Evlat gibi oluyorlar... Evlattan hiç farkı olmuyor. Hayvan sevmeyen ya da hayvan ile yaşamayan bunu anlayamaz.. Bu yüzden anlayamıyorsunuz sanırım.
Benim de çocuğum yok, tercihim bu yönde olduğundan, ama bir tane kedi evladım var..
Kimsenin anlamasını bekleyemem ama o iyi olsun diye, gerekirse canımı bile feda edebilirim.
Küçücük bir sağlık sorunu olsa, gecelerce uykularım kaçar...
Dünyalara değişmeyiz evlatlarımızı.
Bir de hayvan sevgisinin travmatik, sorunlu ve takıntılı insanlarda olduğuna dair bir inanış var sanki insanlar arasında..
Bir sevgi türünün, hem de koşulsuz, çıkarsız ve karşılıksız olan bir sevginin nesi sorundan kaynaklanabilir, nesi anlaşılamaz acaba, ben de onu merak ediyorum. Ben çocuklara düşkün değilim diye yavrusuna çok fazla bağlı diye hiç bir kadını ya da erkeği yadırgamıyorken, onlarda bir sorun görmüyorken, neden bizde görülüyor onu da anlamış değilim.
Oysa çoğumuz empati duygusu gelişmiş, başka canların acılarına duyarlı, koşulsuz olarak sevebilen insanlarız. Anlaşılması çok zor bir durumda da değiliz aslında..
Sevgili
H hevren sizin de üzüntünüzü paylaşıyorum, başınız sağ olsun
Kendinizi toparlayınca, evdeki koşullarınız uygun olursa bir kedi daha sahiplenin derim, yerini asla doldurmaz elbette ama yoldaş olur size. Bundan sonra daha çok dikkat edeceğinizden eminim. Gezdirme konusuna da dikkat edersiniz, sadece tasma ile arada bahçeye çıkarsanız yeter, ille hava alsın isterseniz, tabi aşıları tam olması koşulu ile.. Kendinizi suçlamayın artık, zamanla umarım acınız diner... Başınız sağolsun tekrar..