Kelebekler Hiç İki Bahar Görür Mü?

K

karpel

Ziyaretçi
Sen, baharın nadide gülüydün.
Sen, sevgiye adanmış bir ömürdün.
Bülbüller şarkılarında sana yanardı.
Toprak ise yüreğini dallarına açardı..
Rüzgar bile susardı kokunda.
Sema, nazlı nazlı düşer
Rahmet olurdu dalında...

Bir gün ;
Kanatlarımın üşüdüğünü,
Dallarının solup teninin öldüğünü gördüm.
Kış mevsimiydi rüzgarla gelen..
Kış uykusuna dalacaktı o gözlerin.
Toprağa uzanıp bahara açacaktı o yüreğin.

Hüzün çöktü küçük yüreğime.
Elbet sana olan aşkım bitmeyecekti..
Sen sonraki baharda tomurcuk açacaktın.
Topraktan aynı güzelliğinle kalkacaktın...
Ben ise; yalnızlığa kanatlanacaktım..

Yağmurlar yağsa ,
Baharlar uzasa diye kaç kez iç geçirdim.
Hasret bulutları düşse de,
Bir gün karlı sabahlara uyanacaktık
Sen; gözlerini baharda gülümsemek için
Hülyalara dalacaktın...
Ben ise sonsuzluğa uçacaktım.

Sakın üzülme sevda gülüm.
Sevdam hep gökyüzünde olacak.
Sakın sitem etme bana;
Ne olur anla beni.
Kelebeklerin ömrü ,
Hiç iki bahar görür mü gülüm?
 
X