nişanlımla 5 senedr birlikteyiz..6 aydır nişanlıyız daha..bu devrelere gelinceye kadar okdar sıkıntı çektikki..beni istemediler..bilhassa nişanlımın annesi..neymiş oğluşunun daha yaşı warmış ben zorluyormuşum bişeylein olması için..<zaten 5 senemi vermişim bu ilişkiye ki karşılıksız bişey değil kmsesinin yakasınada yapışmadım.ama bu lafları duyunca okadar ağrıma gittki..bunca emeğim sevgim nebiliyim bukadar beklemişiz sabretmişiz hakettiğimz bu mu olmalıydı..onlara gidiyorum sürekli bana karşı bir tavır yüzüme gülüyor ama içinden kmbilir neler söylemek istiyor..oğlundan beni kıskanıyor bu bariz açıkca belli eltim bile söylüyor bunu bana.okadar belli ediyor..yarın evlenince eminmki bişeyler olcak ben nasıl uğraşıcam bu insanla..??insan oğlum mtlu olsun diye düşünmezmi insan ynmda öpüyor sarılıyor oğlu bana dokunsun aramıza griyor direk..ilk başlarda art niyet aramadm bnlarda ama artık beni zorlamaya başladı..ne yüzüne bakıp knuşmak istiyorum nede onlara ziyarete gtmek okadar soğudumki..nekadar cahil insanlr var allahm ya okadar aslında bunlarla uğraşmak saçma geliyorki..ki nişanlımda hala seni kabullenemiyr diyor kıskanıyor beni paylaşamıyor diyor allahm kafayı yicem yarın bu insan benm yuvamında içine eder..açık açık söyldm nişanlıma ne bu cahilliklerle uğraşırım ne bişeyle dedm..ben ewde kalmadım koca deliside değilm dedm dayanamıyorum artık durmadan oğluşum oğluşum onu benden başkası tanımaz anlamaz bakamaz..ben napıcam kızlar bu kadınla konu basit birşey gbi geliyor ama o an onları yaşamak o atmosfere grmek psikoljmi dahi bozdu farkndayım düşünmektn 
