Kendimi Nasıl Affedeceğim?

İyi geceler hanımlar,

Daha önce böyle bir konu açıldı mı bilemiyorum. Belki kiminiz güzel yorumlarıyla destek verecek kiminiz deli olduğumu düşünecek. Her neyse..

Yaklaşık yarım saat oluyor; evin tek uyanık üyesi ben kalmışım, müziğimi açmışım. Düşünüyorum. Aniden dank ediyor.
Ben kendimi öyle çok üzmüşüm ki. Değmeyecek insanlar, olaylar uğruna hayatı kendime zindan etmişim. Hiç kimsenin yapamadığı kötülükleri yapmışım kendime. Hatta bunları düşünürken bile yapmaya devam ediyordum.

Kafamda tomarla soru..

Kendimi nasıl affedeceğim? Beni üzen insanlara gocunmadan tekmeyi basmayı, hoşlanmadığım şeylere hayır demeyi nasıl öğreneceğim? Benim için dünyadaki en önemli insanı kendim nasıl yapacağım?

Inanın şimdi bende bu gibi şeyler düşünüyordum.. konuyu takipteyim.

Bunun bir yolu varsa bana da soyleyin. Bunu yapabilen insanlarada hayranim

Bence bunu düşünmeye başlamak bile güzel bir başlangıç. Zararın neresinden dönersen kârdır demişler.

En azından geçmiş geçmişte kaldı bundan sonrasında herkese hak ettiği değeri vermekle başlayabilirsiniz işe.

daxi .!.:

Bu yaşla alakalı biraz da.

Sonra sonra ruhun kaşarlanıyor.Boşveriyorsun.

Genişletmek için tıkla...

Aslında yaşla değil de karakterle alakalı olduğunu düşünüyorum.

Anneannem var 70 küsür yaşlarında. Daha ne kadar yaşar bilinmez. Hala onu bunu dert eder kendine. 22 yaşında gamsızlıktan ölecek durumda arkadaşım da var misal.

daxi .!.:

Bu yaşla alakalı biraz da.

Sonra sonra ruhun kaşarlanıyor.Boşveriyorsun.

Genişletmek için tıkla...

Konu boşvermek değil ki başkaları kırılmasın üzülmesin aman incinmesin diye diye hatayı hep kendinde aramaktan vazgeçip herkesten her şeyden önce kendine değer vermesi gerek insanın.

illedeben .!.:

Bence bunu düşünmeye başlamak bile güzel bir başlangıç. Zararın neresinden dönersen kârdır demişler.

En azından geçmiş geçmişte kaldı bundan sonrasında herkese hak ettiği değeri vermekle başlayabilirsiniz işe.

Genişletmek için tıkla...

'Kendimi seviyorum' 'Kendimi affediyorum' olumlamalarını yapmakla başlamayı düşünüyorum işe.

annaboleyna .!.:

Aslında yaşla değil de karakterle alakalı olduğunu düşünüyorum.

Anneannem var 70 küsür yaşlarında. Daha ne kadar yaşar bilinmez. Hala onu bunu dert eder kendine. 22 yaşında gamsızlıktan ölecek durumda arkadaşım da var misal.

Genişletmek için tıkla...

Aynen katılıyorum size

Bu dediğiniz öyle hop diye olan birşey değil, yaş ,yediginiz kazık ve çektiğiniz acıların birleşimiyle oluşur genelde..

Uyuyorum.

annaboleyna .!.:

İyi geceler hanımlar,

Daha önce böyle bir konu açıldı mı bilemiyorum. Belki kiminiz güzel yorumlarıyla destek verecek kiminiz deli olduğumu düşünecek. Her neyse..

Yaklaşık yarım saat oluyor; evin tek uyanık üyesi ben kalmışım, müziğimi açmışım. Düşünüyorum. Aniden dank ediyor.
Ben kendimi öyle çok üzmüşüm ki. Değmeyecek insanlar, olaylar uğruna hayatı kendime zindan etmişim. Hiç kimsenin yapamadığı kötülükleri yapmışım kendime. Hatta bunları düşünürken bile yapmaya devam ediyordum.

Kafamda tomarla soru..

Kendimi nasıl affedeceğim? Beni üzen insanlara gocunmadan tekmeyi basmayı, hoşlanmadığım şeylere hayır demeyi nasıl öğreneceğim? Benim için dünyadaki en önemli insanı kendim nasıl yapacağım?

Genişletmek için tıkla...

ben ailem dışında hiç kimseye en ufak ödün vermiyorum, kimsedende hiçbir beklenti içinde değilim...ayrıca meraba nın dışında kimseyle yakınlaşmıyorum..o kadar kafam rahat kiii...bütün samimi ilişkiler kötü sonla bitiyor ve ayrıca bütün samimi geçinen kişilerde hep birbirlerinin arkasından kuyularını kazıyorlar...

Sevde_88 .!.:

Bu dediğiniz öyle hop diye olan birşey değil, yaş ve yediginiz kazık ve çektiğiniz acıların birleşimiyle oluşur genelde

Genişletmek için tıkla...

Hayatın her anı değerli. Giden zaman geri gelmiyor. Bu kadar beklemek istemiyorum.

annaboleyna .!.:

'Kendimi seviyorum' 'Kendimi affediyorum' olumlamalarını yapmakla başlamayı düşünüyorum işe.

Genişletmek için tıkla...

İnanın en mükemmel diyeceğimiz ( mükemmel biraz sacma bir kelime oldu aslında kimsenin mükemmel olabileceğini düşünmüyorum pek) kişilerin bile mutlaka bir pişmanlığı, ummadığı birinden yediği kazıkları veya daha farklı insan ilişkilerinde kendilerine kızdığı durumlar vardır.

Tek sorun kimisi ilkten kendini üzüyor sonra da orda takılı kalıp bu sefer niye kendime bunu yaptım diye takıntı yapıyor. Kimisi de olan oldu bundan sonrasını kurtarayım kafasında. Aslında siz hata da yapmadınız belki de insanlar iyi niyeti saflık , dürüstlüğü kerizlik gördüğü için artık normal olan şeyleri bile yapmamamız gerekiyor gibi düşünüyoruz.

Birde bu yaşadıklarımız olmasa şuanki biz de olmazdık, biraz da o yaşatılanlar insanı güçlü yapıyor.

illedeben .!.:

İnanın en mükemmel diyeceğimiz ( mükemmel biraz sacma bir kelime oldu aslında kimsenin mükemmel olabileceğini düşünmüyorum pek) kişilerin bile mutlaka bir pişmanlığı, ummadığı birinden yediği kazıkları veya daha farklı insan ilişkilerinde kendilerine kızdığı durumlar vardır.

Tek sorun kimisi ilkten kendini üzüyor sonra da orda takılı kalıp bu sefer niye kendime bunu yaptım diye takıntı yapıyor. Kimisi de olan oldu bundan sonrasını kurtarayım kafasında. Aslında siz hata da yapmadınız belki de insanlar iyi niyeti saflık , dürüstlüğü kerizlik gördüğü için artık normal olan şeyleri bile yapmamamız gerekiyor gibi düşünüyoruz.

Genişletmek için tıkla...

Hesap kitap yapmadan seviyorum. Tek hatam bu galiba. Ceketi alıp gitmem gereken yerde affediyorum.

annaboleyna .!.:

Hayatın her anı değerli. Giden zaman geri gelmiyor. Bu kadar beklemek istemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Kestirme yolu var mıdır bilmiyorum ama ben yasaya yasaya öğrendim, yaşım 30 bu arada hayata , insan ilişkilerine dair daha öğrenecek çok şeyim olduğunu düşünüyorum, öyle oldu bitti tamam bundan sonra böyle demekle yol alınır mı bilmiyorum

Sevde_88 .!.:

Kestirme yolu var mıdır bilmiyorum ama ben yasaya yasaya öğrendim, yaşım 30 bu arada hayata , insan ilişkilerine dair daha öğrenecek çok şeyim olduğunu düşünüyorum, öyle oldu bitti tamam bundan sonra böyle demekle yol alınır mı bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

Öğrenmek için bir ömür kısa kalıyor ne yazık ki.

annaboleyna .!.:

İyi geceler hanımlar,

Daha önce böyle bir konu açıldı mı bilemiyorum. Belki kiminiz güzel yorumlarıyla destek verecek kiminiz deli olduğumu düşünecek. Her neyse..

Yaklaşık yarım saat oluyor; evin tek uyanık üyesi ben kalmışım, müziğimi açmışım. Düşünüyorum. Aniden dank ediyor.
Ben kendimi öyle çok üzmüşüm ki. Değmeyecek insanlar, olaylar uğruna hayatı kendime zindan etmişim. Hiç kimsenin yapamadığı kötülükleri yapmışım kendime. Hatta bunları düşünürken bile yapmaya devam ediyordum.

Kafamda tomarla soru..

Kendimi nasıl affedeceğim? Beni üzen insanlara gocunmadan tekmeyi basmayı, hoşlanmadığım şeylere hayır demeyi nasıl öğreneceğim? Benim için dünyadaki en önemli insanı kendim nasıl yapacağım?

Genişletmek için tıkla...

aynı ben

annaboleyna .!.:

Hesap kitap yapmadan seviyorum. Tek hatam bu galiba. Ceketi alıp gitmem gereken yerde affediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Siz insanlara şans veriyorsunuz ama onlar bunu nimet olarak değil de nasılsa affediyor yine yapalım yine affetsin olarak görüyor demekki. Doğru insanlara şans verilir ama kavun da değil ki anlayasınız doğru mu değil mi diye. Bence biraz gözlemleyerek ve hep verici olmadan biraz da deneyin. Siz şans isteseniz vermeyecek olanlara değil bir şans iğne bile vermeyin.