Sevgilimle ayrıldığımız 11 gün oldu ve ben bugün bu yazıyı okuyacağını bile bile bloguma ekledim.. Sizinle de paylaşmak istedim.. Umarım konuyu yanlış yere açmamışımdır..Bu yazı sevgilime yani eski sevgilime yazdığım açık mektuptur.. Sevgi ile kalın..opuyorumnanaktan
"Bu ne be..
Bir hüzün tutturdum gidiyor..
Aaaaa kendimden sıkıldım..
Ben böyle bir insan değilim..
Sevmem ağlayıp sızlanmayı...
Blogspot sayfamdaki yazıları okudum.
Sonra geldim buraya göz gezdirdim..
İçin sıkıldı..
Koşa koşa google'a vardım pucca'yı açtım.
Azıcık keyifim yerine gelsin diye..
Ay ne oluyor bana dedim..
Ne o öyle üzerime ölü toprağı serpilmiş gibi ağırlaşmışım..
Halbuki gülümsemek gibisi var mı?!..
Yok bence kesinlikle yok..
Hayat herşeye rağmen sırıtmaya değerdir. Yani bence öyledir..
Tamam oldu birşeyler üzüldük/m sıkıldık/m..
Ölüm yok ya ucunda..
Hem sen değil miydin "bana aşık olmanı isterdim" diyen
Sen değil miydin "kavuşamayınca aşk olur" diyen..
Kavuşamadık aşk oldu işte..
Kısacası çocuk..
Ben hüzün bulutlarını dağıttım bugün.
Sonu ne olursa olsun..
Güzel şeyler yaşadım seninle..
Salya sümük hallerle mahvedemem tüm güzellikleri..
Bence sende bundan sonra ben hayatında olsam da olmasam da gülümse..
Ben hayatımın en berbat dönemlerinde dahi umuttan vazgeçmedim..
Neşe mi kaybetmedim.. Beni ayakta tutan tek şey ortada hiç bir sebep yokken mutlu olmayı becerebilmem.
Her yer karanlıkken bir ışık bulup aydınlığa erişebilmemdir.
Yemin olsun başka bir numaram yok benim..
Ve bugün bir iki damla yaş dökülürken gözlerimden tesadüfen aynada kendimle göz göze geldim..
Hiç haz etmedim kendimden..
"Üzülecek ne var.. Yaşadıklarından pişman mısın?" dedim kendime..
Hayır değilim.. İnan hiç değilim..
Güvendim..
Huzur buldum..
Mutlu oldum..
Sevdim..
O zaman üzülecek birşey yok.
Artık iyiyim.."
a.s.a.s.a.s.
"Bu ne be..
Bir hüzün tutturdum gidiyor..
Aaaaa kendimden sıkıldım..
Ben böyle bir insan değilim..
Sevmem ağlayıp sızlanmayı...
Blogspot sayfamdaki yazıları okudum.
Sonra geldim buraya göz gezdirdim..
İçin sıkıldı..
Koşa koşa google'a vardım pucca'yı açtım.
Azıcık keyifim yerine gelsin diye..
Ay ne oluyor bana dedim..
Ne o öyle üzerime ölü toprağı serpilmiş gibi ağırlaşmışım..
Halbuki gülümsemek gibisi var mı?!..
Yok bence kesinlikle yok..
Hayat herşeye rağmen sırıtmaya değerdir. Yani bence öyledir..
Tamam oldu birşeyler üzüldük/m sıkıldık/m..
Ölüm yok ya ucunda..
Hem sen değil miydin "bana aşık olmanı isterdim" diyen
Sen değil miydin "kavuşamayınca aşk olur" diyen..
Kavuşamadık aşk oldu işte..
Kısacası çocuk..
Ben hüzün bulutlarını dağıttım bugün.
Sonu ne olursa olsun..
Güzel şeyler yaşadım seninle..
Salya sümük hallerle mahvedemem tüm güzellikleri..
Bence sende bundan sonra ben hayatında olsam da olmasam da gülümse..
Ben hayatımın en berbat dönemlerinde dahi umuttan vazgeçmedim..
Neşe mi kaybetmedim.. Beni ayakta tutan tek şey ortada hiç bir sebep yokken mutlu olmayı becerebilmem.
Her yer karanlıkken bir ışık bulup aydınlığa erişebilmemdir.
Yemin olsun başka bir numaram yok benim..
Ve bugün bir iki damla yaş dökülürken gözlerimden tesadüfen aynada kendimle göz göze geldim..
Hiç haz etmedim kendimden..
"Üzülecek ne var.. Yaşadıklarından pişman mısın?" dedim kendime..
Hayır değilim.. İnan hiç değilim..
Güvendim..
Huzur buldum..
Mutlu oldum..
Sevdim..
O zaman üzülecek birşey yok.
Artık iyiyim.."
a.s.a.s.a.s.
