Kendimden nefret ediyorum, artık dayanamıyorum.

Önce psikolojiniz düzelecek ki kötü beslenmeyi birakabilin. Böyle beslenmenin altında bir sebep yatıyor çünkü. Psikolojiniz duzelmeden ameliyat olsaniz da fayda etmez. Bir süre sonra yine yemeye başlarsınız, mide genişler ve hiç ameliyat olmamış gibi eski halinize dönersiniz.
 
Bende diyetteyim.evet zor oluyor ama zayifladikca yemeğe verdiğim paraya açımaya basladim. onun yerine kıyafet almak,yüz maskesi yapmak,evin için birşeyler almak daha cazip gelmeye başladı.
Zaten son zamlardan sonra çikolata ,kek yiyesim varsa da fiyatları görünce istahim kaciyor😆
Ilk hafta zor.ilk haftayı atlatirsan basarirsin
 
Açıkçası korkuyorum. Ameliyat sırasında veya sonrasında oluşabilecek kötü durumlardan. Ayrıca iğne ve kesici, delici aletlerin vücuduma girmesine karşı bir fobim var, bunu aşabilirim belki bir tık ama dediğim gibi genel olarak bir korku var.
İyi ama durumuna başka bir çare yok. Her gün 3 saat spor yap ve günlük 1200 kalori geçme desek yapabilecek misin ?
Her şeye yok diyip , karamsarlık yaşayanı anlamıyorum.
Şu an yaşadığından çok daha iyi bir hayatın olacak emin ol.
 
Bak güzel kardesim iyi bir psikolog bulman sart, sonra neden yiyorsun altinda yatan sebebi ogrendiginde zaten artik yemek isteginde gidecek, yeme krizleri icin krom pikolonat diye bir bitkisel takviye var en az 250 iu olanindan al. Baktin olmuyor mide ameliyati ol ama once psikolojini coz
 
bence şu anda ameliyat hanımefendi için sağlıklı bir çözüm değil, yeme bozukluğunu çözmeden ameliyat olan tanıdıklarımda ameliyattan bir kaç sene sonra aynı kilo alımının devam ettiğini gördüm.
İkiisni eş zamanlı yapmalı. O şekilde çok daha başarılı olunuyor bence.
 
ben de temel sorun çözülürse geri kalanı kendiliğinden çözülür diye düşündüm, en azından cesaret edilebilirse ameliyat ile birlikte psikolojik destek en kalıcı çözüm olur sanıyorum.
evet psikolojik destek şart ama mide ameliyatı eşliğinde diye düşünüyorum
 
Merhabalar, öncelikle kendimden biraz bahsetmem gerek. 20 yaşındayım, 1.70 boyunda 165 kiloyum. Obeziteyle uzun zamandır cebelleşiyorum. Kendimi bildim bileli kiloluyum. Zayıf olmanın, yürürken on adım attıktan sonra yorulmamanın, koşmanın nasıl bir his olduğunu hatırlamıyorum. En son ne zaman istediğim güzel bir kıyafeti giyebildiğimi zaten bilmiyorum. Yıllardır kontrolü elimde tutamadığım için vücudumu çok fazla bozdum. Psikolojimden bahsetmiyorum bile. Yeni yıla girdiğimizden beri kendime kilo vermek istediğimi, hayallerim için çabalamayı hatırlatıp duruyorum. Ama bugün 25 Ocak ve ben hala hiçbir şey yapmıyorum. Ben kendimi çok yorgun hissediyorum, bıkkın hissediyorum. İçimde bir gram bile azim, irade yok. Planlar yapıyorum, bazen 2-3 gün uyup bırakıyorum bazen hiç başlamıyorum. Yürüyüşe çıkmayı deniyorum ama çok yorulduğum için yapmak istemiyorum. Evde egzersizler yapmayı deniyorum ama iki dakika içinde nefes nefese kalıyorum ve hemen vazgeçiyorum. Yemek yeme alışkanlığım zaten çok kötü. Sağlıklı besin adına tükettiğim hiçbir şey yok. Psikiyatriste git, diyetisyene git demeyin çünkü gittim. Dediklerinin hiçbirine uymuyorum. Kilo vermek, sağlıklı olmak istiyorum ama sanki sürekli bir duvar örüyorum önüme. Aşamadığım bir isteksizlik ve yaşamaktan bıkma durumu var. Kendimde o aradığım enerjiyi bir türlü bulamıyorum. Ne yapacağımı, nerden başlayacağımı bilmiyorum. Sizden ricam eğer buna benzer bir durumdan geçenler varsa lütfen bana tavsiyede bulunun. Çünkü ben artık dayanamıyorum bu hallerime.
Yıllarca kiloyla mücadele edip başaramamış yakın bir arkadaşım vardı. Son görüştüğümüzde 110 kg civarındaydı (150 boyunda). Uzun zaman görüşmedikten sonra bikaç ay önce görüştük ve gözlerime inanamadım 60 kg civarına düşmüş ameliyat olmuş 1 yıl önce vs. Yıllarca bu kiloları niye taşımışım neden ameliyat olmamışım diye hayıflanıyor şimdi. Başa çıkamadığınız bir kilo probleminiz yoksa ameliyat en kesin çözümü bunun. Demir gibi bir iradeniz yoksa başka bir seçeneğiniz de yok bence. Bu arada benim teyzem de 110-120 kg lardan kendi iradesiyle ve 50 yaşından sonra 58-60 kg ya kadar düştü.
 
Tavsiye istemissin ama mantikli olan tavsiyerin önünü kapamissin..
Psikolog ve diyetisyene gitmen sart..
Ise yaramamasi sorunu cozemedikleri icin degil senin kararli durmamanla ile alakali..
Daha 20 yasindasin hayatin başı.. ne bu karamsarlik.. 3 senede versen 23 olur yasin.. e yine önünde koca bir omur var..
Tavsiyem once karali bir sekilde diyetisyene git.. asla birakma.. kilo veremesen bile bir seye devamlilik göstermen sana iyi gelecektir.. kilo veremedim gitmiyeyim dersen olmaz.. zamanla kilo da verirsin..
 
Depresyonda olabilir misiniz. Yapamadıklarınızdan ötürü depresyona girmişsiniz. Depresyonun belirtilerinden bazıları isteksizlik, iş gücünde azalmadır. Yine internette biraz araştırın, destek almanızı tavsiye ediyorum.
 
Merhabalar, öncelikle kendimden biraz bahsetmem gerek. 20 yaşındayım, 1.70 boyunda 165 kiloyum. Obeziteyle uzun zamandır cebelleşiyorum. Kendimi bildim bileli kiloluyum. Zayıf olmanın, yürürken on adım attıktan sonra yorulmamanın, koşmanın nasıl bir his olduğunu hatırlamıyorum. En son ne zaman istediğim güzel bir kıyafeti giyebildiğimi zaten bilmiyorum. Yıllardır kontrolü elimde tutamadığım için vücudumu çok fazla bozdum. Psikolojimden bahsetmiyorum bile. Yeni yıla girdiğimizden beri kendime kilo vermek istediğimi, hayallerim için çabalamayı hatırlatıp duruyorum. Ama bugün 25 Ocak ve ben hala hiçbir şey yapmıyorum. Ben kendimi çok yorgun hissediyorum, bıkkın hissediyorum. İçimde bir gram bile azim, irade yok. Planlar yapıyorum, bazen 2-3 gün uyup bırakıyorum bazen hiç başlamıyorum. Yürüyüşe çıkmayı deniyorum ama çok yorulduğum için yapmak istemiyorum. Evde egzersizler yapmayı deniyorum ama iki dakika içinde nefes nefese kalıyorum ve hemen vazgeçiyorum. Yemek yeme alışkanlığım zaten çok kötü. Sağlıklı besin adına tükettiğim hiçbir şey yok. Psikiyatriste git, diyetisyene git demeyin çünkü gittim. Dediklerinin hiçbirine uymuyorum. Kilo vermek, sağlıklı olmak istiyorum ama sanki sürekli bir duvar örüyorum önüme. Aşamadığım bir isteksizlik ve yaşamaktan bıkma durumu var. Kendimde o aradığım enerjiyi bir türlü bulamıyorum. Ne yapacağımı, nerden başlayacağımı bilmiyorum. Sizden ricam eğer buna benzer bir durumdan geçenler varsa lütfen bana tavsiyede bulunun. Çünkü ben artık dayanamıyorum bu hallerime.
D vitaminize baktırdınız mı. O eksikse kilo, veremezsiniz, süreklş halsiz olur çabuk yorulursunuz. D vitamini eksikliği Depresyon yapar ve belkide tğm istejsizlikler güçsüzLükler bundan olabilir. Daha önce yaşayan birini bildiğim için bundan bahsetmek istedim. Psikolojik kısmına gelince, bu şekilde mutlu değilsiniz, nasıl olsa mutlu olurdunız. Yani zayıflamak, zayıfadıktan sonra daha keyifli alışveriş yapaabilecek olmak sizi mutlu edecekse bu sizin motivasyonunuz olsun derim. Bu sürecin başında zorlanabilirsiniz evet biraz çaba gerekecek ama değmez mi zaten üstelik kilo verme süreci geçici bir dönem. İstrk ve enerji için k3 vitamili d vitamini öneririm. Ayağa kalkıp hayatın iplerini elinize almanızda size ciddi anlamda güç verebilir
 
Ne bileyim kilo alınır verilir bence verirsiniz ama insanın gözünde büyüyor bu tarz şeyler .Zaten şu dünyada en fazla 100 yıl buradayız kilolu olduğun için kendinden nefret etmekle geçmez bu hayat moralinizi bozmayın isteseniz manken gibi olursunuz azimli olun
 
konu sahibi bir podcast dinliyorum,

yabanci bir podcast, rutinler uzerine,

yayinci her bolumde bir sekilde unlu / basarili olmus birini konuk ediyor ve tamamen gunulk duzenlerinden konusuyorlar.

iste boks sampiyonu, unlu yoga egitmeni, politikaci, yazar, ... bu sekilde konuklari oldu benim dinledigim bolumlerde.

hepsi icin de isin basarisi gunluk yaptiklari seylerde,

kimisi diyor ki, her gun su saatte kalkiyorum, sabah su ise odaklaniyorum, ya da atiyorum her gun cikolata yiyorum, her gun x kadar yuruyorum. Cok basit, cok rutin, hatta belki cok sikici bulacagin aktiviteler. Ama bu kisilerin hepsi basarilarindaki ana anahtarin bu disiplin oldugunu soyluyorlardi.

Kisacasi disiplin sart,
baska turlu bir yol yok,
diyetisyene gideceksin ve dediklerini uygulayacaksin.
neden uygulayamiyorsun? belki diyetisyen degistirmelisin.
Ben diyetisyene gittim, dedi ki, ne istiyorsan koyalim diyetine, alkol, tatli, ekmek ne istiyorsan,
ama sinirini bil, nasil diger yiyeceklerle kombine edecegini bil, zarari minimuma indir.
bana spor salonuna git de demedi mesela, her gun yarim saat hareket et dedi, kagni hiziyla da yurusen kabuldur dedi.
boyle bir diyetisyen bulmalisin, seni zorlamayacak, biktirmayacak, yolun uzun, bu uzun yolda seni strese sokmayacak.

ama baska da yontem yok, buna emin olmalisin.
 
X