- 15 Eylül 2008
- 172
- 4
aslında neresinden baslıyacagımı bilemiyorum. evet tam anlamıyla yazıp rahatlamak istiyorum. 1 senedir harika giden bir ilişkim var çok seviyorum, çok seviliyorum.. yaşadığımız bütün sorunlar benim aşırı kıskançlıklarım ve ona olan -itiraf etmek istemesem de- güvensizliklerim yüzünden çıkıyor. bu bendeki bir sorun biliyorum. güvensiz olmamı gerektiricek hiç bir durum yok ortada ama önüne geçemiyorum ve bu gereksiz kıskançlıkları doğuruyor işte. neden böyle bilmiyorum ve bu hızla gidersem onu kaybedicem. (o bunun asla olmayacagını söylese bile) neyse asıl konuya gelicek olursak, 2 aydır yurt dısındayım, yani ondan uzagım. tahmin edersiniz bu benim saçma sapan takıntım yüzünden bir sürü sorun yasadık yine ve artık ben kendime bir dur deme zamanının geldigine karar verdim. 1 ay önceden ortak arkadaslarımızın ayarladıgı 1 haftalık bi antalya tatili söz konusuydu. onlarla gitmeyi düşünmüyordu çünkü biliyor aklımın kalıcagını kendi kendime sıkıntı yaratıcagımı amaa ben o verdiğim karar neticesinde "git aşkım" dedim, "seni bunlatmıycam git gönlünce bi tatil yap".. ve bu aksam gidiyor.. ve ben cıldırmak üzereyim kendime hakim olmak için ne yapmam gerektigini bilmiyorum.. gerçekten bilmiyorum.. zaten uzakta olmak burda yalnız olmak dilinden kültüründen bu kadar kopuk olmak yeteri kadar acıtıyorken gidip bu durumu bile oturup paylaşabilecegim tek bir allahın kulu cevremde yokken ben neden böyle kaşındım kendi kendime bilmiyorum.. kafayı yemek üzereyim ya! bu hastalık artık ben tedavi falan mı görsem ne yapsam yani hangi raddede oldugunu anlatamam resmen ağlıyorum hüngür hüngür neymiş erkek arkadasım ortak arkadaslarımızla tatile gidiyormuş.. delirdim mi ben??? :çok üzgünüm::a015:
