- 28 Ocak 2017
- 2.460
- 5.961
-
- Konu Sahibi Meredith Grey
- #21
Haklısınız.Siz insanlara şans veriyorsunuz ama onlar bunu nimet olarak değil de nasılsa affediyor yine yapalım yine affetsin olarak görüyor demekki. Doğru insanlara şans verilir ama kavun da değil ki anlayasınız doğru mu değil mi diye. Bence biraz gözlemleyerek ve hep verici olmadan biraz da deneyin. Siz şans isteseniz vermeyecek olanlara değil bir şans iğne bile vermeyin.
Saçma bir şekilde insanları üzmekten çok korkuyorum. Karşımdaki üzülmeyi hak eden biri olsa dahi..Kendinize şefkat göstererek yapabilirsiniz. Hergün biraz iç sesinizi dinleyin ve kendim için ne yapabilirim, ihtiyacım olan nedir sorularını sorun kendinize. Tam olarak ‘hayır’ diyememenizin altındaki nedeni bulun. Reddedilme korkusu mu, sevilmeme korkusu mu, yalnız kalma korkusu mu nedir? Bunu bulup çalışmanız lazım. Bu tip şeyler için hap bi bilgi yoktur, bu bi gelişim sürecidir, insanın kendine emek verme sürecidir. Kendinizi suçlamayarak ve kendinize anlayışlı davranarak işe başlayabilirsiniz. Ayrıca günlük tutarsanız nerelerde yanlış düşünüyorsunuz bunu bulabilirsiniz.
İyi geceler hanımlar,
Daha önce böyle bir konu açıldı mı bilemiyorum. Belki kiminiz güzel yorumlarıyla destek verecek kiminiz deli olduğumu düşünecek. Her neyse..
Yaklaşık yarım saat oluyor; evin tek uyanık üyesi ben kalmışım, müziğimi açmışım. Düşünüyorum. Aniden dank ediyor.
Ben kendimi öyle çok üzmüşüm ki. Değmeyecek insanlar, olaylar uğruna hayatı kendime zindan etmişim. Hiç kimsenin yapamadığı kötülükleri yapmışım kendime. Hatta bunları düşünürken bile yapmaya devam ediyordum.
Kafamda tomarla soru..
Kendimi nasıl affedeceğim? Beni üzen insanlara gocunmadan tekmeyi basmayı, hoşlanmadığım şeylere hayır demeyi nasıl öğreneceğim? Benim için dünyadaki en önemli insanı kendim nasıl yapacağım?
Saçma bir şekilde insanları üzmekten çok korkuyorum. Karşımdaki üzülmeyi hak eden biri olsa dahi..
İyi geceler hanımlar,
Daha önce böyle bir konu açıldı mı bilemiyorum. Belki kiminiz güzel yorumlarıyla destek verecek kiminiz deli olduğumu düşünecek. Her neyse..
Yaklaşık yarım saat oluyor; evin tek uyanık üyesi ben kalmışım, müziğimi açmışım. Düşünüyorum. Aniden dank ediyor.
Ben kendimi öyle çok üzmüşüm ki. Değmeyecek insanlar, olaylar uğruna hayatı kendime zindan etmişim. Hiç kimsenin yapamadığı kötülükleri yapmışım kendime. Hatta bunları düşünürken bile yapmaya devam ediyordum.
Kafamda tomarla soru..
Kendimi nasıl affedeceğim? Beni üzen insanlara gocunmadan tekmeyi basmayı, hoşlanmadığım şeylere hayır demeyi nasıl öğreneceğim? Benim için dünyadaki en önemli insanı kendim nasıl yapacağım?
Benim kafayı sana verim.canımı sıkan şeyi 5dk düşünürüm.sonra biter.beni enerji olarak aşağı çeken insanları hayatımdan çıkarırım.onlar düşünsün. Kitap okurum bol bol.mutlu sonu olan kitaplar.kişisel gelişim kitapları.benden kıymetli kimse yok.o aydınlanma ışığını görmüşsün .eminim başarırsınİyi geceler hanımlar,
Daha önce böyle bir konu açıldı mı bilemiyorum. Belki kiminiz güzel yorumlarıyla destek verecek kiminiz deli olduğumu düşünecek. Her neyse..
Yaklaşık yarım saat oluyor; evin tek uyanık üyesi ben kalmışım, müziğimi açmışım. Düşünüyorum. Aniden dank ediyor.
Ben kendimi öyle çok üzmüşüm ki. Değmeyecek insanlar, olaylar uğruna hayatı kendime zindan etmişim. Hiç kimsenin yapamadığı kötülükleri yapmışım kendime. Hatta bunları düşünürken bile yapmaya devam ediyordum.
Kafamda tomarla soru..
Kendimi nasıl affedeceğim? Beni üzen insanlara gocunmadan tekmeyi basmayı, hoşlanmadığım şeylere hayır demeyi nasıl öğreneceğim? Benim için dünyadaki en önemli insanı kendim nasıl yapacağım?
35 yasindayim ve su ana kadar cok seyler yasadim. Ama 5 yil once kardesimin vefati benim icin dönüm noktasi oldu. Hayatimda belki cok fazla insan zaten yoktu ama olanlarda bir halta yaramiyordu. Hepsiyle bicak gibi kestim iliskimi buna abimde dahil mesela. Gorursem merhaba merhaba bu kadar. Insan hayatinda dibi gordu mu kime deger verip kimi sutlamasi gerektigini daha iyi anliyor. Hayatimda annem, kizkardeslerim ve yegenlerim var tek. Onlarla mutluyum. Isim geregi hergun onlarca insanla konusuyor yuz yuze iletisim kuruyorum, kendimi izole etmiste degilim ama etrafima bir daire cizdim icine benden izinsiz kimse giremez.
En önemli insan sensinİyi geceler hanımlar,
Daha önce böyle bir konu açıldı mı bilemiyorum. Belki kiminiz güzel yorumlarıyla destek verecek kiminiz deli olduğumu düşünecek. Her neyse..
Yaklaşık yarım saat oluyor; evin tek uyanık üyesi ben kalmışım, müziğimi açmışım. Düşünüyorum. Aniden dank ediyor.
Ben kendimi öyle çok üzmüşüm ki. Değmeyecek insanlar, olaylar uğruna hayatı kendime zindan etmişim. Hiç kimsenin yapamadığı kötülükleri yapmışım kendime. Hatta bunları düşünürken bile yapmaya devam ediyordum.
Kafamda tomarla soru..
Kendimi nasıl affedeceğim? Beni üzen insanlara gocunmadan tekmeyi basmayı, hoşlanmadığım şeylere hayır demeyi nasıl öğreneceğim? Benim için dünyadaki en önemli insanı kendim nasıl yapacağım?