- 19 Haziran 2008
- 5.777
- 9
KARŞILIKSIZ SEVGİ
..... Bu, Kuzey Irakta savaşan ve sonunda evine dönecek olan Mehmet adında
bir askerin hikâyesidir. Mehmet evine gitmeden önce, İstanbul'da bulunan
anne babasına telefon açtı. Sevgili anne ve babacığım, sonunda eve geliyorum
ama bir şey sormak istiyorum. Bir arkadaşımı da beraber eve getirebilir
miyim? Tabii ki ' diye cevapladılar. 'Onunla tanışmaktan mutluluk duyarız'.
Ama bilmeniz gereken bir şey var' diye Mehmet devam etti,'o savaşta ağır
yaralandı. Kara mayınına bastı ve kolu ile bacağını kaybetti. Başka gidecek
hiçbir yeri yok. Onun bize gelmesini ve bizimle yaşamasını istiyorum'.
''Bunu duyduğuma çok üzüldüm oğlum, belki kalacak başka bir yer bulması için
ona yardımcı olabiliriz' 'O hayır , onun bizimle yaşamasını istiyorum
der..'' 'Oğlum,' dedi babası, 'sen ne istediğinin farkında değilsin. Böyle
büyük bir sorunu olan birisi bizi çok rahatsız eder. Bizim kendi hayatımız
var ve böyle farklılığa izin veremeyiz. Bence sen eve gelmeli ve bu çocuğu
unutmalısın. O kendi yaşamını devam ettirmenin bir yolunu bulacaktır.' O
andan sonra, Mehmet telefonu kapattı. Anne ve babası ondan başka bir söz
duymadılar... Birkaç gün sonra, İstanbul polisinden bir telefon geldi.
Oğullarının bir binadan düşerek öldüğünü söylediler. Polise göre intihardı.
Anne ve baba telaşla uçağa binerek oğullarının teşhisini yapmak için
atladığı ildeki devlet hastanesinde bulunan teşhis morguna
gittiler. Mehmet'i teşhis etmişlerdi. Ama gözleri fal taşı gibi açılarak...
, Bilmedikleri bir şeyi fark ettiler. Mehmet'in bir bacağı ve bir kolu
yoktu... Bu hikâyede ki anne ve baba birçoğumuza benzer. Etrafımızda iyi
görünen ve neşeli insanları sevmek bize kolay gelir, ama bize rahatsızlık
veren özellikle bizim kadar sağlıklı olmayan, bizim kadar güzel olmayan ve
bizim kadar zeki olmayan insanlardan uzak durmayı tercih ederiz. Çok şükür
ki bizi bu kategoride gören birisi yok. Karşılıksız sevmeyi başaran birisi
sonsuza kadar ailemizdendir ne kadar çirkin ne kadar fakir ne kadar engelli
olursak olalım. Bu gün yatmadan önce ALLAH'a biraz daha dua ederek insanları
oldukları gibi kabul etmemizi sağlamasını isteyelim ve ne kadar farklı
olurlarsa olsunlar onlara karşı daha anlayışlı olabilmeyi isteyelim.
Arkadaşlar çok nadir bulunan cevherlerdir. Onlar sizi güldürür ve başarmanız
için destekler. Bazen tek kelime bazen bir cümle paylaşırlar ama her zaman
kalbinizi ona
> >açmanızı > >beklerler....!!!!
..... Bu, Kuzey Irakta savaşan ve sonunda evine dönecek olan Mehmet adında
bir askerin hikâyesidir. Mehmet evine gitmeden önce, İstanbul'da bulunan
anne babasına telefon açtı. Sevgili anne ve babacığım, sonunda eve geliyorum
ama bir şey sormak istiyorum. Bir arkadaşımı da beraber eve getirebilir
miyim? Tabii ki ' diye cevapladılar. 'Onunla tanışmaktan mutluluk duyarız'.
Ama bilmeniz gereken bir şey var' diye Mehmet devam etti,'o savaşta ağır
yaralandı. Kara mayınına bastı ve kolu ile bacağını kaybetti. Başka gidecek
hiçbir yeri yok. Onun bize gelmesini ve bizimle yaşamasını istiyorum'.
''Bunu duyduğuma çok üzüldüm oğlum, belki kalacak başka bir yer bulması için
ona yardımcı olabiliriz' 'O hayır , onun bizimle yaşamasını istiyorum
der..'' 'Oğlum,' dedi babası, 'sen ne istediğinin farkında değilsin. Böyle
büyük bir sorunu olan birisi bizi çok rahatsız eder. Bizim kendi hayatımız
var ve böyle farklılığa izin veremeyiz. Bence sen eve gelmeli ve bu çocuğu
unutmalısın. O kendi yaşamını devam ettirmenin bir yolunu bulacaktır.' O
andan sonra, Mehmet telefonu kapattı. Anne ve babası ondan başka bir söz
duymadılar... Birkaç gün sonra, İstanbul polisinden bir telefon geldi.
Oğullarının bir binadan düşerek öldüğünü söylediler. Polise göre intihardı.
Anne ve baba telaşla uçağa binerek oğullarının teşhisini yapmak için
atladığı ildeki devlet hastanesinde bulunan teşhis morguna
gittiler. Mehmet'i teşhis etmişlerdi. Ama gözleri fal taşı gibi açılarak...
, Bilmedikleri bir şeyi fark ettiler. Mehmet'in bir bacağı ve bir kolu
yoktu... Bu hikâyede ki anne ve baba birçoğumuza benzer. Etrafımızda iyi
görünen ve neşeli insanları sevmek bize kolay gelir, ama bize rahatsızlık
veren özellikle bizim kadar sağlıklı olmayan, bizim kadar güzel olmayan ve
bizim kadar zeki olmayan insanlardan uzak durmayı tercih ederiz. Çok şükür
ki bizi bu kategoride gören birisi yok. Karşılıksız sevmeyi başaran birisi
sonsuza kadar ailemizdendir ne kadar çirkin ne kadar fakir ne kadar engelli
olursak olalım. Bu gün yatmadan önce ALLAH'a biraz daha dua ederek insanları
oldukları gibi kabul etmemizi sağlamasını isteyelim ve ne kadar farklı
olurlarsa olsunlar onlara karşı daha anlayışlı olabilmeyi isteyelim.
Arkadaşlar çok nadir bulunan cevherlerdir. Onlar sizi güldürür ve başarmanız
için destekler. Bazen tek kelime bazen bir cümle paylaşırlar ama her zaman
kalbinizi ona
> >açmanızı > >beklerler....!!!!
