ben bunu yasadim. hem de dibine kadar.
maalesef cozum bulamadim.
bir arkadasim 10 aylikken bir kedi getirmisti bana. yasadigi evde iki kedi olarak buyumusler, sonra sahibi de ilk kedisini tutup, bunu gondermek istemis ve arkadasima vermisti. o da bir sureligine bana birakmisti. o sure 1 seneyi gecti tabii.
allah'im kedinin iseyip, kaka yapmadigi hicbir yer kalmamisti evde.
herseyin en iyisini aliyorduk, saatlerce oyun oynuyorduk ama yok. tek tek koltuklara, yorgana, yataga iseyip duruyordu. haliya da kakasini yapiyordu. cani isterse tuvalete gidiyordu.
ben allah'in her gunu terasa koltuk cikarip, kopukleye kopukleye hortumla koltuk yikiyordum aglaya aglaya. eve gelen herkes "disari at bunu, cekilir dert mi bu" dedikce daha da agliyordum.
veteriner de asla bir cozum bulamadi. sakinlestirici spreyler, prize takilan buhar gibi yine sakinlestirici birseyler, sevgi, oyun hicbirsey ise yaramiyordu.
en sonunda zor da olsa kabullendik ki,
kedi bizi sevmiyor. net yani, nefret ediyor bizden. sahiplendirme ilani actim, cunku o arkadasim da cozum bulmuyordu. sonra 2 kiz geldi, ogrenci. konustuk anlastik, goturduler. 3 senedir onlarla yasiyor. ben boyle edepsizlik gormedim.
oyle mutlular, oyle asiklar ki birbirlerine. onlara yaptigi cilvenin haddi hesabi yok. iseme sorunu vs. yok. derdi bizeymis sipanin. :/
gec de olsa kabullendik yani.
uzun sure sonra sokaktan cok zor durumda bir can aldim ben. hasta oldu aylarca surundu, kisirlastirma sonrasinda gunlerce surundu de bir kere bile tuvaletini baska yere yapmadi.
yani sozun ozu acaba kediniz sizi sevmiyor olabilir mi?