İyi ama durumuna başka bir çare yok. Her gün 3 saat spor yap ve günlük 1200 kalori geçme desek yapabilecek misin ?Açıkçası korkuyorum. Ameliyat sırasında veya sonrasında oluşabilecek kötü durumlardan. Ayrıca iğne ve kesici, delici aletlerin vücuduma girmesine karşı bir fobim var, bunu aşabilirim belki bir tık ama dediğim gibi genel olarak bir korku var.
İkiisni eş zamanlı yapmalı. O şekilde çok daha başarılı olunuyor bence.bence şu anda ameliyat hanımefendi için sağlıklı bir çözüm değil, yeme bozukluğunu çözmeden ameliyat olan tanıdıklarımda ameliyattan bir kaç sene sonra aynı kilo alımının devam ettiğini gördüm.
evet psikolojik destek şart ama mide ameliyatı eşliğinde diye düşünüyorumben de temel sorun çözülürse geri kalanı kendiliğinden çözülür diye düşündüm, en azından cesaret edilebilirse ameliyat ile birlikte psikolojik destek en kalıcı çözüm olur sanıyorum.
Yıllarca kiloyla mücadele edip başaramamış yakın bir arkadaşım vardı. Son görüştüğümüzde 110 kg civarındaydı (150 boyunda). Uzun zaman görüşmedikten sonra bikaç ay önce görüştük ve gözlerime inanamadım 60 kg civarına düşmüş ameliyat olmuş 1 yıl önce vs. Yıllarca bu kiloları niye taşımışım neden ameliyat olmamışım diye hayıflanıyor şimdi. Başa çıkamadığınız bir kilo probleminiz yoksa ameliyat en kesin çözümü bunun. Demir gibi bir iradeniz yoksa başka bir seçeneğiniz de yok bence. Bu arada benim teyzem de 110-120 kg lardan kendi iradesiyle ve 50 yaşından sonra 58-60 kg ya kadar düştü.Merhabalar, öncelikle kendimden biraz bahsetmem gerek. 20 yaşındayım, 1.70 boyunda 165 kiloyum. Obeziteyle uzun zamandır cebelleşiyorum. Kendimi bildim bileli kiloluyum. Zayıf olmanın, yürürken on adım attıktan sonra yorulmamanın, koşmanın nasıl bir his olduğunu hatırlamıyorum. En son ne zaman istediğim güzel bir kıyafeti giyebildiğimi zaten bilmiyorum. Yıllardır kontrolü elimde tutamadığım için vücudumu çok fazla bozdum. Psikolojimden bahsetmiyorum bile. Yeni yıla girdiğimizden beri kendime kilo vermek istediğimi, hayallerim için çabalamayı hatırlatıp duruyorum. Ama bugün 25 Ocak ve ben hala hiçbir şey yapmıyorum. Ben kendimi çok yorgun hissediyorum, bıkkın hissediyorum. İçimde bir gram bile azim, irade yok. Planlar yapıyorum, bazen 2-3 gün uyup bırakıyorum bazen hiç başlamıyorum. Yürüyüşe çıkmayı deniyorum ama çok yorulduğum için yapmak istemiyorum. Evde egzersizler yapmayı deniyorum ama iki dakika içinde nefes nefese kalıyorum ve hemen vazgeçiyorum. Yemek yeme alışkanlığım zaten çok kötü. Sağlıklı besin adına tükettiğim hiçbir şey yok. Psikiyatriste git, diyetisyene git demeyin çünkü gittim. Dediklerinin hiçbirine uymuyorum. Kilo vermek, sağlıklı olmak istiyorum ama sanki sürekli bir duvar örüyorum önüme. Aşamadığım bir isteksizlik ve yaşamaktan bıkma durumu var. Kendimde o aradığım enerjiyi bir türlü bulamıyorum. Ne yapacağımı, nerden başlayacağımı bilmiyorum. Sizden ricam eğer buna benzer bir durumdan geçenler varsa lütfen bana tavsiyede bulunun. Çünkü ben artık dayanamıyorum bu hallerime.
D vitaminize baktırdınız mı. O eksikse kilo, veremezsiniz, süreklş halsiz olur çabuk yorulursunuz. D vitamini eksikliği Depresyon yapar ve belkide tğm istejsizlikler güçsüzLükler bundan olabilir. Daha önce yaşayan birini bildiğim için bundan bahsetmek istedim. Psikolojik kısmına gelince, bu şekilde mutlu değilsiniz, nasıl olsa mutlu olurdunız. Yani zayıflamak, zayıfadıktan sonra daha keyifli alışveriş yapaabilecek olmak sizi mutlu edecekse bu sizin motivasyonunuz olsun derim. Bu sürecin başında zorlanabilirsiniz evet biraz çaba gerekecek ama değmez mi zaten üstelik kilo verme süreci geçici bir dönem. İstrk ve enerji için k3 vitamili d vitamini öneririm. Ayağa kalkıp hayatın iplerini elinize almanızda size ciddi anlamda güç verebilirMerhabalar, öncelikle kendimden biraz bahsetmem gerek. 20 yaşındayım, 1.70 boyunda 165 kiloyum. Obeziteyle uzun zamandır cebelleşiyorum. Kendimi bildim bileli kiloluyum. Zayıf olmanın, yürürken on adım attıktan sonra yorulmamanın, koşmanın nasıl bir his olduğunu hatırlamıyorum. En son ne zaman istediğim güzel bir kıyafeti giyebildiğimi zaten bilmiyorum. Yıllardır kontrolü elimde tutamadığım için vücudumu çok fazla bozdum. Psikolojimden bahsetmiyorum bile. Yeni yıla girdiğimizden beri kendime kilo vermek istediğimi, hayallerim için çabalamayı hatırlatıp duruyorum. Ama bugün 25 Ocak ve ben hala hiçbir şey yapmıyorum. Ben kendimi çok yorgun hissediyorum, bıkkın hissediyorum. İçimde bir gram bile azim, irade yok. Planlar yapıyorum, bazen 2-3 gün uyup bırakıyorum bazen hiç başlamıyorum. Yürüyüşe çıkmayı deniyorum ama çok yorulduğum için yapmak istemiyorum. Evde egzersizler yapmayı deniyorum ama iki dakika içinde nefes nefese kalıyorum ve hemen vazgeçiyorum. Yemek yeme alışkanlığım zaten çok kötü. Sağlıklı besin adına tükettiğim hiçbir şey yok. Psikiyatriste git, diyetisyene git demeyin çünkü gittim. Dediklerinin hiçbirine uymuyorum. Kilo vermek, sağlıklı olmak istiyorum ama sanki sürekli bir duvar örüyorum önüme. Aşamadığım bir isteksizlik ve yaşamaktan bıkma durumu var. Kendimde o aradığım enerjiyi bir türlü bulamıyorum. Ne yapacağımı, nerden başlayacağımı bilmiyorum. Sizden ricam eğer buna benzer bir durumdan geçenler varsa lütfen bana tavsiyede bulunun. Çünkü ben artık dayanamıyorum bu hallerime.