- 18 Mart 2013
- 3.754
- 12.066
- Konu Sahibi En buyuk kk
- #1
Kizlar kucuk bir dert ama biraz fikir teatisi yapmak istiyorum ozellikle psikoloji ile ilgilenen, bilgisi olan, veya bu surecte ayni seyleri yasayan hanimlarla.
Yurtdisinda izole bir bolgede yalniz yasiyor ve calisiyorum. Iki aydir tek basima karantinadayim, ama isyerimin istegine gore arada ofise gidip islerimi ordan yuruttugum, bu sayede iki uc insan gordugum oluyor. Is arkadaslarim sag olsunlar cok tatli insanlar, genel olarak bir derdim yok sayilir ama su asagida yazdigim maddeleri yasamaya basladim. Size de bunlar oluyor mu hic?
(Bu arada surekli benzer konular aciyorum kusura bakmayin, konularima "artik oradan don" yorumlari yazan cok sevdigim uyeler oluyor, ama hem karantinada mecburiyetten, hem de biraz daha kalirsam prosedur geregi bir suru baska ise basvurma hakki alacagimdan biraz daha kalmaya karar verdim, yoksa iki senemi cope atmis olacagim.)
1. Olur olmaz vakitlerde gelen sucluluk ve utanc dolu anilar: Mesela dustayim diyelim, gule oynaya dus aliyorum, birden aklima 12 yasindayken, bir kanser hastasi kadinin yaninda yaptigim gaf, 10 sene once bir arkadasima soyledigim asiri denyoca bisey, 2 sene once bir is arkadasima yaptigim inanilmaz ayip geliyor ve kendim bile fark etmeden yuksek sesle "Yaziklar olsun bana", "Ben bu utancla artik yasayamam" gibi seyler agzimdan cikiveriyor. Cok komik ama bu bana cok sik olmaya basladi. Sonra bunu telafi etmek icin kendi kendime yine yuksek sesle tekrarliyorum dusuncemi "10 sene once sunu dedigin icin utanctan yasayamayacagini mi dusunuyorsun? Ne kadar sacma ve komik" filan diyerek bu negatif hisleri anlamaya calisiyorum. Ama sik sik olmaya basladi.
2. Endiseleri bastirma: Bundan bir bes sene once atipik major depresyona girmistim ben ve atipik oldugu icin depresyonda oldugumu bile anlamamistim. O zaman Turkiye'deydim. Boyle hicbir negatif duygu hissetmiyordum, tamamen hissiz hissediyordum. Surekli yemek yiyordum ve hareket etmiyordum. Arkadaslarimla, ailemle konusasim gelmiyordu, surekli dizi film izleyip kendimi internetle ve yemekle uyusturarak, ama asla kotu hissetmeyerek oyle gunler geciriyordum. Anladim ki benim depresyona girme seklim bu, yani iyice dibe cokene kadar depresyonda oldugumu anlamiyorum (maskeli depresyon diyorlarmis buna). Ve simdi ayni paterne girdim. Mesela sunu fark ettim ki hicbir endise hissetmesem de korona konusunda aslinda inanilmaz endiseliyim. Babam kanser atlatti ama cok ileri evre bir kanser. Ve fark ettim ki aslinda surekli icten ice babami dusunuyorum ama mesela aramaktan kaciniyorum ayni zamanda. Cunku annemle babamla konusunca icime inanilmaz bir sucluluk ve endise oturuyor. Dizilerde vs yakinlarini kaybetmekle, yasla vs ilgili bir sey duyunca aglamaya basliyorum sacma sapan. Bunu burdan cikardim.
Bu endiseleri bastirmak uzun vadede bana iyi gelmedigi icin gunluk tutmaya basladim mesela. Gunluk tutarken kendime bile itiraf etmedigim duygular cat cat su yuzune cikiyor. Bir de ailemi daha sik aramaya basladim. O da cok iyi geldi. Kacindigim her seyin ustune gitmeye basladim.
3. Tembellik ve atalet: Simdi iki sene boyunca ogle arasi bile vermeden ordan oraya kosaral essek gibi calistim aslinda. O yuzden kendime tembel diyemicem. Ama karantinada bir tembellik coktu, uyku duzenim filan bozuldu, bu da iyice kendimi ise yaramaz gibi hissettiyor... Buna da cozum olarak her gun 1 bucuk saat yuruyus yapmayi ve bazi rutinlerimi aksatmamayi buldum. O baya iyi geliyor. Bir de bisey yapamadiysam cok suclamiyorum kendimi.
Terapiyi cok seven bir insanim cok yararini gordum. Ankara'dayken cok cok sevdigim bir doktorum vardi, hayatimi degistirdi diyebilirim. Kendisi neo-jungcu idi. Ama onunla skypetan gorusemiyorum cunku kredi karti ile odeme yapilamiyor ve bulundugum ulkeden de eft gonderilemiyor. Onun disinda online terapi sitelerini denedim ama hic hosuma gitmedi. Herkes bilissel davranisci, surekli odevler veriyorlar, o yontemler benim hosuma gitmiyor, cok yuzeysel geliyor. Bu konuda onerebileceginiz isim varsa ozelden yazarsaniz cok memnun olurum.
Siz karantinada ruh sagliginizi korumak icin ne yapiyorsunuz kizlar, dertlesmek isteyenler olursa cok sevinirim :)
Yurtdisinda izole bir bolgede yalniz yasiyor ve calisiyorum. Iki aydir tek basima karantinadayim, ama isyerimin istegine gore arada ofise gidip islerimi ordan yuruttugum, bu sayede iki uc insan gordugum oluyor. Is arkadaslarim sag olsunlar cok tatli insanlar, genel olarak bir derdim yok sayilir ama su asagida yazdigim maddeleri yasamaya basladim. Size de bunlar oluyor mu hic?
(Bu arada surekli benzer konular aciyorum kusura bakmayin, konularima "artik oradan don" yorumlari yazan cok sevdigim uyeler oluyor, ama hem karantinada mecburiyetten, hem de biraz daha kalirsam prosedur geregi bir suru baska ise basvurma hakki alacagimdan biraz daha kalmaya karar verdim, yoksa iki senemi cope atmis olacagim.)
1. Olur olmaz vakitlerde gelen sucluluk ve utanc dolu anilar: Mesela dustayim diyelim, gule oynaya dus aliyorum, birden aklima 12 yasindayken, bir kanser hastasi kadinin yaninda yaptigim gaf, 10 sene once bir arkadasima soyledigim asiri denyoca bisey, 2 sene once bir is arkadasima yaptigim inanilmaz ayip geliyor ve kendim bile fark etmeden yuksek sesle "Yaziklar olsun bana", "Ben bu utancla artik yasayamam" gibi seyler agzimdan cikiveriyor. Cok komik ama bu bana cok sik olmaya basladi. Sonra bunu telafi etmek icin kendi kendime yine yuksek sesle tekrarliyorum dusuncemi "10 sene once sunu dedigin icin utanctan yasayamayacagini mi dusunuyorsun? Ne kadar sacma ve komik" filan diyerek bu negatif hisleri anlamaya calisiyorum. Ama sik sik olmaya basladi.
2. Endiseleri bastirma: Bundan bir bes sene once atipik major depresyona girmistim ben ve atipik oldugu icin depresyonda oldugumu bile anlamamistim. O zaman Turkiye'deydim. Boyle hicbir negatif duygu hissetmiyordum, tamamen hissiz hissediyordum. Surekli yemek yiyordum ve hareket etmiyordum. Arkadaslarimla, ailemle konusasim gelmiyordu, surekli dizi film izleyip kendimi internetle ve yemekle uyusturarak, ama asla kotu hissetmeyerek oyle gunler geciriyordum. Anladim ki benim depresyona girme seklim bu, yani iyice dibe cokene kadar depresyonda oldugumu anlamiyorum (maskeli depresyon diyorlarmis buna). Ve simdi ayni paterne girdim. Mesela sunu fark ettim ki hicbir endise hissetmesem de korona konusunda aslinda inanilmaz endiseliyim. Babam kanser atlatti ama cok ileri evre bir kanser. Ve fark ettim ki aslinda surekli icten ice babami dusunuyorum ama mesela aramaktan kaciniyorum ayni zamanda. Cunku annemle babamla konusunca icime inanilmaz bir sucluluk ve endise oturuyor. Dizilerde vs yakinlarini kaybetmekle, yasla vs ilgili bir sey duyunca aglamaya basliyorum sacma sapan. Bunu burdan cikardim.
Bu endiseleri bastirmak uzun vadede bana iyi gelmedigi icin gunluk tutmaya basladim mesela. Gunluk tutarken kendime bile itiraf etmedigim duygular cat cat su yuzune cikiyor. Bir de ailemi daha sik aramaya basladim. O da cok iyi geldi. Kacindigim her seyin ustune gitmeye basladim.
3. Tembellik ve atalet: Simdi iki sene boyunca ogle arasi bile vermeden ordan oraya kosaral essek gibi calistim aslinda. O yuzden kendime tembel diyemicem. Ama karantinada bir tembellik coktu, uyku duzenim filan bozuldu, bu da iyice kendimi ise yaramaz gibi hissettiyor... Buna da cozum olarak her gun 1 bucuk saat yuruyus yapmayi ve bazi rutinlerimi aksatmamayi buldum. O baya iyi geliyor. Bir de bisey yapamadiysam cok suclamiyorum kendimi.
Terapiyi cok seven bir insanim cok yararini gordum. Ankara'dayken cok cok sevdigim bir doktorum vardi, hayatimi degistirdi diyebilirim. Kendisi neo-jungcu idi. Ama onunla skypetan gorusemiyorum cunku kredi karti ile odeme yapilamiyor ve bulundugum ulkeden de eft gonderilemiyor. Onun disinda online terapi sitelerini denedim ama hic hosuma gitmedi. Herkes bilissel davranisci, surekli odevler veriyorlar, o yontemler benim hosuma gitmiyor, cok yuzeysel geliyor. Bu konuda onerebileceginiz isim varsa ozelden yazarsaniz cok memnun olurum.
Siz karantinada ruh sagliginizi korumak icin ne yapiyorsunuz kizlar, dertlesmek isteyenler olursa cok sevinirim :)
Son düzenleme:
online terapiye hiç inanmam, sizi önceden tanıdığı içğn mi iyi geliyor acaba...
