki motive edecek fikriniz,alirim.
5 buçuk yıllık evliyim,3.5 yaşında prensesim var. Estetisyenim.
Ama evlendikten sonra çalışma hayatına devam edemedim. Bekarligimda çalışan,aktif,bakımlı,sosyal,çevresi olan bir kadindim. Evlendim,tanımadığım bir şehir,5.buçuk yıl boyunca devamlı ev hayatı, birtek arkadaşım dahi yok burada.Sorunlu bir evlilik,son 1 yıldayeni yeni düzene giren bir adam. Her neyse bu mevzu milyon tane başlık açma konusu.
Sorunum şu ki; evliligimde ilk 2 sene kişisel zevklerimden,bakımından taviz vermedim. Sorunlardanmi,artık biktigimdanmi bilmiyorum,içimden hiçbirşey gelmiyor artık.Ruhum yorgun sanki. Sürekli yiyorum,yedikçe kilo alıyorum,kilo aldıkça dahada depresyona giriyorum. Hayatımda hiç olmadığım kadar kiloluyum suan. Hastalik derecesinde titiz bir insanım. Son zamanlarda ev yıkılsa elimi kolumu kaldırmak içimden gelmiyor. Eski ben'i çok özlüyorum. Bekarligimda yaşadığım şehire gittiğimde dostlarımdan eleştiriler alır oldum
"Inanmiyorum, sana ne olmuş" "niye bu kadar çöktün" "kızım bu halin ne ya" vb tepkiler. Ben nasıl toparlanicam? Neden hayata karşı motive olamıyorum? Çıkmak istiyorum bu durumdan bu ben değilim. Varsa iki motive edecek fikriniz,alirim.