Kendime kızıyorum...

Mihrimah Sultann .!.:

Şaka gibi gerçekten, ne tuhaf hayatlar var , ilk görüşmede hemen bişeyler yaşanıyor falan, adam almış hevesini tabi daha peşine düşmez...

Genişletmek için tıkla...

musmutlu101 .!.:

Derdim kendim ettim kendim buldum gibi bisey... o kadar kötü hissediyorum ki buraya yazarak belki bi nebze rahatlarım diye burdayim..
Ayni ortamda bulundugum biri vardı. Aslında aramizda bi etkileşim var gibiydi ama ben pek oralı olmuyordum. Sebebi yaşantısı cok alkol ve laylaylom olmasıydı. Cok ciddiye almiyordum diyelim. Ama hep bi gun beraber biseyler içelim görüşelim diye konuşuyorduk. Bi gün bana mesaj atti bana gel hadi sözün vardı vakit gecirelim dedi. Hic icimden gelmedi atlattim. Bikac gun sonra yine aradi. Yine atlattim. Bikac gün sonra yine aradi artik tamam geliyorum dedim. Bu detaylari özellikle anlatiyorum ki gercekten bi hevesim yoktu anlasilsin diye. Gittim hos sohbet muhabbet bikac saat gecti ve tahmin edersiniz ki aramizda biseyler yasandi. O gün öylece bitti bi problem yoktu. Sonraki günlerde basladi benim anlayamadigim mevzu. Benim icin o gun yaşandı bitti. Devami gibi bi beklentim aklimdan bile gecmedi. Dedigim gibi yapi olarak zaten anlasabilecegim birisi degil diye düşünüyorum zaten. Bu beyefendi ogunden sonra adeta bana aşırı derecede resmi hatta ben yokmuşum gibi davranmalar. Mecburi durumlarda bile iletisimden kacinmaya varacak kadar degisik bi tutum sergilemeye basladi. Bu davranışları beni asiri derecede sinirlendiriyor. Bi yandan da bu kadar düşünüyor olmam da benim canımı sıkıyor. Kendime yediremiyorum arkadaslar. Israr eden kendisi. Ben onu ne aradim ne sordum. Ne öncesinde ne de sonrasinda. Ona herhangi bi imada falanda bulunmadim bulunmam da. Bana bu sekilde nasil davranabiliyor diye kendi kendimi yiyorum.
Nasil bu durumu aşabilirim..

Genişletmek için tıkla...