Kendimi değiştiremem ama bu felis de yoruluyor bazen

Benim eşiminki de hastalık boyutunda işte ama benden korkuyor

Daha dün tartıştık bu yüzden. Baktığımız üç köpek var sitede. Kavga etmişler biri diğerinin bacağını ısırmış. Kötü durumda bacak ama kırık yok belli. Adam taktı kırık bunun ayağı röntgene götürelim diye. 30 kiloluk sokak köpeğini nasıl röntgene götüreceksek artık Kükredim biraz susup oturdu. Gittim dezenfekte ettim ilaç sürdüm. Bugün koşuyor çocuk, iyileşmiş bile.

Eşime de diyorum biz elimizden geleni yapalım tabi ki ama hepsine yetişemeyiz, hepsini güvende tutamayız, hepsini sahiplenemeyiz. Bir yerde kendimizi frenlememiz gerekiyor. Sizin için de geçerli bu söylediklerim.
 

Aslında kedilerinizin her birine alan tanımışsınız, eminim onlar da sizden razıdır :)
Evet, son kediyi de göz göre göre bırakamamışsınız, bence iyi yapmışsınız.
Ama daha fazla kedi için daha büyük bir ev gerekebilir diye düşünüyorum.
 

Şöyle bir çözüm buldum. Kedileri olan ve kapısında sabit mama kapları olan komşuna vericem mamalarımı. O ilgilenecek ben de arada tavuk, ciğer, yaş mama ile devam edeceğim. Sabah herkes okula, işe gittiği için beni görüyor insanlar ve korkuyorum kutusuyla kedi bırakacaklar biz bakamıyoruz diye. Kör kediyi de öyle kitlediler çünkü.

Çözümüm sana mantıklı geldi mi?

Bana çok acımasızca geldi mesela hayvanlar 3 grama düşecekler benim yüzümden diye
 
Kapıya bırakılması olayı çok sakat ya. Bize hiç öyle şeyler yapmıyorlar mesela. Yardım için arayan eden çok da bırakıp giden yok

Komşu iyi fikir olabilir. Ama beslemeden tamamen vazgeçmeyin yine de. Bizim köpeklerin kulübelerinde mama su kapları, site görevlisi ilgileniyor mamaları ona veriyoruz. 2-3 günde bir yaş mamayı biz veriyoruz sadece. Kediler için de belli besleme noktalarımız var sokakta, oralara bırakıyoruz mamaları günde bir kez. Kedilere yaş mamayı da üst komşum veriyor diye vermiyoruz biz. Akşamları da o besleme noktalarına mama bırakıyor. Öyle bir düzen kurduk bir senedir.

Eşimin bi de öğlen iş yerinde besledikleri var, onları saymıyorum bile
 

Vazgeçemem ki. Sadece mama kaplarını o dolduracak ben de arada yaş mama, tavuk ciğer vericem. Sadece görev olarak düşündüğümde üzerimde çok baskı oluyor bir yere gittiğimde ya da hasta olduğumda aç kaldılar diye üzülüyorum halbuki 50 mt arayla kedilerin mama ve su kapları sabit hem de. Komşu da veriyor yani ama ben de kuru mama alıyorum ekstra ekstra veriyorum sadece bunu azaltıcam.
 

İki sene falan oluyor iş dönüşü bir akşam üç kişiydik karşıkaştık sokakta hepimiz mamaya inmişiz. Kedilerin sevildiği bir mahalledeyim aslında ama işte fazla vicdan.
 
Malesef bende böyleyim. Yardıma muhtaç kedileri evime alıp iyileştirip yuva bulup sahiplendiriyordum.
Sokakta gördüğüm her kedi köpeğin iyi ve aç olmadığına emin olmak zorundayım yoksa gece uyuyamıyorum.
5 6 yıl önce tatilde bi yavru kedi peşimden koştu ağladı, o sırada markete girip mama aldım bi çıktım yok. Sokak sokak aradım ama bulamadım. Hala aklıma geldikçe çok üzülüyorum.
Tatile giderken büyük paket mama alıyorum gezdiğim heryere bırakıyorum ki tatilimi rezil etmeyim.
Arabada çantamda mama olmak zorunda. Evdeki kedimi (o da geçici gelmisti yuva bulamadigin icin sahiplendim) kisirlastirdigim gün arkadaşım yazdı yavru kedi var getireyim mi diye. Hastaymış bide. Durumu anlattım benimkini yeni kisirlastirdim şuan alamam hemen başka geçici yuva bakiyim diye ben yuva ararken ölmüş yavrum Hala düşününce ağlıyorum. Vicdanlı olmak güzel ama bu kadarı fazla sanki
En son cenazede bahçede yaralı kedi gördüm parazitli mahvolmuş çok kötüydü ağzı falan yaraydı. Hemen (aksam 8 9 gibiydi) veterinerimizi aradim kliniği kapatma kedi getircem diye ama hayvan kayboldu. Millet akşam dua sonrası benim için çıktı karanlıkta kedi aradı fln. Ruhsal olarak çok yorucu çok
 
Tamam işte bu kadarı yeter. Karınları doysun, sağlıklı olduklarından emin olalım tamam. Daha fazlası psikolojik olarak çok yıpratıyor insanı.
 
KudrAlobar .!.:
Tamam işte bu kadarı yeter. Karınları doysun, sağlıklı olduklarından emin olalım tamam. Daha fazlası psikolojik olarak çok yıpratıyor insanı.
Genişletmek için tıkla...

Bir siyah kedimiz var çok güzel kerata, geçen kış baktım kulağı yırtık dövüşmüş belli. Aldım götürdüm veterinere kök söktürmüş bir hafta kadın Allah belamızı verdi diyordu en son dedim siz bunu kısırlaştırın da o da oldu. Aaa geçen ay baktım boynunda bir delik, fenalık geçiriyorum tabii, herkes sakin ol o sokak kedisi iyileşecek bak diyor. Vete de götürecek hem yüzüm hem eneejim yok çünkü hayvan azman aaa 15 günde kapandı o yara. Sizin köpek gibi oldu yani. Belki ekstrem durumlar harici biraz akışına bırakmak gerekiyordur.
 
Bakıma muhtaç alıp baktigim kedileri sonradan kimseye sahiplendiremedim. Kıyamadım vermeye. Hayvanlar konusunda çok hassasım. İnsana bir şekilde yardım ediliyor ama hayvana etmiyorlar. O yüzden insandan daha çok değer veriyorum elimde değil. Sizi de çok iyi anlıyorum
 

Burcunuz ne sksksd ben Yengeç ya nalet gelsin acaba ondan mı bu aşırı vicdan
 
Dezenfektan spreyler var, yara bere durumlarında yakalayıp ondan sıkıyorum ben. Yoksa sende de bulunsun çünkü iyileşmeyi çok hızlandırıyor.
 
Seçtiğiniz yol öyle güzel bir yol ki.
Bir o kadar da meşakkatli..
Evlenmeden önce ailem ile yaşarken bir kaç defa hasta kedi bulup bakıp sahiplendirdim. Kedi ibadete engel değilken neler neler çektim evdekilerden ki kısa süreli misafirlikti oysa ki.
Kışın hamile bir kedi binamıza sığındı. Kuma yapmıyordu kapı önüne wc yapıyordu binadan çıkamayınca alt kat komşumuz besleyenleri çağırıp temizlettiriyordu. Gocunmazdım temizler ve yıkardım. Mahallenin bütün kedisi köpeği beni tanırdı.
Derken evlendim gittim. Bu kez taşındığım sitenin bahçesinde bir-iki-uc derken sayılar artmaya başladı. Orada anladım bu işin sonu yok. Sanki seçilmiş gibi aç olanı hasta olanı eziyet göreni bana denk geliyor gibi hissediyordum. Aslında öyle değildi günde 1000 insanın yanindan geçiyorlardı belki 1 tanesi umursuyordu anlıyordu hallerinden. Başımı cevirip gitmedim birinden bile hiç bir şey yapamasam bile bir öğün yemek yedirebildim. Beni hiç birisi yormamisti sadece diğer insanlara karşı verdiğim mücadele ve onların duyarsizligina karşı duygularım yormustu sadece.

Yeni bir müstakil ev yaptırdık düzenimiz oturunca hem kedi hem köpek sahiplenecegiz önümüzdeki yaz inşallah. Tum hayvan severler gibi bende hepsine bakabilecek gücü kendimde dilerdim ama bu mümkün değil. Hala bazen zorlandığımda aşı ve ilaçlar konusunda sokaktaki canlar için belediye barınağından destek alıyorum.
 

Yeni evinizde sahipleneceğiniz canlarınızla sağlıkla, huzurla oturun ben de aynı şeyi düşünüyorum sanki bana geliyor sanki bir imtihan gibi ama bu mantığa bakarsak deliririz çünkü yetemeyiz sonu yok.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…