- 20 Haziran 2007
- 4.250
- 27
- 45
İnsan kazandıkça kaybetme korkusunu yaşar.
Kazandıkça neleri kaybettiğini unutur. İlk bakışta çelişki varmış gibi görünüyor değil mi?... Aslında değil.
Kazanmak deyince akla ilk gelen zenginlik, para, mal, mülk.Tüm bunların getirdiği saygınlık, sözde sevilmek, ün, güç, kudret... Aslında değil.
Kazandıklarını kaybetmekten korkan birisi onlara sımsıkı sarılır. Sahip olmaktan hoşlanmaya başlar ve bu hoşnutluğunu arttırmak için de daha çok çalışır , kazanır, satın alır. Kazanmak bazılarımız için tam da bundan ibarettir... Aslında değil.
Peki nasıl oluyor da kazanmaktan büyük keyif alan, sahip olduklarıyla kendini tamamlamaya uğraşan insan kaybetmeye başlıyor? Kaybettikleri arabası, evi, bankadaki parası mı?... Aslında değil.
Önce sevdiklerine vakit ayıramaz oluyor, oysa bunu onları düşündüğü için, onlara daha iyi bir gelecek sunup refah içinde yaşamalarını sağlamak için yaptığını sanıyor... Aslında değil.
Sonra kendine ayırdığı vakitte azalmalar oluyor. Oradan oraya kendisi için koşuşturup durduğunu sanıyor. Olmak istediği gibi değil, olması istendiği gibi bir hayatı yaşamayı tercih ediyor. Aslında değil.
İşin aslı ne peki? Cüzdandaki zenginliği hayatın merkezi olarak görmemek mi? Kalp ve akıl zenginliği diye bir şeyin de olabilirliğine inanmak mı? Bu soruların cevabı tek mi?... Aslında değil.
Peki kaybederek kazanmak mümkün mü?... Aslında evet.
İnsan, zenginliğini kaybetmeye başlayınca elinde kalanın kıymetini bilmeye başlıyor mu?... Aslında evet.
Aşkını kaybetmiş bir insanın bile gidenin ardından bakarken kazanacağı hazineleri yok mu?... Aslında evet.
Her giden sevgili, her biten ilişki, her vedalaşılan dost cebimize artılar koymuştur mutlaka değil mi?... Aslında evet.
Kazanırken kaybedenlerdensek eğer en azından kaybettiklerimizin farkında olalım. Belki o zaman telafi edebiliriz. Şayet geç kalmadıysak...
Kaybederek kazananlardansak eğer yitirdiklerimizi tebessümle analım. Unutmadan ve ders çıkarmayı da bilerek...
Bir düşünürün dediği gibi; ''Hayat tüm hataları yapmamzı sağlayacak kadar uzun değil.''
sevgiyle kalına.s.
Kazandıkça neleri kaybettiğini unutur. İlk bakışta çelişki varmış gibi görünüyor değil mi?... Aslında değil.
Kazanmak deyince akla ilk gelen zenginlik, para, mal, mülk.Tüm bunların getirdiği saygınlık, sözde sevilmek, ün, güç, kudret... Aslında değil.
Kazandıklarını kaybetmekten korkan birisi onlara sımsıkı sarılır. Sahip olmaktan hoşlanmaya başlar ve bu hoşnutluğunu arttırmak için de daha çok çalışır , kazanır, satın alır. Kazanmak bazılarımız için tam da bundan ibarettir... Aslında değil.
Peki nasıl oluyor da kazanmaktan büyük keyif alan, sahip olduklarıyla kendini tamamlamaya uğraşan insan kaybetmeye başlıyor? Kaybettikleri arabası, evi, bankadaki parası mı?... Aslında değil.
Önce sevdiklerine vakit ayıramaz oluyor, oysa bunu onları düşündüğü için, onlara daha iyi bir gelecek sunup refah içinde yaşamalarını sağlamak için yaptığını sanıyor... Aslında değil.
Sonra kendine ayırdığı vakitte azalmalar oluyor. Oradan oraya kendisi için koşuşturup durduğunu sanıyor. Olmak istediği gibi değil, olması istendiği gibi bir hayatı yaşamayı tercih ediyor. Aslında değil.
İşin aslı ne peki? Cüzdandaki zenginliği hayatın merkezi olarak görmemek mi? Kalp ve akıl zenginliği diye bir şeyin de olabilirliğine inanmak mı? Bu soruların cevabı tek mi?... Aslında değil.
Peki kaybederek kazanmak mümkün mü?... Aslında evet.
İnsan, zenginliğini kaybetmeye başlayınca elinde kalanın kıymetini bilmeye başlıyor mu?... Aslında evet.
Aşkını kaybetmiş bir insanın bile gidenin ardından bakarken kazanacağı hazineleri yok mu?... Aslında evet.
Her giden sevgili, her biten ilişki, her vedalaşılan dost cebimize artılar koymuştur mutlaka değil mi?... Aslında evet.
Kazanırken kaybedenlerdensek eğer en azından kaybettiklerimizin farkında olalım. Belki o zaman telafi edebiliriz. Şayet geç kalmadıysak...
Kaybederek kazananlardansak eğer yitirdiklerimizi tebessümle analım. Unutmadan ve ders çıkarmayı da bilerek...
Bir düşünürün dediği gibi; ''Hayat tüm hataları yapmamzı sağlayacak kadar uzun değil.''
sevgiyle kalına.s.
