- Konu Sahibi burcu_arda
-
- #1
4 nisan 2009
ve 9 aydır beklediğimiz gün gelmişti,oğlumla tanışma zamanımızdı.oğluşum biraz bizi üzüdü karnımdayken ters duruyodu,kordonu dolanmıştı o yüzden korkuyoduk bayağ.ve mecburen sezeryan olmam gerekiyodu,o gece eşimle sarılıp uyumaya çalıştık artık yanlız son gecemiz olucaktı inşallah yarın 3 kişilik bir aile olucaktık eşim acayip heycanlıydı uyuyamadı bayağ bi süre.saat 7 de uyandık ben genel anestezi olucam için bişey yiyemiyodum.eşimde heycandan pek bişey yiyemedi,hazırlandık ve zaten hazır olan bavulumuzu aldık ve bu eve allahın izniyle 3 kişi dönücez diye eve son kez baktık.ve hastanedeyiz ben o ana kadar pek heycanlanmadım ama odaya yerleşip ameliyat kıyafetlerini giyince kalbim çarpmaya başladı.bizimkiler annem ablam abim teyzem eşimin tarafı anlıcanız herkes gelmişti ufaklığı beklemeye.ve dr bekliyoruz ben o saate kadar yine iim ve beni götürmeye geldiler sedyeye uzandım herkes hadi hayırlısyla gel dediler ama ben gözyaşlarımı tutamıyodum allahım biryandan asansöre gidiyorum biryandan hıçkıra hıçkıra ağlıyorum ve oğlumun sağlıkla olması için dua ediyorum.eşim ameliyathane kapısına kadar elimi bırakmadı öptü ve yolladı.gözlerimi açtığımda minik kayra m ordaydı o kadar küçük ve güzeldiki 2.500 doğdu oğluşum.kucağıma verdiler o ağrılar hepsi geçiverdi sanki o benimdi işte ona baktım çok minik dedim ama çok güzeldi sıcaklığı kokusu meleğim mucizem o benim... şimdi karşımda yatıyo ve ben allaha hergün şükrediyorum onu bize verdiği için
ve 9 aydır beklediğimiz gün gelmişti,oğlumla tanışma zamanımızdı.oğluşum biraz bizi üzüdü karnımdayken ters duruyodu,kordonu dolanmıştı o yüzden korkuyoduk bayağ.ve mecburen sezeryan olmam gerekiyodu,o gece eşimle sarılıp uyumaya çalıştık artık yanlız son gecemiz olucaktı inşallah yarın 3 kişilik bir aile olucaktık eşim acayip heycanlıydı uyuyamadı bayağ bi süre.saat 7 de uyandık ben genel anestezi olucam için bişey yiyemiyodum.eşimde heycandan pek bişey yiyemedi,hazırlandık ve zaten hazır olan bavulumuzu aldık ve bu eve allahın izniyle 3 kişi dönücez diye eve son kez baktık.ve hastanedeyiz ben o ana kadar pek heycanlanmadım ama odaya yerleşip ameliyat kıyafetlerini giyince kalbim çarpmaya başladı.bizimkiler annem ablam abim teyzem eşimin tarafı anlıcanız herkes gelmişti ufaklığı beklemeye.ve dr bekliyoruz ben o saate kadar yine iim ve beni götürmeye geldiler sedyeye uzandım herkes hadi hayırlısyla gel dediler ama ben gözyaşlarımı tutamıyodum allahım biryandan asansöre gidiyorum biryandan hıçkıra hıçkıra ağlıyorum ve oğlumun sağlıkla olması için dua ediyorum.eşim ameliyathane kapısına kadar elimi bırakmadı öptü ve yolladı.gözlerimi açtığımda minik kayra m ordaydı o kadar küçük ve güzeldiki 2.500 doğdu oğluşum.kucağıma verdiler o ağrılar hepsi geçiverdi sanki o benimdi işte ona baktım çok minik dedim ama çok güzeldi sıcaklığı kokusu meleğim mucizem o benim... şimdi karşımda yatıyo ve ben allaha hergün şükrediyorum onu bize verdiği için