Kizlar iyice bunaldim. Yurtdisinda yasiyorum, ailemle msn araciligiyla konusabiliyorum. Buna kaynanam da dahil. Esim annesini telefonla arar o da haftada bir falan. Gerisinde kaynanam hep benden arar, torununu da gormek icin elbette. Ama her konusmamizda bana bir sekilde laf sokuyor. Ben lafa guzelce basliyorum, sohbet ediyoruz ama lafi illa ki ya oglunun onu cok sevdigine, ya bekarken oglunda aylarca kaldigina getiriyor(ki kismen yalan cunku aylarca kalmazmis esim oyle demiyor ama boyle diyerek ne yapmaya calisiyor bilmiyorum) ya da elalemden ornekler verirken bana kizim sana soyluyorum gelinim sen anla yapiyor. Ya da hamileligim hakkinda bilmislik tasliyor, ya da kendi dogularini dikte etmeye calisiyor. He deyip gecmem imkansiz cunku habire de sorguluyor oyle yapip yapmadigim hakkinda. Ben bildigimi okuyorum ama sinirlerimi bozmasi yetiyor.
Kasim ayinda yanimiza geldi, burada beni bunaltti, canimdan bezdirdi ama esime gik diyemedim. Yapmadigi sey kalmadi, evde fazla ne bulduysa resmen caldi, yaptigi yemeklere benim hoslanmadigim seyleri katti, rica ettigim halde uzerinde parfum siseleri kirdi ki yeni hamileydim bulantilarim berbatti. Bir ton diger seyler de cabasi, baska forumda yazmistim.
Dedigim gibi esime acilamadim hoslanmaz bu konusmalardan cunku. Cok nadiren asiri bunaldigimda citlatirim ama o da cok kontrollu. Yoksa aleyhime dondurur sikayetin dozunu kacirirsam. Neyse kaynanam gittikten sonra kizkardesine gitti ve kendi evine donunce bir haller oldu. Ilk msn gorusmemizde bana bir ton laf soktu ama esim anlamadi cunu cok akillica yapiyor. Ben de sinirlendim 2 gun acmadim msn'i. Sonrasinda bu sefer o kustu ve acmadi. Diyebilirsiniz ki canina minnet, ama oyle olmadi esim farketti annem niye acmiyor diye. Ben de oturdum konustum, buradayken biraz tatsizlik yasadik simdi tafra yapiyor dedim. Bana yaptiklarinin onda birini anlattim ve esim de umursamamami soyledi. Sonraki baglantimizda esim de yanimdayken surat yapti, depresyondayim hastayim falan dedi. Ben artik bu rollerinden biktim o yuzden msni acmaz oldum ama hissediyorum esime de usulluce sikayet ediyor beni torunu gostermiyor falan diye. O kadar bunaldim ki oyunlarindan, yuzunu goresim yok. Simdi simdi aciyorum ama diken ustundeyim. Cunku her aradiginda acmiyorum artik ve niye acmadigima dair bahane soyluyorum. Ama bahaneler tukeniyor ve esim kizacak diye korkuyorum. Ben mecbur muyum her dakika bu kadin arayacak mi laf sokacak mi diye gerilmeye sizce? Biraz yuz versem her gun ariyor, laf sokuyor. Yuz vermesem kusup hasta oyunlari oynamaya basliyor. Kendi annemle haftada bir gorusuyorum bununla her gun. Biktim usandim herseyimin icinde bu kadin. Soktugu laflari oyle ustalikla sokuyor ki yuzleyecek oluyorum bu sefer beni paranoyakmisim modunda gostermeye calisiyor.
Demin yine aradi acmadim. Esim is sebebiyle kisa bir sure Turkiye'de ama kaynanamla ayni sehirde degil. Simdi onu arar yine safa yatarak der ki, ben Japones'i merak ediyorum yalniz diye ama o acmiyor. Sabah esimle de gorustuk, evde ve musait oldugumu biliyor. Artik anlayacak annesinin telefonlarini bilerek acmadigimi. Kaynanam sikayetini oyle ustalikla yapiyor ki, esim annesinin bana cok duskun oldugunu zannediyor, beni merak ettigini, bana yurtdisinda destek olmak istedigi icin bu kadar siklikla aradigini dusunuyor. Halbuki kaynanam kiskancligini ve laf sokmalarini sacmak icin ariyor. Torunuyla konustugu 3 dakika, gerisi hep laf sokma.
Ne diyorsunuz? Bu kadar evimin icinde olmasina izin vermemekte hakli miyim haksiz miyim? Esim annemi yilda iki kez bayramda arar o kadar. Onun haricinde hastayken falan bile gecmis olsun demez. Biz baglanirsak yalandan 5 dakika dikilir basimda o kadar. Bir de boyle olunca her dakika annesine deli gullabiciligi yapmak agirima gidiyor.
Bu arada gercek yuzunu biliyorum, bir kac sefer msnde baglanti sirasinda beni yerdigini duydum ama esime soyleyemedim. Kaynanam onu duymadigimi sanirken gorumceme benimle ilgili soylendi ama ses o anda gelince sustular ve tam anlayamadim neler dondugunu. Keske bir daha firsatim olsa da kaydetsem. Oglu da gercek yuzunu gorse.
Kasim ayinda yanimiza geldi, burada beni bunaltti, canimdan bezdirdi ama esime gik diyemedim. Yapmadigi sey kalmadi, evde fazla ne bulduysa resmen caldi, yaptigi yemeklere benim hoslanmadigim seyleri katti, rica ettigim halde uzerinde parfum siseleri kirdi ki yeni hamileydim bulantilarim berbatti. Bir ton diger seyler de cabasi, baska forumda yazmistim.
Dedigim gibi esime acilamadim hoslanmaz bu konusmalardan cunku. Cok nadiren asiri bunaldigimda citlatirim ama o da cok kontrollu. Yoksa aleyhime dondurur sikayetin dozunu kacirirsam. Neyse kaynanam gittikten sonra kizkardesine gitti ve kendi evine donunce bir haller oldu. Ilk msn gorusmemizde bana bir ton laf soktu ama esim anlamadi cunu cok akillica yapiyor. Ben de sinirlendim 2 gun acmadim msn'i. Sonrasinda bu sefer o kustu ve acmadi. Diyebilirsiniz ki canina minnet, ama oyle olmadi esim farketti annem niye acmiyor diye. Ben de oturdum konustum, buradayken biraz tatsizlik yasadik simdi tafra yapiyor dedim. Bana yaptiklarinin onda birini anlattim ve esim de umursamamami soyledi. Sonraki baglantimizda esim de yanimdayken surat yapti, depresyondayim hastayim falan dedi. Ben artik bu rollerinden biktim o yuzden msni acmaz oldum ama hissediyorum esime de usulluce sikayet ediyor beni torunu gostermiyor falan diye. O kadar bunaldim ki oyunlarindan, yuzunu goresim yok. Simdi simdi aciyorum ama diken ustundeyim. Cunku her aradiginda acmiyorum artik ve niye acmadigima dair bahane soyluyorum. Ama bahaneler tukeniyor ve esim kizacak diye korkuyorum. Ben mecbur muyum her dakika bu kadin arayacak mi laf sokacak mi diye gerilmeye sizce? Biraz yuz versem her gun ariyor, laf sokuyor. Yuz vermesem kusup hasta oyunlari oynamaya basliyor. Kendi annemle haftada bir gorusuyorum bununla her gun. Biktim usandim herseyimin icinde bu kadin. Soktugu laflari oyle ustalikla sokuyor ki yuzleyecek oluyorum bu sefer beni paranoyakmisim modunda gostermeye calisiyor.
Demin yine aradi acmadim. Esim is sebebiyle kisa bir sure Turkiye'de ama kaynanamla ayni sehirde degil. Simdi onu arar yine safa yatarak der ki, ben Japones'i merak ediyorum yalniz diye ama o acmiyor. Sabah esimle de gorustuk, evde ve musait oldugumu biliyor. Artik anlayacak annesinin telefonlarini bilerek acmadigimi. Kaynanam sikayetini oyle ustalikla yapiyor ki, esim annesinin bana cok duskun oldugunu zannediyor, beni merak ettigini, bana yurtdisinda destek olmak istedigi icin bu kadar siklikla aradigini dusunuyor. Halbuki kaynanam kiskancligini ve laf sokmalarini sacmak icin ariyor. Torunuyla konustugu 3 dakika, gerisi hep laf sokma.
Ne diyorsunuz? Bu kadar evimin icinde olmasina izin vermemekte hakli miyim haksiz miyim? Esim annemi yilda iki kez bayramda arar o kadar. Onun haricinde hastayken falan bile gecmis olsun demez. Biz baglanirsak yalandan 5 dakika dikilir basimda o kadar. Bir de boyle olunca her dakika annesine deli gullabiciligi yapmak agirima gidiyor.
Bu arada gercek yuzunu biliyorum, bir kac sefer msnde baglanti sirasinda beni yerdigini duydum ama esime soyleyemedim. Kaynanam onu duymadigimi sanirken gorumceme benimle ilgili soylendi ama ses o anda gelince sustular ve tam anlayamadim neler dondugunu. Keske bir daha firsatim olsa da kaydetsem. Oglu da gercek yuzunu gorse.
ne anliyorsa gonulden dusuyor zerre kadar sevmem kendilerini evdeki yeni gelin galiba iyi hakkindan geliyor....onada yapsin bakiyim eyvallah bile demez evdeki cazgir da biraz ohhhhhh iyi oldu ceksin....
ağır hasta bu kadın.. anladım anladım.. zaten oğlunun kendine olan sevgisinden emin olsa, oğlu ona gerçekten düşkün olsa hiç rol yapmaz bu kadın.. haklısın, hep eksikliğini yaşadığı duyguların kompleksini yapıyor, yazık sevgisiz kalmış demek ki ama sevilmek için önce sevmek gerek anlayamamış.. seni gerçekten sevebilse oysa ne kadar güzel olabilirdi ilişkiniz.. hala hata yapmaya devam ediyor, biri etraflıca anlatabilse bunları ona, kimsenin haberi olmadan belki değişirdi.. belki kendi de farkında değil nasıl biri olduğunun..
