Çocuğunuzla konuşun,her yere gelemeyeceginizi anlatın ona.Bir gün gidiyorsanız diğer gün gitmeyin.Çocugunuz zaten okula başlayınca onun hayatının merkezinde siz olmayacaksınız.Kesinlikle öyle. Eşim parka gidelim dese annem de gelsin. Hadi şunu yapalım, dur annemi unutmayalım. Hep annem hep annem. Eee son bir yıldır eşim tam anlamıyla ilgilenmek istiyor ama oğlum o kadar alışmış ki benimle olmaya. Sanki annesi değil de bir uzvuyum.
Bir de bir ay kadar daha köydeyiz. Temmuz sonu gibi döneceğiz. Köyde maalesef bunların hiçbirini yapamam. Evimize geçince fitness+yüzmeye gitmek istiyorum. Kendime vakit ayırınca geçer mi bu hisler?
Ama bu çocuk için de sağlıksız bir durum sürekli size bağımlı olması, baba oğul günü yapsınlar bi şekilde kandırın illa ki siz de yanlarında olmayınKesinlikle öyle. Eşim parka gidelim dese annem de gelsin. Hadi şunu yapalım, dur annemi unutmayalım. Hep annem hep annem. Eee son bir yıldır eşim tam anlamıyla ilgilenmek istiyor ama oğlum o kadar alışmış ki benimle olmaya. Sanki annesi değil de bir uzvuyum.
Bir de bir ay kadar daha köydeyiz. Temmuz sonu gibi döneceğiz. Köyde maalesef bunların hiçbirini yapamam. Evimize geçince fitness+yüzmeye gitmek istiyorum. Kendime vakit ayırınca geçer mi bu hisler?
Allah korusun. Okula dair çok umutluyum. Nefes alma fırsatım olur diyorum. Böyle düşündüğüm için de suçlu hissediyorum
Bana sorarsaniz 4 yas cocugunu evde, asosyal tutmak ona kiymak. siz ne kadar enerjik olsaniz onunla oynasaniz da onun yasitlarindan alacagi keyif ve bilgi, sosyal beceri cok daha fazla.
ilac kullansaniz artik onemsemeyebilirsiniz eskiyu.4 yaşında olduğu için birçok şeyi anliyordur.Once kademeli olarak başlarsınız,zorlanirsaniz ödül yöntemini de geçebilirsiniz.Babasi mesela dondurma alabilir tek parka gittiklerinde..
Oradaki sağolsun ironiydi. Benim dışımdaki herkesi dinledi. Küçükmüş (!) Evde eğitim verebilirmişiz. Mesele eğitim değil sosyalleşmek, akran görmesi, bağımsızlaşması, özgüven.. ama nerde.. elbet ağlayacak, güvenli alanından ilk kez çıkıyor ama kreşe giderken ağlaması bile mesele oldu.Bana sorarsaniz 4 yas cocugunu evde, asosyal tutmak ona kiymak. siz ne kadar enerjik olsaniz onunla oynasaniz da onun yasitlarindan alacagi keyif ve bilgi, sosyal beceri cok daha fazla.
Ilac kullaniyor musunuz? Gecmisi takili kalmak cok kotu
Gece yanında olmadığımı anlayınca anneğğ diye bağırınca ayni duyguyu yasiyorum sizle emin olunGerçekten öyle mi? Yani ben yetersiz olduğum içn böyle hissettiğime o kadar emindim ki. Birçok annenin böyle hissediyor olması yerine bende sorun olması daha yüksek ihtimal gibi geliyor.
Sizin çocuğunuz kaç yaşında? Bunun bir çözümü yok mu? Yani öyle mekik dokunmaktan başka? Çünkü anneeeeğğ diye öyle bir bağırıyor ki benim yanında olmadığımı anlayınca
gece bir kocam bir kızım yataklar arası spor yapıyorum Allah'tan artık çok yapmıyor babanla da yatmam lazım kızım diyorum 6 yaşında kızım Evet bunları yapıyoruz. Bir küçük detay daha var. Oğlumuz akranlarından bilişsel olarak ileride, sosyal olarak geride. Üstün zekalı olabilirmiş ileride test yaptırabilirsiniz dedi doktorumuz ama çok önermedi. Şimdi okuma yazma, temel matematik, İngilizce vs biliyor. Tabi ilgiyle de alâkalı ama okuma yazma kendiliğinden oldu mesela. 2.5 yaşındayken götürmüştüm akran temasını sevmemesi sebebiyle.
Bırakabileceğim kimse yok maalesef. Kendi evimize geçince bir nebze rahatlarım inşallah. Sonra da okul.. inşallah iş de bulursam. Onca yere başvuru yaptım dönüş olur umarım.Gece yanında olmadığımı anlayınca anneğğ diye bağırınca ayni duyguyu yasiyorum sizle emin olun
Ne yapmak lazım bırakabileceginiz biri varsa arada bırakmak iyi geliyor ben de o kadar ilgilenmeme rağmen kendimi yetersiz hissediyorum mutlaka kendinize vakit ayırın yoksa insan bunalıyor
Ha ha bizimki de öyle diyorBırakabileceğim kimse yok maalesef. Kendi evimize geçince bir nebze rahatlarım inşallah. Sonra da okul.. inşallah iş de bulursam. Onca yere başvuru yaptım dönüş olur umarım.
Babam yalnız yatabilir o küçük değil. Ben küçük olduğum için korkarım diyor
artık söylüyorum babanla da yatacağım kızim diyorum o kadar yapmıyor artık belki yasi da büyüyor ondan Şuan balkondayım ve 10 dk içinde en az 4 kere geldi 6 yaşındaki oğlum.
5 yaşında olan ise yanağımı okşamadan uyumaz,koltukta nereye otursam illa kucağıma yatar abisi veya babası yanımdaysa araya oturur sarılır.
Her ikisi de ortamda ben varsam baba,dayı kim varsa ilgilenmez illa bana gelirler. Ama ben yoksam önce babaya koşarlar,sonra ortamda dayı anneanne kim varsa ona.
Çoğu kez bunalıp ağladığımı biliyorum,sinirlerim tavan yapıyordu,baktım artık delireceğim ilk etapta ağlasalar da şuan parka gitmek gibi sadece babayla gittikleri aktiviteler koyduk,ya da hiç işim olmasa dahi haftasonu bırakıp dışarı çıkıyorum beni asla aramıyorlar. 4 gün anneme gittim dibimden ayrılmayan çocuklar telefonda selam bile demedi
Kısacası çocuklar biz varken anneğğ diye bağırmaya,paçamıza yapışmaya alışkınlar belki onlarla en çok ilgilenen taraf biz olduğumuz için ama biz yokken de güvenli ve huzurlular.Kendinize vakit ayırıp dışarı çıkın,kursa gidin haftada iki gün bile gitseniz ruhunuza çok iyi gelecek.
Ha ha bizimki de öyle diyor
Dönem dönem huy değiştiriyorlar ama beraber yatma meselesi hiç değişmiyor
Ahh keşke bırakabilsem. Annem gibi ilgisiz olmayayım derken müfettiş olmuşummHa bu arada eklemeyi unutmuşum yatakları ayrı bile olsa her sabah ikisi de yanımda olarak uyanıyorum,babalarını yere ya da ayak ucuna atıyorlar
Anı yaşayın bir daha bu yaşa gelmeyecekler,biz daha ince düşünüp üstlerine titreyerek çocukları kontrol etmeye çalışıyoruz ama babaları da elbet bizim kadar seviyor (bende benim kadar dikkat edemez kesin düşer kaşı gözü yarar çocuklar diye düşünen bir anneyim) o yüzden kontrolü ufaktan bırakmak gerekiyor
yarın ilaçlarımı düzenleyeceğiz inşallah etkisini bir an evvel görürüm. Asıl mesele bu çünkü, mükemmel iyinin düşmanı demişler. En iyisi olsun derken bir şey yapasım kalmadı. Kimin bebesini kınadım diye düşünerek yatarım bu gece de artıkDönem dönem huy değiştiriyorlar ama beraber yatma meselesi hiç değişmiyor
