- 20 Nisan 2020
- 15
- 13
- 42
- Konu Sahibi Platestopu
- #1
Merhabalar ..Hayatın sorumluluklarını genç yaştan beri tek basıma tasıyorum. Haliyle gec evlendim(34) ..iki yıl sonra çocuk sahibi olmak adına girisimlerde bulunsak da 1,5 yıl olmadı.
Bu sure zarfında tabiki kadın doğum uzmanına gittik belli başlı testler yapıldı, sıkıntı yoktu ama ben stress yapıyordum ..geçen zamanın benim aleyhime daha da ilerlememesi için tüp bebek denemeye karar verdik .
Doktor süreci anlattıktan sonra beni muayene ettiğinde gelişmiş bir yumurtanın varlığından bahsetti ve bir kere daha deneyin isterseniz dedi. Eger döllenme olamazsa adetin 2. Günü tekrar görüşmek üzere yanından ayrıldık..
Allahın işi ben gebe kaldım. Sabah evde test yaptım , pozitif çıkınca sağlık ocagına gidip kan testi de yaptırdım. Ertesi gün aile hekimim beni arayarak testin pozitif çıktığını ama tsh ımın çok aşırı yüksek olduğunu , acilen dahiliye uzmanına gitmem gerektiğini söyledi. Ve süreç de böyle başladı .
O doktordan bir başka doktora. Yenilenen testler ve imkansız denilen degerler, göz yaşları , tedirginlik , düşük tehlikesi....
Kadın doğum doktoruna her kontrole gittiğimde, yarım saatlik konusmanın 25 dakikası ileri yas gebelik ve yüksek tsh nedeniyle yaşayabilecegim kayıp hakkında geciyordu.. hamileliğimin sevincini hiç yaşayamadım bu haberleri duyarak, endişelenerek..
Bir haftasonu kayınvalideme gittik
“ anne acaba balık yapabilir misin? Haftada 2kere balık ye dedi doktor , birini cmt halledebiliyoruz ama 2.sini sen pzt veya salı yapabilir misin? “
dedim . Kayınvalidem bu cuma GÜNüm var , ev kokar , gün geçtikten sonra yaparız dedi... ben ilk defa ondan böyle bir şey istemiştim haliyle çok üzüldüm.
Ertesi gün kahverengi bir leke geldi .doktoru arayıp haber verdim,hemen gel dedi.. ultrasonda baktıgında kan akısını izledik ama durumu begenmedi. Evde istirahat verdi..tabi ben çok panik oldum.. akşam eşim eve geldiğindeyse kanamam başladı. Hemen hastaneye yatırdı doktorum..
Benim annem , ablam başka sehirde oldugundan onlara hemen haber vermedim. Annem yüksek tansiyon hastası , ablam da çalısıyor . Aynı zamanda annem ablamın çocuğuna bakıyor ..
Neyse doktorum bir gün , bir gün daha kal, gebelik keseni beğenmiyorum derken 5 gün hastanede yattım. Eşim işe gidiyor akşam yanıma uğrayıp tekrar eve dönüyor ben de yalnız kalyordum hastanede.
Bu süre zarfında kayınvalidem hiç gelmedi beni ziyarete. Telefon ediyor durumu soruyor. Cuma günü olan GÜNÜNE hazırlanıyordu. Ben cuma akşam üstü cıkacagımı haber verdim, ay gelsem mi falan diyince “olur mu anne senin GÜNÜ var “ dediysem de anlamadı. Ve gelmedi tabiki ..
Akşam iş cıkısı eşim beni aldı hastaneden eve götürdü. Ev dagınık, yemek yok, havasız ...
o kadar üzüldüm ki . Ya insan bi gelip bi kap yemek yapmaz mı? Bi söyle evi hazırlamaz mı? Ben evden ne halde çıkmısım düşünmez mi?? Bir yandan bunları düşünüyorum bir yandan endişeliyim ya yine kanama olursa diye ...neyse komsumun getirdiği çorbayı içtik . sürekli ağlıyorum halime derken yine kanama başlayınca artık annemi çagırmak zorunda kaldım.
Ertesi gün ilk otobüse atlayıp geldi .. eşim terminalden annemi almaya giderken kendi annesi hakkında bir şey söyleyince artık dayanamayıp
“ ben senin annene çok kırgınım, bir kere hastaneye gelip şefkat göstermedi,bi ihtiyacın bar mı demedi , hastane cıkısına gelmedi “
diyince çok sinirlendi . Bağırdı cagırdı bana ..neyse sonra terminalden annemi alıp geldi.öptü beni SEN SONUNA KADAR HAKLISIN ben de çok kızdım ona dedi.
Ertesi gün kayınvalidemi alıp getirdi ama ben hiç yüzüne bakamadım, yatıyorum zaten hep..benim annemin yanında , ay söyle üzüldük , yok böyle üzüldük falan diyor. Bizi evine çağrıyor yemege falan .. bu arada ben 7 gündür hiç kalkmadan yatıyorum
O kadar sinir oldum ki , karnım , belim agrımaya basladı ve yine bi kanama başladı.. artık doktor yeniden hastaneye cagırmak zorunda kaldı.. annemin dualarıyla hastaneye gittik ama bebişimin kalbi durmus
artık bizimle degil dedi doktor. Sonra kürtaja aldılar beni... Bu arada eşim haber vermiş annesine , hemen gelmiş hastaneye. Hiç görmedi gözüm , dünyam yıkılmıs zaten.. esim gece evine bırakırken , onu hastaneye getiren taksinin nasıl dolandırdıgını anlatmıs yaa ..
neyse o gece annemle kaldık hastanede , sabah ablam geldi günü birlik , moral oldu.. eve cıkardılar zaten.bir sonraki gün eşim iş seyahatıne gitti , sonraki gün de ben işe döndüm.. arıyor naptınız diye!! Anne istersen gel , bak annem de yalnız evde dedim “ay nasıl geleyim “ diyor
Bu arada evlendiğimiz nerdeyse 4 yıl olacak dün doğum günümdü , arıyor adımı yanlıs soyluyor hala
Ben artık onu görmek, konusmak falan istemiyorum. Her gece, karsılastıgımızda ona ne söyleyecegimi düşünmekten kendimi alamıyorum. Hırsımı nasıl alacagım , yardımcı olur musunuz??
Bu sure zarfında tabiki kadın doğum uzmanına gittik belli başlı testler yapıldı, sıkıntı yoktu ama ben stress yapıyordum ..geçen zamanın benim aleyhime daha da ilerlememesi için tüp bebek denemeye karar verdik .
Doktor süreci anlattıktan sonra beni muayene ettiğinde gelişmiş bir yumurtanın varlığından bahsetti ve bir kere daha deneyin isterseniz dedi. Eger döllenme olamazsa adetin 2. Günü tekrar görüşmek üzere yanından ayrıldık..
Allahın işi ben gebe kaldım. Sabah evde test yaptım , pozitif çıkınca sağlık ocagına gidip kan testi de yaptırdım. Ertesi gün aile hekimim beni arayarak testin pozitif çıktığını ama tsh ımın çok aşırı yüksek olduğunu , acilen dahiliye uzmanına gitmem gerektiğini söyledi. Ve süreç de böyle başladı .
O doktordan bir başka doktora. Yenilenen testler ve imkansız denilen degerler, göz yaşları , tedirginlik , düşük tehlikesi....
Kadın doğum doktoruna her kontrole gittiğimde, yarım saatlik konusmanın 25 dakikası ileri yas gebelik ve yüksek tsh nedeniyle yaşayabilecegim kayıp hakkında geciyordu.. hamileliğimin sevincini hiç yaşayamadım bu haberleri duyarak, endişelenerek..
Bir haftasonu kayınvalideme gittik
“ anne acaba balık yapabilir misin? Haftada 2kere balık ye dedi doktor , birini cmt halledebiliyoruz ama 2.sini sen pzt veya salı yapabilir misin? “
dedim . Kayınvalidem bu cuma GÜNüm var , ev kokar , gün geçtikten sonra yaparız dedi... ben ilk defa ondan böyle bir şey istemiştim haliyle çok üzüldüm.
Ertesi gün kahverengi bir leke geldi .doktoru arayıp haber verdim,hemen gel dedi.. ultrasonda baktıgında kan akısını izledik ama durumu begenmedi. Evde istirahat verdi..tabi ben çok panik oldum.. akşam eşim eve geldiğindeyse kanamam başladı. Hemen hastaneye yatırdı doktorum..
Benim annem , ablam başka sehirde oldugundan onlara hemen haber vermedim. Annem yüksek tansiyon hastası , ablam da çalısıyor . Aynı zamanda annem ablamın çocuğuna bakıyor ..
Neyse doktorum bir gün , bir gün daha kal, gebelik keseni beğenmiyorum derken 5 gün hastanede yattım. Eşim işe gidiyor akşam yanıma uğrayıp tekrar eve dönüyor ben de yalnız kalyordum hastanede.
Bu süre zarfında kayınvalidem hiç gelmedi beni ziyarete. Telefon ediyor durumu soruyor. Cuma günü olan GÜNÜNE hazırlanıyordu. Ben cuma akşam üstü cıkacagımı haber verdim, ay gelsem mi falan diyince “olur mu anne senin GÜNÜ var “ dediysem de anlamadı. Ve gelmedi tabiki ..
Akşam iş cıkısı eşim beni aldı hastaneden eve götürdü. Ev dagınık, yemek yok, havasız ...
o kadar üzüldüm ki . Ya insan bi gelip bi kap yemek yapmaz mı? Bi söyle evi hazırlamaz mı? Ben evden ne halde çıkmısım düşünmez mi?? Bir yandan bunları düşünüyorum bir yandan endişeliyim ya yine kanama olursa diye ...neyse komsumun getirdiği çorbayı içtik . sürekli ağlıyorum halime derken yine kanama başlayınca artık annemi çagırmak zorunda kaldım.
Ertesi gün ilk otobüse atlayıp geldi .. eşim terminalden annemi almaya giderken kendi annesi hakkında bir şey söyleyince artık dayanamayıp
“ ben senin annene çok kırgınım, bir kere hastaneye gelip şefkat göstermedi,bi ihtiyacın bar mı demedi , hastane cıkısına gelmedi “
diyince çok sinirlendi . Bağırdı cagırdı bana ..neyse sonra terminalden annemi alıp geldi.öptü beni SEN SONUNA KADAR HAKLISIN ben de çok kızdım ona dedi.
Ertesi gün kayınvalidemi alıp getirdi ama ben hiç yüzüne bakamadım, yatıyorum zaten hep..benim annemin yanında , ay söyle üzüldük , yok böyle üzüldük falan diyor. Bizi evine çağrıyor yemege falan .. bu arada ben 7 gündür hiç kalkmadan yatıyorum
O kadar sinir oldum ki , karnım , belim agrımaya basladı ve yine bi kanama başladı.. artık doktor yeniden hastaneye cagırmak zorunda kaldı.. annemin dualarıyla hastaneye gittik ama bebişimin kalbi durmus
artık bizimle degil dedi doktor. Sonra kürtaja aldılar beni... Bu arada eşim haber vermiş annesine , hemen gelmiş hastaneye. Hiç görmedi gözüm , dünyam yıkılmıs zaten.. esim gece evine bırakırken , onu hastaneye getiren taksinin nasıl dolandırdıgını anlatmıs yaa .. neyse o gece annemle kaldık hastanede , sabah ablam geldi günü birlik , moral oldu.. eve cıkardılar zaten.bir sonraki gün eşim iş seyahatıne gitti , sonraki gün de ben işe döndüm.. arıyor naptınız diye!! Anne istersen gel , bak annem de yalnız evde dedim “ay nasıl geleyim “ diyor
Bu arada evlendiğimiz nerdeyse 4 yıl olacak dün doğum günümdü , arıyor adımı yanlıs soyluyor hala
Ben artık onu görmek, konusmak falan istemiyorum. Her gece, karsılastıgımızda ona ne söyleyecegimi düşünmekten kendimi alamıyorum. Hırsımı nasıl alacagım , yardımcı olur musunuz??
❤