Forumu uzun süredir takipteyim. Gerçekten bunaldım. Sizden akıl almak için üye oldum. Evleneli bir yıl olacak.Eşim ve ailesi birbirlerine aşırı düşkün. Nişanlıyken gerçekten farkedemedim.Şükür arkadaşımın tavsiyesi ile evimi uzak tuttum. Eşimin bir erkek kardeşi var. Kayınpederim hayatta.Aile olarak birbirlerine aşırı baglılar.Evliliğin ilk zamanları kaynanam sürekli çagırırdı. Bende hep giderdim.Sonra araya pandemi girdi. Yasaklar ile gitme sıklığımız azaldı. Yasakların kalkması ile kaynanam sürekli çağırmalara başladı.Pazartesi eşim ile birlikte gittik. Bugün eşim gene oradaydı.Ordan geç geldi.Hiç konuşamadık, yorgunum dedi ve uyudu.Annesi cumartesi bizi çagırıyormuş.Gitmeyi düşünmüyorum.Ama kendimi gitmek zorunda da hissediyorum.Anlamadıgım kaynanam oglunu bugün doya doya gördü. Cuma cumartesi pazartesi gene gördü. Ama halaa çağırmaya devam ediyor.Bu arada eşim sürekli anneme soguksun, mesafelisin, kadın naptı sana diyor. Sadece çok samimi olunca evimize müdahale ediyor. Bu yüzden bir tık mesafeliyim.Eşimle artık gidip gelme konusunda kavga ediyoruz. Ve eşim sürekli orada oldugu için bu hafta hep evde yalnız kaldım. Çok sıkıldım. Aramıza sogukluk girdi gibi hissediyorum. Ailesi yüzünden kavga etmek istemiyorum. Bu arada benim anne babam ayrı. Annesi hep derki biz baglıyız, siz kopuk ailesiniz.Bana ne önerirsiniz.? İş arıyorum bir yandan