Kaygıyla yaşamak ya da yaşayamamak…

agahbey

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
30 Mayıs 2020
24
11
34
7 yaşında bir çocukken babam öksürdüğünde annemin midesi ağrıdığında ağlayıp ölmemeleri için Allah’a yalvardığım gecelerden 34 yaşında bir kadın bir anne olarak çaresizce ağladığım gecelere geldim…öyle kötüyüm ki kalbim dursa ölsem şu an bütün bunlar bitecek bende herkeste kurtulacak gibi hissediyorum aylardır korkunç bir döngünün içindeyim.her şey bir video izlememle başladı videoda genç bir kadın kolon kanseri olduğunu anlatıyordu belirtilerini ve sonra vefat ettiğini öğrendim.3 gün sonra korkunç mide ve karın ağrısı yaşamaya başladım 3 hafta sabahlara kadar kıvrandım gitmedim hastaneye.sonra oğlum için gitmeye karar verdim doktor endoskopi kolonoskopi ve ultrason istedi ultrasonda karaciğerimde hemenjiyom çıktı mr a gönderdiler emin olmak için sorun çıkmadı kolonoskopi temiz çıktı endeskopi safra reflüsü ve helikobakter diye bir bakteri çıktı ağır bir antibiyotik tedavisi gördüm ve ne olduysa o tedavi sırasında bir sabah boğazımda korkunç bir ağrı oldu sonra çenem sonra boynum kulaklarım köprücük kemiklerim ve ara sıra vücudumun değişen yerlerinde 2 aydır süren ağrılar var triodit olduğumu düşündüm benzer ağrılar vardı ama sonra internette araştırdıkça belirtilerimin damak kanseri ve lenfomaya uyduğunu gördüm.midem geçti ama o strestli dönemden geriye bana bu kaldı.bir ay önce damağımda bir şişlik farkettim böyle kemik gibi tam ortada önceden varmıyor sonradan mı oldu bilmiyorum.çünkü doğuştan o kemik çıkık olanlar olabiliyormuş sonra dünde boynumun sağ arka tarafında doğru hareketli bir beze farkettim ,dün geceden beri kaşınıyorum…tamamen koptum artık…yarın doktora gideceğim bir profesör bu doktor.neyse öğrenip yüzleşeceğim…hiç bir zaman bana bir şey olmaz kompleksim olmadı haşa…bende beşerim nihayetinde öleceğim elbet birden…ama diyorum ki şimdi değil Allahım oğlum bu kadar küçükken değil,babamı toprağa yeni vermişken tek evladını toprağa vermesin annem diyorum..eşimi düşünüyorum ve doyamadığım bu hayatı…ben bu belirtileri kaygıdan dolayı mı yaşıyorum yoksa hayatım boyunca bukadar kaygı stres üzüntü beni sonunda kanserle mi yüzleştirecek göreceğim…sadece içimi dökmek anlatmak istedim….hepsi bu.
 
Geçmiş olsun. Tahlilleriniz iyi çıkarsa fiziksel bir sıkıntı yoksa mutlaka psikiyatriste gidin. Bu kadar kaygı normal değil başındayken kontrol altına alın
Elbette planım bu.fiziksel bir sorun yoksa psikiyatriye randevu aldım zaten oradan çıkıp psikiyatriye gideceğim.hatta varsa da gideceğim çünkü böyle bir psikolojiyle kanser vb gibi güç isteyen hastalıklarla mücadele edemeyeceğimin farkındayım…
 
7 yaşında bir çocukken babam öksürdüğünde annemin midesi ağrıdığında ağlayıp ölmemeleri için Allah’a yalvardığım gecelerden 34 yaşında bir kadın bir anne olarak çaresizce ağladığım gecelere geldim…öyle kötüyüm ki kalbim dursa ölsem şu an bütün bunlar bitecek bende herkeste kurtulacak gibi hissediyorum aylardır korkunç bir döngünün içindeyim.her şey bir video izlememle başladı videoda genç bir kadın kolon kanseri olduğunu anlatıyordu belirtilerini ve sonra vefat ettiğini öğrendim.3 gün sonra korkunç mide ve karın ağrısı yaşamaya başladım 3 hafta sabahlara kadar kıvrandım gitmedim hastaneye.sonra oğlum için gitmeye karar verdim doktor endoskopi kolonoskopi ve ultrason istedi ultrasonda karaciğerimde hemenjiyom çıktı mr a gönderdiler emin olmak için sorun çıkmadı kolonoskopi temiz çıktı endeskopi safra reflüsü ve helikobakter diye bir bakteri çıktı ağır bir antibiyotik tedavisi gördüm ve ne olduysa o tedavi sırasında bir sabah boğazımda korkunç bir ağrı oldu sonra çenem sonra boynum kulaklarım köprücük kemiklerim ve ara sıra vücudumun değişen yerlerinde 2 aydır süren ağrılar var triodit olduğumu düşündüm benzer ağrılar vardı ama sonra internette araştırdıkça belirtilerimin damak kanseri ve lenfomaya uyduğunu gördüm.midem geçti ama o strestli dönemden geriye bana bu kaldı.bir ay önce damağımda bir şişlik farkettim böyle kemik gibi tam ortada önceden varmıyor sonradan mı oldu bilmiyorum.çünkü doğuştan o kemik çıkık olanlar olabiliyormuş sonra dünde boynumun sağ arka tarafında doğru hareketli bir beze farkettim ,dün geceden beri kaşınıyorum…tamamen koptum artık…yarın doktora gideceğim bir profesör bu doktor.neyse öğrenip yüzleşeceğim…hiç bir zaman bana bir şey olmaz kompleksim olmadı haşa…bende beşerim nihayetinde öleceğim elbet birden…ama diyorum ki şimdi değil Allahım oğlum bu kadar küçükken değil,babamı toprağa yeni vermişken tek evladını toprağa vermesin annem diyorum..eşimi düşünüyorum ve doyamadığım bu hayatı…ben bu belirtileri kaygıdan dolayı mı yaşıyorum yoksa hayatım boyunca bukadar kaygı stres üzüntü beni sonunda kanserle mi yüzleştirecek göreceğim…sadece içimi dökmek anlatmak istedim….hepsi bu.

Gitmeniz gereken poliklinik psikiyatri
Biraz ilaç desteği alırsınız, zor günlerinizi atlatırsınız..
 
Bence alakasız bedeniniz değil hasta olan beyniniz muhtemelen psikolojik destek almıyorsunuz yarın doktora gidecekseniz psikiyatriye randevu alın böyle hayatı kendinize zindan etmeyin .
 
Gitmeniz gereken poliklinik psikiyatri
Biraz ilaç desteği alırsınız, zor günlerinizi atlatırsınız..
Aslında buraya hissettiklerimi günlüğe yazar gibi yazdım ve diğer bunu yaşayan insanların başetme yöntemlerini deneyimlerini öğrenmek istedim.ben üniversite yollarımdan beri psikiyatrik destek alıyorum zaten kaygı bozukluğu ile ilgili.sadece ilaç kullanmıyordum kendi kendimi telkin ederek devam etmeye çalışıyordum ama artık koptu bir şeyler,tükendi…
 
7 yaşında bir çocukken babam öksürdüğünde annemin midesi ağrıdığında ağlayıp ölmemeleri için Allah’a yalvardığım gecelerden 34 yaşında bir kadın bir anne olarak çaresizce ağladığım gecelere geldim…öyle kötüyüm ki kalbim dursa ölsem şu an bütün bunlar bitecek bende herkeste kurtulacak gibi hissediyorum aylardır korkunç bir döngünün içindeyim.her şey bir video izlememle başladı videoda genç bir kadın kolon kanseri olduğunu anlatıyordu belirtilerini ve sonra vefat ettiğini öğrendim.3 gün sonra korkunç mide ve karın ağrısı yaşamaya başladım 3 hafta sabahlara kadar kıvrandım gitmedim hastaneye.sonra oğlum için gitmeye karar verdim doktor endoskopi kolonoskopi ve ultrason istedi ultrasonda karaciğerimde hemenjiyom çıktı mr a gönderdiler emin olmak için sorun çıkmadı kolonoskopi temiz çıktı endeskopi safra reflüsü ve helikobakter diye bir bakteri çıktı ağır bir antibiyotik tedavisi gördüm ve ne olduysa o tedavi sırasında bir sabah boğazımda korkunç bir ağrı oldu sonra çenem sonra boynum kulaklarım köprücük kemiklerim ve ara sıra vücudumun değişen yerlerinde 2 aydır süren ağrılar var triodit olduğumu düşündüm benzer ağrılar vardı ama sonra internette araştırdıkça belirtilerimin damak kanseri ve lenfomaya uyduğunu gördüm.midem geçti ama o strestli dönemden geriye bana bu kaldı.bir ay önce damağımda bir şişlik farkettim böyle kemik gibi tam ortada önceden varmıyor sonradan mı oldu bilmiyorum.çünkü doğuştan o kemik çıkık olanlar olabiliyormuş sonra dünde boynumun sağ arka tarafında doğru hareketli bir beze farkettim ,dün geceden beri kaşınıyorum…tamamen koptum artık…yarın doktora gideceğim bir profesör bu doktor.neyse öğrenip yüzleşeceğim…hiç bir zaman bana bir şey olmaz kompleksim olmadı haşa…bende beşerim nihayetinde öleceğim elbet birden…ama diyorum ki şimdi değil Allahım oğlum bu kadar küçükken değil,babamı toprağa yeni vermişken tek evladını toprağa vermesin annem diyorum..eşimi düşünüyorum ve doyamadığım bu hayatı…ben bu belirtileri kaygıdan dolayı mı yaşıyorum yoksa hayatım boyunca bukadar kaygı stres üzüntü beni sonunda kanserle mi yüzleştirecek göreceğim…sadece içimi dökmek anlatmak istedim….hepsi bu.
İnternetten arastirdiginiz bilgi ile bu kadar kendinize yüklenmek hiç doğru değil. Yemin ederim damak kanserini ilk defa burda siz yazınca duydum Allah yasatmasin da bir çok test gecirmissiniz daha da geçireceksiniz doktor size bir şey dememisken bu kadar aglanmak kötüyü cagirmak resmen.
 
Neredeyse her gün kk gündeminde bu tarz bir konu var kadınlarımızın çoğu kanser vs olma korkusundan hayatı zehir etmiş durumda kendine. Bir gün öleceğiz bu hastalıkla veya ani bir şekilde olabilir öncelikle bu gerçeği kabullenin ve korkmayı bırakın. Bu şekilde yaşadığınız günü de yaşamıyorsunuz farkında olun. Sadece kendinize değil yakınınızdakilere de zarar vermiş oluyorsunuz.
 
Ben beyin gücüne ve psikolojik belirtilere çok inanıyorum. Siz kolon kanseriyim derseniz beyninize, vücudunuz da kolon kanseri olmak için elinden geleni yapacaktır. İnternet hastalık tanısı için başvurmak gereken son yer. Bir gün muhakkak hepimiz öleceğiz zamanlı veya zamansız. Bunu değiştirmek gibi bir seçeneğimiz de yok maalesef. Sadece daha sağlıklı olmak için hayatımızda değişiklikler yapabiliriz. Ama kalan zamanımızı keyifle ve hayattan doyum alarak geçirmek de bizim elimizde. Sürekli hastayım ve öleceğim korkusuyla doyum yaşamak mümkün değil. Geçmiş olsun
 
Sizin yaşadıklarınız anksiyete bozukluğu. Yıllarca çektim bu hastalığı. Bazen azaldı bazen aktifleşti dünyadan bezdim. Bir sürü doktor ilaç denedim. Çok şükür en sonunda bana yarayan ilaç denk geldi düzeldim.
Psikiyatriye gidin. İlaç başlansın. İlaç iyi gelmezse doktorunuzla görüşün değiştirsin. Mutlaka size de iyi gelen ilaç bulunacaktır ve inanın o zaman dünya varmış diyor insan
 
Bence bu anksiyete. Ben de ne zaman sosyal medyaya çok takılsam, özellikle çocukların ilgilendiren kötü haberler izlesem,özellikle video izlesem hem içimi bir kurt kemiriyor.bazen kendimi kendi cenazemiz düşünürken yakalıyorum. Telefondan biraz uzaklaşıp,gerçek anlamda sosyalleşmek, pozitif insanlarla görüşmek iyi gelecektir. Fiziksel bi hastalığınız olduğunu düşünmüyorum hiç,varsa da çaresi var,iyi düşünün,iyi olsun
 
Hepinizin yorumları deneyimleri benim için kıymetli.ben şu an tamamen dipteyim.her şeyin farkındayım ama bir anlam ifade etmiyor bu farkındalık.bana bir şey olmaz kompleksinde hiç olmadım ,elbette olacak hastalanacağım bir gün öleceğim…ama şu an bedenen ve ruhsal olarak çöktüm öğleden sonra kbb dahiliye sonra psikiyatri randevum var…hiç birine gidecek gücüm yok aslında çünkü duyacağım ufacık kötü bir şeyi kaldıracak gücüm yok..oğlumu hazırladım sımsıkı sarılıp kreşe gönderdim ve o gider gitmez yatağa girip bu saate kadar ağladım.eşim artık tükenme noktasında bir şeylerin hatrına sabrediyor.o beni götürecek hastaneye .kahvaltıyı akşam yemeğini hazırlıyor evi çekip çevirmeye çalışıyor bir yandan çalışıyor..banada çocuk gibi bakıyor ..ve ben bu halimden nefret ediyorum kendimden nefret ediyorum.bugün gideceğim hastaneye neler duyacağım bilmiyorum.dün gece avuç içlerime ve ayak tabanlarıma ani kaşınma krizi geldi diğer yerlerde kaşınıyor ama bu ikisi çok kötüydü kızardı kaşındı ve geçti ..karnım ağrıyor ishalim..sabaha karşı uyudum sabaha kadar ağladım..iyi değilim …yok bir şeyim diyorum inanmaya ayağa kalkmaya çalışıyorum ama bu belirtilerle nasıl toparlanayım…tükendim…
 
Hepinizin yorumları deneyimleri benim için kıymetli.ben şu an tamamen dipteyim.her şeyin farkındayım ama bir anlam ifade etmiyor bu farkındalık.bana bir şey olmaz kompleksinde hiç olmadım ,elbette olacak hastalanacağım bir gün öleceğim…ama şu an bedenen ve ruhsal olarak çöktüm öğleden sonra kbb dahiliye sonra psikiyatri randevum var…hiç birine gidecek gücüm yok aslında çünkü duyacağım ufacık kötü bir şeyi kaldıracak gücüm yok..oğlumu hazırladım sımsıkı sarılıp kreşe gönderdim ve o gider gitmez yatağa girip bu saate kadar ağladım.eşim artık tükenme noktasında bir şeylerin hatrına sabrediyor.o beni götürecek hastaneye .kahvaltıyı akşam yemeğini hazırlıyor evi çekip çevirmeye çalışıyor bir yandan çalışıyor..banada çocuk gibi bakıyor ..ve ben bu halimden nefret ediyorum kendimden nefret ediyorum.bugün gideceğim hastaneye neler duyacağım bilmiyorum.dün gece avuç içlerime ve ayak tabanlarıma ani kaşınma krizi geldi diğer yerlerde kaşınıyor ama bu ikisi çok kötüydü kızardı kaşındı ve geçti ..karnım ağrıyor ishalim..sabaha karşı uyudum sabaha kadar ağladım..iyi değilim …yok bir şeyim diyorum inanmaya ayağa kalkmaya çalışıyorum ama bu belirtilerle nasıl toparlanayım…tükendim…
İnanın bir şeyiniz yok. Çok büyük ihtimal psikolojik çıkacak hastalığınız.
Psikiatriyle 1,2 ayda toparlarsınız yeterki ilaçları düxenli kullanın
 
merhaba,konunuzu gördüm ve size yazmak istedim.
ben 2022 ekim ayında dış gebelik ameliyatı oldum ve o günden beri hiç biz zaman eskisi gibi olmadım.her akşam gibi acile gidip ekg çektirdim,tahliller,akciğer röntgeni,göğüs ultrasonu vs çok şükür birşey çıkmadı.bende sizin gibiydim sürekli internetten araştırırdım araştırdıkça nabzım yükselirdi bayılıcak gibi olurdum ama yinede okurdum,dışkımı incelerdim,ishal oslam niye oldum kabız olsam niye oldum,iştahım gitti,48 kiloya düştüm,sürekli hastalık konuşurdum yakın ailem başta olmak herkesi bıktırdım.lk 1 senem çok zor geçti.antidepresan kullandım az bir süre,emdr tedavisi vs gördüm ancak iyileşemedim
şuan internetten okumuyorum,hastalık konuşmuyorum,bir gün herkes ölücek diye düşünüyorum,dikatimi başka şeylere yönelttim eskiden olduğu gibi.bir tane kızım var çok şükür onunla vakit geçiriyorum eşimle yürüyüşe çıkıyorum.Birde eve kedi aldık inanılmaz bir şekilde iyi geldi keşke daha önce alsaydık yavaş yavaş eskiye dönüyorum çok şükür
nasıl şeyler yaşadığını anlıyorum kimse anlamıyor,Allah yardımcın olsun inşallah atlatırsın
 
Aslında buraya hissettiklerimi günlüğe yazar gibi yazdım ve diğer bunu yaşayan insanların başetme yöntemlerini deneyimlerini öğrenmek istedim.ben üniversite yollarımdan beri psikiyatrik destek alıyorum zaten kaygı bozukluğu ile ilgili.sadece ilaç kullanmıyordum kendi kendimi telkin ederek devam etmeye çalışıyordum ama artık koptu bir şeyler,tükendi…
Bende ılacsız savastım ama hergun hastanedeydım bıktım . Ilaca basladım 1 ayı gectı bıraz daha ıyıyım. Bence psıkıyatra gıdın
 
7 yaşında bir çocukken babam öksürdüğünde annemin midesi ağrıdığında ağlayıp ölmemeleri için Allah’a yalvardığım gecelerden 34 yaşında bir kadın bir anne olarak çaresizce ağladığım gecelere geldim…öyle kötüyüm ki kalbim dursa ölsem şu an bütün bunlar bitecek bende herkeste kurtulacak gibi hissediyorum aylardır korkunç bir döngünün içindeyim.her şey bir video izlememle başladı videoda genç bir kadın kolon kanseri olduğunu anlatıyordu belirtilerini ve sonra vefat ettiğini öğrendim.3 gün sonra korkunç mide ve karın ağrısı yaşamaya başladım 3 hafta sabahlara kadar kıvrandım gitmedim hastaneye.sonra oğlum için gitmeye karar verdim doktor endoskopi kolonoskopi ve ultrason istedi ultrasonda karaciğerimde hemenjiyom çıktı mr a gönderdiler emin olmak için sorun çıkmadı kolonoskopi temiz çıktı endeskopi safra reflüsü ve helikobakter diye bir bakteri çıktı ağır bir antibiyotik tedavisi gördüm ve ne olduysa o tedavi sırasında bir sabah boğazımda korkunç bir ağrı oldu sonra çenem sonra boynum kulaklarım köprücük kemiklerim ve ara sıra vücudumun değişen yerlerinde 2 aydır süren ağrılar var triodit olduğumu düşündüm benzer ağrılar vardı ama sonra internette araştırdıkça belirtilerimin damak kanseri ve lenfomaya uyduğunu gördüm.midem geçti ama o strestli dönemden geriye bana bu kaldı.bir ay önce damağımda bir şişlik farkettim böyle kemik gibi tam ortada önceden varmıyor sonradan mı oldu bilmiyorum.çünkü doğuştan o kemik çıkık olanlar olabiliyormuş sonra dünde boynumun sağ arka tarafında doğru hareketli bir beze farkettim ,dün geceden beri kaşınıyorum…tamamen koptum artık…yarın doktora gideceğim bir profesör bu doktor.neyse öğrenip yüzleşeceğim…hiç bir zaman bana bir şey olmaz kompleksim olmadı haşa…bende beşerim nihayetinde öleceğim elbet birden…ama diyorum ki şimdi değil Allahım oğlum bu kadar küçükken değil,babamı toprağa yeni vermişken tek evladını toprağa vermesin annem diyorum..eşimi düşünüyorum ve doyamadığım bu hayatı…ben bu belirtileri kaygıdan dolayı mı yaşıyorum yoksa hayatım boyunca bukadar kaygı stres üzüntü beni sonunda kanserle mi yüzleştirecek göreceğim…sadece içimi dökmek anlatmak istedim….hepsi bu.
Geçmiş olsun. Ben de yüksek kaygılı bir insanım. 3-4 ay önce mide rahatsızlıklarım başladı. Sıkıntılı bir dönem içindeydim. Hoş bu kafayla zaten 31 senedir iyi yaşıyorum. Doktor direkt stres ve kaygıyı sordu ilaç verdi o süreçte internetten araştırdım ilaçlar da fayda etmeyince mide kanseri miyim acaba diye salak saçma teşhisler koymaya başladım.
Tedbir amaçlı endoskopi yapıldı ufak bir gastrit ve bakteri çıktı. Doktor umursamadı bile. Bir şeyin yok dedi o gün doktordan çıkınca birden bire düzeldi her şey.
Her şey beyinde bitiyor bir kez daha anladım. Sizi de çok iyi anlıyorum bizim gibi insanlar için hayat oldukça zor.
Ben ilaç kullanmayı istemediğim için psikolog randevusu aldım. Sizin anlattıklarınızı kendimle kıyaslayınca benzer ama ben sizin kadar değilim.
Lütfen ihmal etmeyin, beyninizi iyileştirince gayet sağlıklı olduğunuzu siz de göreceksiniz🌸
 
Düşüncelerini yazan ,iyi dileklerde,tavsiyelerde bulunan ,deneyimlerini anlatan herkese teşekkür ederim…bütün gün hastanede olduğum için yazamadım.özel bir hastanede önce Prof bir kbb doktoru gördü beni boğazıma burnuma kamera ile baktı ve damağıma baktı evet burada bir oluşum var iyi huylu görünüyor kemik büyümesi (doğuştan olabilirmiş ve adı torus palatinusmuş) yada iyi huylu bir tükürük bezi kisti olabilir dedi.kötü huylu olsa Farklı görünürdü dedi.ama yinede emin olmak için bilgisayarlı tomografi ve ilaçlı mr istedi tomografiye girdim sonuçlarla yanına gittim tomografide bunun kemik büyümesi olarak göründüğünü tomografiyi çeken pataloğun raporunda olumsuz hiç bir şey olmadığını söyledi ama ne olur ne olmaz mr a gir emin olalım dedi.mr a bu gece gireceğim.sonra doçent bir dahiliye doktoruna gittim beni kontrol etti tansiyon oksijen nabız karın sırt dinleme gözler dil vs..beni dinledi.2 ay önce kan tahlillerim yapılmıştı hepsi normal,üst abdomen ultrason çekilmişti temiz ,kolonoskopi endoskopi çekilmişti temiz…gayet sağlıklısın dedi tekrar bakmaya gerek bile yok dedi.bunlara ek olarak şu an sadece boyun usg ye bakalım dedi boynuma ultrasonda baktırdım ve sonuç temiz geldi..sonuçla beraber doktorun yanına gittim…doktor bana psikiyatriye gitmem gerektiğini,bu şekilde eninde sonunda zaten hasta olacağımı söyledi…ve bunları söylerken yanımda eşim vardı…Okadar üzüldüm ki …kendimi getirdiğim bu duruma,eşime,çocuğuma…inşallah bu mr sonucu da temiz çıkar …yarın psikiyatri ile görüşüp ilaçlarıma yeniden başlayacağım..beni neler bekliyor bilmiyorum..aklımı ,ailemi ,işimi kaybetmekten korkuyorum…sadece Allah’a dua ediyorum,benim en güvenli limanıma…her zorlukta bir kolaylık var inanıyorum…
 
İnternetten arastirdiginiz bilgi ile bu kadar kendinize yüklenmek hiç doğru değil. Yemin ederim damak kanserini ilk defa burda siz yazınca duydum Allah yasatmasin da bir çok test gecirmissiniz daha da geçireceksiniz doktor size bir şey dememisken bu kadar aglanmak kötüyü cagirmak resmen.
Haklısınız ben en büyük kötülüğü kendime ve aileme yapoyırum farkındayım.ama ben farkında olmama rağmen ,temeli insan olan bir bilim dalında yüksek lisans yapmış olmama rağmen başaramıyorum işte keşke beynime söz geçirebilsem salgılarını değiştirebilsem ama elimde değil…işte bu benim en gerçek şüphe götürmez hastalığım…bu arada bugün kbb proföserü bana daha dün 30 şu yaşlarda sigara içen bir kadının damağından ceviz büyüklüğünde bir kitle aldığını söyledi patolojiden gelen sonuca göre damak kanseri belli olacak.yani sigara ,içki kullanıyor sürekli kimyasala maruz kaldığınız bir işte çalışıyorsanız çokta nadir rastlanan bir kanser değil damak kanseri maalesef.her şey bizim için ama ,insan aslında çok güçlü harika bir dengede yaratılmış bir canlı ama ufacık bir şey bir hücrenin kafasına göre çoğalması o dengeyi yerle bir ediyor..yada beyinde daha az salgından mutluluk hormonu…sevgiler
 
merhaba,konunuzu gördüm ve size yazmak istedim.
ben 2022 ekim ayında dış gebelik ameliyatı oldum ve o günden beri hiç biz zaman eskisi gibi olmadım.her akşam gibi acile gidip ekg çektirdim,tahliller,akciğer röntgeni,göğüs ultrasonu vs çok şükür birşey çıkmadı.bende sizin gibiydim sürekli internetten araştırırdım araştırdıkça nabzım yükselirdi bayılıcak gibi olurdum ama yinede okurdum,dışkımı incelerdim,ishal oslam niye oldum kabız olsam niye oldum,iştahım gitti,48 kiloya düştüm,sürekli hastalık konuşurdum yakın ailem başta olmak herkesi bıktırdım.lk 1 senem çok zor geçti.antidepresan kullandım az bir süre,emdr tedavisi vs gördüm ancak iyileşemedim
şuan internetten okumuyorum,hastalık konuşmuyorum,bir gün herkes ölücek diye düşünüyorum,dikatimi başka şeylere yönelttim eskiden olduğu gibi.bir tane kızım var çok şükür onunla vakit geçiriyorum eşimle yürüyüşe çıkıyorum.Birde eve kedi aldık inanılmaz bir şekilde iyi geldi keşke daha önce alsaydık yavaş yavaş eskiye dönüyorum çok şükür
nasıl şeyler yaşadığını anlıyorum kimse anlamıyor,Allah yardımcın olsun inşallah atlatırsın
Allah razı olsun ,ne kadar içten bir yorum karşımda muhabbet eder gibi hissettim çok teşekkür ediyorum…yarın psikiyatrik tedavime başlayacağım..
 
X