Kelimenin tam anlamıyla durum bu. Kaynanamdan nefret ediyorum. Onu görmeye tahammül edemiyorum. Evlendiğimiz günden itibaren onu bi türlü sevemedim. Nişanlıyken çok gidiş geliş yapmadığımız için gerçek yüzünü anlıyamamışım. Ama evlendikten sonra gördüm gerçekleri.Çocuk olana kadar çok eve girip çıkamıyodu çalışan bi bayan olduğum için. Çocuk olduktan sonra kadın tam anlamıyla o pis yüzünü gösterdi. Doğum yaptığım gün itibariyle saçma sapan davranmaya başladı. Kıskançlık diz boyu. Çocuk bakımından zerre kadar anlamıyo. Bütün sorumluluk benim annemde. Hiçbirşey elinden gelmiyo. Çocuk için doğruyu yanlışı ayırt edemiyo. Oğlum şimdi 2.5 yaşında. Bebekliğinden beri bi faydası dokunmadı. Ne söylesem tam tersini yapıyo. İnsanı çileden çıkaran tipler vardırya bu kadın tam öyle işte. Arkadan eşimle kayınpederi etkilemeye çalışıyo. Onlarda bazen etki altında kalıyolar. Yalanıda çok. Oğlumla onu tek başına asla bırakamıyorum. Ben çocuğuma karşı her anne gibi korumacı davranmak zorundayım. Özellikle erkek anneleri çok iyi bilirler. Erkek çocukları çok hareketli olur. Herşeyden korumak lazım. Allah korusun camdan kapıdan uzak tutmaya çalışıyorum. Kadın bu konularda hiç bilinçli değil. Çocuk düşermi Allah korusun bişey olurmu hiçbir önlem almıyo. Bu da beni çileden çıkarıyo. Anlatmaktan dilimde tüy bitti. Gelip küçücük çocuğa acı yediriyo. Anlamsız şeyler yapıyo işin özeti.... Ayrıca sürekli eleştiri sürekli iğneleyici laflar.. Bıktım artık....Böyle bi insanla nasıl başa çıkabilirim.. Yardıma ihtiyacım var... Fikirlerinizi bekliyorum.