- 13 Ağustos 2014
- 13.046
- 22.235
- Konu Sahibi gibigibiyim
- #1
Selam dertlerime derman KK'nın çok sevgili üyeleri :) Çok sık konu açmamakla beraber bi şekilde yıllardır biçok konuda bilgilerinizi ve fikirlerinizi aldım yine bana yardımcı olucağınıza hiç şüphem yok :)
Hemen konuya gireyim;
Ben 36 yaşındayım 2,5 yıllık evliyim (2.evliliğim).. Evlenmeden önce yumurtalık rezerv azlığı tanısı aldım ve bikaç ay içinde koştura koştura evlendim.. (Bu arada eski eşimle olan birlikteliğimden bazı gereklilikler sebebiyle farklı zamanlarda 2 defa kürtajım vardı) Neyse evlendikten 1,5 ay sonra hamile kaldım(2015 Haziran)Olmaz molmaz derken anında hamile kalışım tabiki bizi çok mutlu etti ne yazıkki sevincim uzun sürmedi 9 haftalıkken kalp atışı alınanaması sebebiyle kürtaj oldum.. Sonra hormonlarım iyce saçmaladı.. Doktorlar sizin artık doğal yolla imkansız çocuğunuz olmaz falan dedi direk tüp bebeğe hızlıca bi giriş yaptık ve ilk denemede ikiz gebeliğime merhaba dedim (2016 Eylül).. Yazıkki o gebeliğim de 10 haftalıkken bebeklerin kalplerinin durması sebebiyle kürtajla sonlandı.. Sonra gelsin genetik testler gitsin hormon testleri derken.. Bende,eşimde ve alınan ikiz bebeklerde genetik bi soruna rastlanmadı.. Bende kan pıhtılaşması çıktı.. Haa dedik demekki bundan kaybettik bi daha deneriz.. Geldik 2017 ye haziranda histeroskopi oldum yapışıklıklarım olmuş kürtajda onlar açıldı.. Tatil matil derken eylülde regl oldum başlayalım diye gittik ama fsh hormonum (son zamanlarda 10-12 civarıydı) birden 14,40 çıktı ve doktor bu ay tedavi olsanda tutmaz öbür ay gel diye beni yolladı.. Popoma baka baka çıktığım hastaneye tam 1 ay sonra doğal gebe olarak kontrole gittim.. Gebeliğim 5 haftalıktı yani tüp bebek tutmaz denilen ayda doğal hamile kalmışım.. Neyse biz tabi yine çok sevindik herşeyde bi hayır varmışlar havalarda uçuştu.. Bu sefer hemen kan sulandırıcı iğnelere başlandı tedbirler alındı.. Ama 7. haftamda yine bebeğin gelişimini ve kalp atışını göremedik.. Tam 8 haftalıkken kürtaj oldum ( 1Kasım2017).. Şimdi doktorum bu gebeliklerin sağlıksız olduğu için kayıp olduğunu tahmin ediyo.. Ve bana 2. reglnden sonra tedaviye başlayalım embriyolara PGT yapalım falan diyo.. Ben tam döngümde yani 26 kasımda regl oldum aslında bugün kontrole gitmem gerekiyodu ama gitmedim.. Çünkü içimde artık bi bezmişlik bi vazgeçmişlik çok acaip bi his var.. Bebeğim olmasını çok istiyorum ama çok da korkuyorum yeniden aynı şeyleri yaşamaktan.. Desem ki zaman bırakayım zamanım da yokki hormonlar almış başını gidiyo, menapoz kapıda kaç doktora gittiysem.. Bikaç yumurta şimdilerde gözüküyo kontrollerimde onlar da sağlıklı mı değil mi çok meçhul ve yarın olup olmayacağı da zaten muallak.. Bi yandan da diyorum ki herkesin çocuğu olmak zorunda mı biz de böyle yaşarız zaten çok şükür mutluyuz da.. Ama bilmiyorum bi türlü karar veremiyorum kafam çok karışık.. Eşin ne diyo derseniz; o her kalp atışı alamadığımızda bizim kalplerimiz atıyoya önemli olan o diyo.. Çok çocuk hasretiyle yanıp tutuşan bi insan değil eşim (buna bazen sevineyimmi üzüleyimmi bilemiyorum :).. Yani ona göre biz böyle de çok mutluyuz çocuğumuz da olursa ne Ala ama olmazsa da ölmeyiz kafalarında.. Kararı bana bırakmış durumda yani.. Bu hem iyi hem kötü benim için.. iyi çünkü en azından üstümde baskı hissetmiyorum, kötü çünkü çok kararsızım
Nolur bana bişiyler söyleyin..
Hemen konuya gireyim;
Ben 36 yaşındayım 2,5 yıllık evliyim (2.evliliğim).. Evlenmeden önce yumurtalık rezerv azlığı tanısı aldım ve bikaç ay içinde koştura koştura evlendim.. (Bu arada eski eşimle olan birlikteliğimden bazı gereklilikler sebebiyle farklı zamanlarda 2 defa kürtajım vardı) Neyse evlendikten 1,5 ay sonra hamile kaldım(2015 Haziran)Olmaz molmaz derken anında hamile kalışım tabiki bizi çok mutlu etti ne yazıkki sevincim uzun sürmedi 9 haftalıkken kalp atışı alınanaması sebebiyle kürtaj oldum.. Sonra hormonlarım iyce saçmaladı.. Doktorlar sizin artık doğal yolla imkansız çocuğunuz olmaz falan dedi direk tüp bebeğe hızlıca bi giriş yaptık ve ilk denemede ikiz gebeliğime merhaba dedim (2016 Eylül).. Yazıkki o gebeliğim de 10 haftalıkken bebeklerin kalplerinin durması sebebiyle kürtajla sonlandı.. Sonra gelsin genetik testler gitsin hormon testleri derken.. Bende,eşimde ve alınan ikiz bebeklerde genetik bi soruna rastlanmadı.. Bende kan pıhtılaşması çıktı.. Haa dedik demekki bundan kaybettik bi daha deneriz.. Geldik 2017 ye haziranda histeroskopi oldum yapışıklıklarım olmuş kürtajda onlar açıldı.. Tatil matil derken eylülde regl oldum başlayalım diye gittik ama fsh hormonum (son zamanlarda 10-12 civarıydı) birden 14,40 çıktı ve doktor bu ay tedavi olsanda tutmaz öbür ay gel diye beni yolladı.. Popoma baka baka çıktığım hastaneye tam 1 ay sonra doğal gebe olarak kontrole gittim.. Gebeliğim 5 haftalıktı yani tüp bebek tutmaz denilen ayda doğal hamile kalmışım.. Neyse biz tabi yine çok sevindik herşeyde bi hayır varmışlar havalarda uçuştu.. Bu sefer hemen kan sulandırıcı iğnelere başlandı tedbirler alındı.. Ama 7. haftamda yine bebeğin gelişimini ve kalp atışını göremedik.. Tam 8 haftalıkken kürtaj oldum ( 1Kasım2017).. Şimdi doktorum bu gebeliklerin sağlıksız olduğu için kayıp olduğunu tahmin ediyo.. Ve bana 2. reglnden sonra tedaviye başlayalım embriyolara PGT yapalım falan diyo.. Ben tam döngümde yani 26 kasımda regl oldum aslında bugün kontrole gitmem gerekiyodu ama gitmedim.. Çünkü içimde artık bi bezmişlik bi vazgeçmişlik çok acaip bi his var.. Bebeğim olmasını çok istiyorum ama çok da korkuyorum yeniden aynı şeyleri yaşamaktan.. Desem ki zaman bırakayım zamanım da yokki hormonlar almış başını gidiyo, menapoz kapıda kaç doktora gittiysem.. Bikaç yumurta şimdilerde gözüküyo kontrollerimde onlar da sağlıklı mı değil mi çok meçhul ve yarın olup olmayacağı da zaten muallak.. Bi yandan da diyorum ki herkesin çocuğu olmak zorunda mı biz de böyle yaşarız zaten çok şükür mutluyuz da.. Ama bilmiyorum bi türlü karar veremiyorum kafam çok karışık.. Eşin ne diyo derseniz; o her kalp atışı alamadığımızda bizim kalplerimiz atıyoya önemli olan o diyo.. Çok çocuk hasretiyle yanıp tutuşan bi insan değil eşim (buna bazen sevineyimmi üzüleyimmi bilemiyorum :).. Yani ona göre biz böyle de çok mutluyuz çocuğumuz da olursa ne Ala ama olmazsa da ölmeyiz kafalarında.. Kararı bana bırakmış durumda yani.. Bu hem iyi hem kötü benim için.. iyi çünkü en azından üstümde baskı hissetmiyorum, kötü çünkü çok kararsızım
Nolur bana bişiyler söyleyin..
Ne mutlu onlara Allah bağışlasın.. İnşallah ben de bi gün bu günleri gülümseyerek anabilirim 
