Merhaba arkadaşlar kendimi çok yanlız hissediyorum. 3 yıl önce kasabada yaşayan biriydim şimdi istanbulda yaşıyorum çok sıkıldım büyük şehirde yaşamaktan insanları çok soğuk ...köyde çat kapı misafirliklerimiz vardı evimizden misafir eksik olmazdı şimdi ise kimse yok koskoca şehirde kalabalık içinde çok yanlızım.. Iyi bir dost arkadaş arıyorum kahve içebileceğim sohbet edebileceğim nasılsın diyebileceğimiz birileri olsa çok sevinirdim ama yok yok yok ..komşular var ama apartmanda çok yaşlı insanlar var onlarla ne konuşabilirimki dii.mi.. 28 yaşında evliyim...1.5 yaşında kızım var...ne yapmalıyım nasıl çevrem olur bilmiyorum fikri olan varmı evde dur dur psikolojim bozuldu..ben fatih deyim..
istanbula aşık olan eşimi bir türlü ikna edip tayinini aldıramadım zonguldağa nasıl ikna edicem başının etini yedim 3 yıldır:))) bana mısın demedi
((
ya Allah aşkına burada insanlar kalmazki iş imkanları olmasa çünkü yaşanacak şehir değil insanların hapishane gibi 4 duvar arasında kala kala psikolojisi bozulmuş ...geçen gün emirgana gittik eşimle laleleri koklamaya :)) geçebilirmiyiz diye teyzenin birinden yooldan geçerken izin istedim kadın bana bağırıp çağırmaya başladı geççek başka yer bulamadınmı diye....burdan belii değilmi bu nasıl bir insalıktırki ben senden kibarca izin istedim ki bana ters laf sokuyorsun???
dünde emin önüne gittik arabaya bincez kolumda çoçuk hemen girdim sıraya girmeden tamam onlar belki bekliyordur bayadır ama sonuçta kucağımda kızım var ben orda yarım saat bekleyemem yaa hava soğukk geçtim diye sıraya girmedim diye bana bir ters laflar etti kızla tartıştık .dedimki sen kalkıp yerini bana vereceğine ettiğin lafa bak kes sesini dedim en sonunda çünkü çıldırttılar beni..yani bu kadar saygısız insanlar o kadar çokki uysam adımı attığımda insanlarla kavga etcem..insanlar kavga etmek için bahane üretiyorlar yıllardır ist yaşayan insanların psikolojisi de bu kadar olur herhalde dedim hapishane gibi evlerde ...kendi mutsuzluğunun acısını ışardaki insanlardan çıkartıyorlar sanırım...yani ben 3 yılda yoruldum saygısızlarla boğuşmaktan...boşuna dedemiş M.K.ATAATÜRK KÖYLÜ MİLLETİN EFENDİSİDİR DİYE sözüm meclisten dışarı çok iyi insanlarda var tabii..
ben sıcak kanlı insanları özlüyorum
insan diyebileceğim insanları özlüyorum...
arkadaşlarımı özlüyorum..
meger benim köyümdeki insanlar ne kadar anlayışlıymışlarda ben görmemişim ne kadar sıcakkanlı yardımsever iyimserlermişlerde ben görmemişim..
gittiğimde onlara teşşekkkürlerimi sunacağım bana insanlığı öğrettikleri için...
istanbula aşık olan eşimi bir türlü ikna edip tayinini aldıramadım zonguldağa nasıl ikna edicem başının etini yedim 3 yıldır:))) bana mısın demedi
((ya Allah aşkına burada insanlar kalmazki iş imkanları olmasa çünkü yaşanacak şehir değil insanların hapishane gibi 4 duvar arasında kala kala psikolojisi bozulmuş ...geçen gün emirgana gittik eşimle laleleri koklamaya :)) geçebilirmiyiz diye teyzenin birinden yooldan geçerken izin istedim kadın bana bağırıp çağırmaya başladı geççek başka yer bulamadınmı diye....burdan belii değilmi bu nasıl bir insalıktırki ben senden kibarca izin istedim ki bana ters laf sokuyorsun???
dünde emin önüne gittik arabaya bincez kolumda çoçuk hemen girdim sıraya girmeden tamam onlar belki bekliyordur bayadır ama sonuçta kucağımda kızım var ben orda yarım saat bekleyemem yaa hava soğukk geçtim diye sıraya girmedim diye bana bir ters laflar etti kızla tartıştık .dedimki sen kalkıp yerini bana vereceğine ettiğin lafa bak kes sesini dedim en sonunda çünkü çıldırttılar beni..yani bu kadar saygısız insanlar o kadar çokki uysam adımı attığımda insanlarla kavga etcem..insanlar kavga etmek için bahane üretiyorlar yıllardır ist yaşayan insanların psikolojisi de bu kadar olur herhalde dedim hapishane gibi evlerde ...kendi mutsuzluğunun acısını ışardaki insanlardan çıkartıyorlar sanırım...yani ben 3 yılda yoruldum saygısızlarla boğuşmaktan...boşuna dedemiş M.K.ATAATÜRK KÖYLÜ MİLLETİN EFENDİSİDİR DİYE sözüm meclisten dışarı çok iyi insanlarda var tabii..
ben sıcak kanlı insanları özlüyorum
insan diyebileceğim insanları özlüyorum...
arkadaşlarımı özlüyorum..
meger benim köyümdeki insanlar ne kadar anlayışlıymışlarda ben görmemişim ne kadar sıcakkanlı yardımsever iyimserlermişlerde ben görmemişim..
gittiğimde onlara teşşekkkürlerimi sunacağım bana insanlığı öğrettikleri için...
Son düzenleme:
Keşke düzgünce durumunuzu anlatıp rica etseydiniz. Kimse problem etmezdi muhtemelen o zaman
Ya işte büyük şehirlerde günlük hayat o kadar stresli ki insanlar çıkaracak yer arıyor. Ben de iki ay önce kasaba tarzı bir yerde bulundum iki haftalığına, hayatımın en güzel iki haftasıydı sanırım. Ne kavga ne gürültü. Büyük şehirde yanlışlıkla birine çarpsan bile azar işitiyorsun. Ama uyum sağlamaya çalışmak gerek. "Ben burada ne yapacağım her şey çok kötü" diye düşünürsen zaten hiç sevemezsin ki hep üzülürsün. Aslında birçok aktivite var, onlara katılsanız? Konserler, sinema, tiyatro, müzeler, balık tutmak vs? Eminim bir yerden sonra alışacaksınız:) Arkadaş edinmek de zor değil aslında, küçük kızınız varmış belki ama haftada bir gün bile bi kursa falan gitseniz birileriyle tanışsanız çok hoş olabilir:)
