Kendimi Nasıl Affedeceğim?

Kendinize şefkat göstererek yapabilirsiniz. Hergün biraz iç sesinizi dinleyin ve kendim için ne yapabilirim, ihtiyacım olan nedir sorularını sorun kendinize. Tam olarak ‘hayır’ diyememenizin altındaki nedeni bulun. Reddedilme korkusu mu, sevilmeme korkusu mu, yalnız kalma korkusu mu nedir? Bunu bulup çalışmanız lazım. Bu tip şeyler için hap bi bilgi yoktur, bu bi gelişim sürecidir, insanın kendine emek verme sürecidir. Kendinizi suçlamayarak ve kendinize anlayışlı davranarak işe başlayabilirsiniz. Ayrıca günlük tutarsanız nerelerde yanlış düşünüyorsunuz bunu bulabilirsiniz.

illedeben .!.:

Siz insanlara şans veriyorsunuz ama onlar bunu nimet olarak değil de nasılsa affediyor yine yapalım yine affetsin olarak görüyor demekki. Doğru insanlara şans verilir ama kavun da değil ki anlayasınız doğru mu değil mi diye. Bence biraz gözlemleyerek ve hep verici olmadan biraz da deneyin. Siz şans isteseniz vermeyecek olanlara değil bir şans iğne bile vermeyin.

Genişletmek için tıkla...

Haklısınız.
Teşekkür ederim harika yorumunuz için!

Sisyphe .!.:

Kendinize şefkat göstererek yapabilirsiniz. Hergün biraz iç sesinizi dinleyin ve kendim için ne yapabilirim, ihtiyacım olan nedir sorularını sorun kendinize. Tam olarak ‘hayır’ diyememenizin altındaki nedeni bulun. Reddedilme korkusu mu, sevilmeme korkusu mu, yalnız kalma korkusu mu nedir? Bunu bulup çalışmanız lazım. Bu tip şeyler için hap bi bilgi yoktur, bu bi gelişim sürecidir, insanın kendine emek verme sürecidir. Kendinizi suçlamayarak ve kendinize anlayışlı davranarak işe başlayabilirsiniz. Ayrıca günlük tutarsanız nerelerde yanlış düşünüyorsunuz bunu bulabilirsiniz.

Genişletmek için tıkla...

Saçma bir şekilde insanları üzmekten çok korkuyorum. Karşımdaki üzülmeyi hak eden biri olsa dahi..

annaboleyna .!.:

İyi geceler hanımlar,

Daha önce böyle bir konu açıldı mı bilemiyorum. Belki kiminiz güzel yorumlarıyla destek verecek kiminiz deli olduğumu düşünecek. Her neyse..

Yaklaşık yarım saat oluyor; evin tek uyanık üyesi ben kalmışım, müziğimi açmışım. Düşünüyorum. Aniden dank ediyor.
Ben kendimi öyle çok üzmüşüm ki. Değmeyecek insanlar, olaylar uğruna hayatı kendime zindan etmişim. Hiç kimsenin yapamadığı kötülükleri yapmışım kendime. Hatta bunları düşünürken bile yapmaya devam ediyordum.

Kafamda tomarla soru..

Kendimi nasıl affedeceğim? Beni üzen insanlara gocunmadan tekmeyi basmayı, hoşlanmadığım şeylere hayır demeyi nasıl öğreneceğim? Benim için dünyadaki en önemli insanı kendim nasıl yapacağım?

Genişletmek için tıkla...

Bu hayata dert etmek, dert edinmek için gelmiş olamayız degilmi?Musalla taşına yattıktan sonra bitti...Geri dönüşü yok...Hangi anı güzel gecirdiysen o kâr yanına.Neden kendim dışındakilere kendimden fazla deger verim.Sen uzulurken ayni anda o mutluluk naraları atıyorsa kime zarar vermiş olursun...Bunları bir düşün...

annaboleyna .!.:

Saçma bir şekilde insanları üzmekten çok korkuyorum. Karşımdaki üzülmeyi hak eden biri olsa dahi..

Genişletmek için tıkla...

Bu korkunun sebebi önemli işte. İnsanlar üzülse ne olur gerçekten? Buna cevap bulmalısınız dürüstçe. Genelde bunun altından reddilme korkusu, yalnız kalma korkusu, onay arayışında olma, özgüven eksikliği, sevilmeme korkusu gibi şeyler çıkıyor. Bunlara göre şekillendirmeniz lazım kendinizi..

annaboleyna .!.:

İyi geceler hanımlar,

Daha önce böyle bir konu açıldı mı bilemiyorum. Belki kiminiz güzel yorumlarıyla destek verecek kiminiz deli olduğumu düşünecek. Her neyse..

Yaklaşık yarım saat oluyor; evin tek uyanık üyesi ben kalmışım, müziğimi açmışım. Düşünüyorum. Aniden dank ediyor.
Ben kendimi öyle çok üzmüşüm ki. Değmeyecek insanlar, olaylar uğruna hayatı kendime zindan etmişim. Hiç kimsenin yapamadığı kötülükleri yapmışım kendime. Hatta bunları düşünürken bile yapmaya devam ediyordum.

Kafamda tomarla soru..

Kendimi nasıl affedeceğim? Beni üzen insanlara gocunmadan tekmeyi basmayı, hoşlanmadığım şeylere hayır demeyi nasıl öğreneceğim? Benim için dünyadaki en önemli insanı kendim nasıl yapacağım?

Genişletmek için tıkla...

Kendinizi severek, yaptığınız hataları kabul edip geride bırakarak, kendinize daha çok değer vererek.
Hayat keşkelerimizi düşünüp üzülmek için çok kısa, hataları telafi edip yeniden aynı hataları yinelememek için de çok uzun.

Hata hep yapacağız. Kimseyi üzmemeye çalışmak kendi avuntumuz. Herşeyi kendimize yapan yine biziz. Bunu da sevdiğimiz, kıymet verdiğimiz için yaparız. Kimseyi suçlamamalı... kabullenmek iyisi...

Kendinizle nasıl barışırşınız, önce ben de insanım, zaaflarım var. Amanın salıverin gitsin ))))

35 yasindayim ve su ana kadar cok seyler yasadim. Ama 5 yil once kardesimin vefati benim icin dönüm noktasi oldu. Hayatimda belki cok fazla insan zaten yoktu ama olanlarda bir halta yaramiyordu. Hepsiyle bicak gibi kestim iliskimi buna abimde dahil mesela. Gorursem merhaba merhaba bu kadar. Insan hayatinda dibi gordu mu kime deger verip kimi sutlamasi gerektigini daha iyi anliyor. Hayatimda annem, kizkardeslerim ve yegenlerim var tek. Onlarla mutluyum. Isim geregi hergun onlarca insanla konusuyor yuz yuze iletisim kuruyorum, kendimi izole etmiste degilim ama etrafima bir daire cizdim icine benden izinsiz kimse giremez.

annaboleyna .!.:

İyi geceler hanımlar,

Daha önce böyle bir konu açıldı mı bilemiyorum. Belki kiminiz güzel yorumlarıyla destek verecek kiminiz deli olduğumu düşünecek. Her neyse..

Yaklaşık yarım saat oluyor; evin tek uyanık üyesi ben kalmışım, müziğimi açmışım. Düşünüyorum. Aniden dank ediyor.
Ben kendimi öyle çok üzmüşüm ki. Değmeyecek insanlar, olaylar uğruna hayatı kendime zindan etmişim. Hiç kimsenin yapamadığı kötülükleri yapmışım kendime. Hatta bunları düşünürken bile yapmaya devam ediyordum.

Kafamda tomarla soru..

Kendimi nasıl affedeceğim? Beni üzen insanlara gocunmadan tekmeyi basmayı, hoşlanmadığım şeylere hayır demeyi nasıl öğreneceğim? Benim için dünyadaki en önemli insanı kendim nasıl yapacağım?

Genişletmek için tıkla...

Benim kafayı sana verim.canımı sıkan şeyi 5dk düşünürüm.sonra biter.beni enerji olarak aşağı çeken insanları hayatımdan çıkarırım.onlar düşünsün. Kitap okurum bol bol.mutlu sonu olan kitaplar.kişisel gelişim kitapları.benden kıymetli kimse yok.o aydınlanma ışığını görmüşsün .eminim başarırsın

Affetme meditasyonu yaptim bende gun icinde ara ara :) hatta unuttugum bir detayi bile hatirlamis oldum hemde tam 20 yil sonra ...ah bu merkur gerilemesi bilincaltimla oyle bir oynadi ki bu sefer...

Bakış açınızı değiştirin.
Birileri rahatken birileri incedüşünceli olacak.
Yani denge meselesi herşey.
Sizi dengeleyen biri çıkınca karşınıza herşey yoluna girer.
Kısaca kendinizi oldgnZ gibi kabul edin.
Bu huyunuzun olumlu tarafını görmeye çalışın.
Bende böyleyim ne var yani deyin kendinize.

Çok iyi olmanın zarar verdiği 3 gün gibi bir sürede,
Ne kadar da boşaymış nasıl kendimi yıpratmışım,
Olan nasıl da bana olmuş dediğim o sancılı geçen yaptıklarım sırtıma sırtıma vurulduktan sonra
3 gün güzel güzel düşündüm.

Artık sonra biraz kötü oldum.
Banane,boşver,olabilir,beni ilgilendirmez,benim yapabileceğim bişey yok...
Diyerek uzaklaştım.
Şimdiler de çok huzurlu çok mutluyum.

Madelief .!.:

35 yasindayim ve su ana kadar cok seyler yasadim. Ama 5 yil once kardesimin vefati benim icin dönüm noktasi oldu. Hayatimda belki cok fazla insan zaten yoktu ama olanlarda bir halta yaramiyordu. Hepsiyle bicak gibi kestim iliskimi buna abimde dahil mesela. Gorursem merhaba merhaba bu kadar. Insan hayatinda dibi gordu mu kime deger verip kimi sutlamasi gerektigini daha iyi anliyor. Hayatimda annem, kizkardeslerim ve yegenlerim var tek. Onlarla mutluyum. Isim geregi hergun onlarca insanla konusuyor yuz yuze iletisim kuruyorum, kendimi izole etmiste degilim ama etrafima bir daire cizdim icine benden izinsiz kimse giremez.

Genişletmek için tıkla...

Yapabilmeyi istediğim birşey. Keşke yapabilsem bu yazdığınızı. Sanki arkadaşsız kalacağım gibi geliyor bu sebepten resti çekemiyorum saçma biri bile olsa (

valla biseyleri dusunme surem en fazla 2 saat sonra beni cok uzmus bile olsa benden kiymetli mi amaaaan bosver der gecerim bu biraz kendi degerinin farkina varma ve sevmeyle alakali ya da bosvermislikle de olabilir zira cok bosveren bir insanim

Keskin sirke küpüne zarardır.
Bu cümle tam da beni yansıtır.
O kadar keskin ve sivri köşeliyim ki, o sınırlarıma canımın içi müdahale etse ardıma bakmam.
Ben üzüleceğime o üzülsün der, siler atarım.
Böyle yapa yapa insan kalmadı zaten çevremde.
Naz niyaz çekemem, hele kapris hiç!
Eğer değersizlik seziyorsam orada olamam, çünkü hayatımdaki herkese değer veririm ve ben önemsenmeyecek insan olamam.
Nasıl böyleyim bilmiyorum ama fazla özgüven mi desek, kendiyle aşırı iyi geçinmek midir bu ya da eksik ve fazlaca tamam yönlerimi kendini aşırı iyi tanıyarak bu hale geldim diyebiliriz.
Yani bir insanın bana söyleceği yergi ve övgüleri, davranış şekilletini ben çok öncesinden biliyorum, kendimi o denli iyi tanıyorum.
Bu sebeple karşımdakine sınır alanı çiziyorum, eğer uymuyorsa da çekip gidiyorum.
Bu kadar kolay benim için.
Yakın zamanda kardeşim diyebileceğim 10 küsür seneden fazla dostluk ettiğim, haftanın 4 günü birbirimizde yaşadığımız, ailelerimizin bizleri evlat diye sahiplendiği dostum kendince küstü.
1 kere bile aramadım, gram umrumda olmadı.
Kendimi o kadar iyi tanıyorum ki, ben bir şey yapmadım.
Ne olduysa ya o alınganlık etmiştir bu da demektir ki benim verdiğim değeri ve sevgimi asla anlamamış.
Düğünüme bile çağırmadım, gidip annesine davetiye verdim onun yüzüne bakmadan, içim hiç cız etmeden.

Kendı adıma konusayım. 30 yasında ve yenı anne olmaya hazırlanan bır kadın olarak bu hayatta kaynanam hariç kım olursa olsun tekmeyı basıp yol verdım. Nişan attıgım adama da konusmadıgım yengeme de kuyu kazan cocukluk arkadasıma da herkese. Ama o kadına ıstesem de yol veremıyorum cunku kocamın annesı. Ahh elımde olsa da ülke dışına gitse ve asla dönmese sesini duymasam görmesem tamamen unutsam ve hiç tanımamış olsam. Bi insan tüm kötü özellikleri barındırabılır mı dıyorum barındırıyor işte. Kalbi kötü ağzı kötü aklı kötü. Kendımı bıldım bılelı ben hayatımda bu kadar kötü bırını tanımadım tanıyamamda dıye dusunuyorum. Ben normalde ne dusunuyosam soyleyen bı tıpım kımsenın arkasından yuzune soyleyemıcem bıseyı konusmam. Insanlar şaka olarak algılıyo bazen gulup gecıyolar ama cok cıddıyım benımde derdım bu yonde. Güleç bi tip oldugumdan ne desem kahkaha atıyolar ama katiyen alınmıyolar üstlerine bende alınmalarını ıstıyorum. Bende bunu basarmak ıstıyorum ama sen işe basit hayır'lardan başlayabılırsın. Mesela once yakın cevrene hayır demekle basla. Su ıster mısın hayır
Dısarı cıkalım mı hayır
Sana gelmek ıstıyoruz gelelım mı hayır gibi..
Bak bu çok işe yarıcak uc bes aya bana güven

Evet ben de bunu yapa yapa su yasıma geldim çok sey kazandim,çok şey kaybettim ama..
Artık kaybettiklerimin peşine düşmüyorum.Kazandıklarım arasında en çok vicdan muhasebesinde yaşadığım huzuru sevdim..
Kafana yastığa koyup vicdan azabı yaşamıyorsan sayet bu da senin kazancın olsun.Kaybettiklerin için bence artik düşünme..
Bu saatten sonrası için nasıl mutlu oluyorsan öyle davran.
Mutlu olmak isteyen gelsin seninle.Dısardan bakıldığında kalbini parçalamak isteyecekleri cam gibi kesecekmis gibi dur.Mutsuz edemeyeceklerini,enerjini düşüremeyeceklerini bilsinler..
Bazen ağla,ağlayabilirsin.Ama abartma :) Gözlerinin şişmesine,kizarmasina gerek yok.Yazik degil mi?
Müzik dinlemeyi seviyorsan,kulağında müziğin alabildiğine yürü.Ama hiç düşünmeden.Bulunduğun şehirde deniz,sahil olacak kadar şanslisindir umarim.Güneşin doğuşunu/batışını izlemek o kadar keyifli ki..
Yapilabilecek o kadar güzel şey varken sen yatmış bunları mı düşünüyorsun bakalim?
Hayatın ne kadar kısa olduğunu halbuki hayatta ne kadar güzel insanlar ve an'lar oldugunu kesfedip hayatin tadını çıkarmaya başla hemen.

Bencil olarak

39 yaşındayım. Çok güçsüz kendine güvensiz yetiştirildim. Şu anki durumum hak etmediğim şeyleri yaşatan birçok kişiye tekmeyi bastım. 3. Evliliğimi de bitirdim. Hayatım zor şu an ok ama en azından kafam rahat. Bazen gemileri yakmak gerek. Yoksa aynı kısırdöngü içinde yaşamak daha fazla yıpratıyor.

annaboleyna .!.:

İyi geceler hanımlar,

Daha önce böyle bir konu açıldı mı bilemiyorum. Belki kiminiz güzel yorumlarıyla destek verecek kiminiz deli olduğumu düşünecek. Her neyse..

Yaklaşık yarım saat oluyor; evin tek uyanık üyesi ben kalmışım, müziğimi açmışım. Düşünüyorum. Aniden dank ediyor.
Ben kendimi öyle çok üzmüşüm ki. Değmeyecek insanlar, olaylar uğruna hayatı kendime zindan etmişim. Hiç kimsenin yapamadığı kötülükleri yapmışım kendime. Hatta bunları düşünürken bile yapmaya devam ediyordum.

Kafamda tomarla soru..

Kendimi nasıl affedeceğim? Beni üzen insanlara gocunmadan tekmeyi basmayı, hoşlanmadığım şeylere hayır demeyi nasıl öğreneceğim? Benim için dünyadaki en önemli insanı kendim nasıl yapacağım?

Genişletmek için tıkla...

En önemli insan sensin

Eskiden aman kirmayayim aman büyüktür laf etmeyeyim dediğim bir çok insan ardimdan önümden dan dan her lafı söyledi

Laf söylemek sokmak ayıptır buyukelrine saygı vs vs biz hep kendimizi ezdirmek olarak yapıyoruz yani battikca batiyoruz alttan aldıkça

Şimdi kendime yüzsüz üm diyorum şöyle bir yuzsuzluk bana çekinmeden bir soru soran insana çekinmeden onun gibi cvp veriyorum

Çünkü o insan bana onu söylerken yüzü kizarmiyor utanmıyor yada terbiye saygı düşünmüyor

Ben niye sayayim ki onu diyorum kendi kendime

Öğrendim kendime değer vermeyi bende varım ben de insanım diye diye artık susmuyorum gerektiğinde kırsa bile düşüncem birini söylüyorum


Hayat çok kısa en kaliteli zamanı geçirmeye bak yarım saat sonra olacağımız belli değil

En güzel sensin en değerli sensin :)