- 2 Şubat 2018
- 343
- 182
- 33
- Konu Sahibi Rengarenk kelebekler
-
- #21
Bi ara insanlardan korkuyordum. Evde kalıyordum. Ev arkadaşım normal benle konuşmaya çalışıyor bir şey soruyordu. Ben karşısında titriyordum. Korktuğumu o zaman farkettim.
Bi ara insanlardan korkuyordum. Evde kalıyordum. Ev arkadaşım normal benle konuşmaya çalışıyor bir şey soruyordu. Ben karşısında titriyordum. Korktuğumu o zaman farkettim.Kesinlikle gidin
Özelden yazıyorumAa ben de ankaradayım. Adı ne doktorun?
Yaşadıklarımın sebebimi yazdim.ama bir süre sonra bi sebepler bile sebepsiz geliyor..halletsen bile çözülmeyecekmis gibi geliyorKendinizi böyle hissetmeniz sebepsiz mi? Yaşadığınız bir travma var mı? Kötü şeyler mi yaşadınız?
Canım youtube dan psikolog izzet güllü yü kesinlikle izle.çok faydasını gördüm.Umarım işine yararHayatım geçmiş ve şu andan ibaret.Yasadigim her gün hayatımın son günüymüş gibi..major depresyon yedi bitirdi beni. Yoruldum artik.Allah'im affetsin bu bir isyan değil ama ağır geliyor bana...
Aci cekiyorum.hic bir seyim yok ama acı çekiyorum. 3 ayı gecti.iyi bir tedavi aldigimi düşünüyorum .Bir ara iyiysem bi ara dibe vuruyorum.Adim attığım her yer boğuyor beni..Nefes alamıyorum .Kimseye anlatamiyorum.Ailem depresyon diye bir hastalığı kabul etmiyor.Bir şey diyemiyorum.Onlar da yoruldular artik.ya 3 ay oldu. P ..k adımda bi ilaç aldım fayda etmedi doktorum e...rr diye bunlada gecti.iyi oluyorum ama bu aralar gene dibe vurdum.
Dilimde o kadar çok söyleyecek söz var ki...Isyan olmasın diye ağzımı acmiyorum.Sifa diliyorum Rabbimden ama ya bir gün pesedersem ..Odum kopuyor bu düşünceden .Öyle bir şey ki anlatamam..
28nyasindayim.Aileme göre hayatımın baharındayım ama 90 yaşında bir ruhum var ..Belki onlar bile benden daha enerjiktir ..
Bazen iyi oluyorum . "oh be ..dunya vsrmis.."diyorum sonra ensemden bir ses sanki sinsice gitmedim daha burdayım diyor. Sonra başa dönüyorum ertesingun yine ayni..Bazen uyumak istemiyorum ..bazen de uyanmak..
Yorgunumm...tukendim...Amacim yok ..hayalim yok..
Insan niçin yaşar?Acı çekmek için mi?ama yasayacagim..cektigim acılar aşiretine kefaret olsun..Ama Rabbim bu dertten muzdarip olanlara ve bana şifa versin..
Bu hastalığı yaşayıp da şifa bulanlar buraya yazabilir mi?gerçekten
. Var mi..Ya da bu dert kalıcı mi...
Canım youtube dan psikolog izzet güllü yü kesinlikle izle.çok faydasını gördüm.Umarım işine yarar[/QUO
Teşekkürler canım izleyeceğim.
ben o konuyu açtığım zamanlar çok mutsuzdum ama hiçbir zaman ağır hale gelmedim. sonra da gittikçe arka plana atıldı zaten hislerim…antonie izninle senin konunu okumasını isteyeceğim arkadaşın. Rengarenk kelebekler antonie ’nin hayatın anlamı başlıklı bir konusu var. Ben depresyonumla çok bağdaştırmıştım o konuyu hatta kendisiyle yazılmıştık. Aslında antonie bizim çıkmaza düştüğümüz durumları paylaşmış yazısında ancak o, bu durumdan acı çekmiyor bizim gibi. Düşünceler aynı fakat o ülke ülke geziyor. Biz acıyla karşılıyoruz bu durumu neden bilmiyorum.
Psikologlar ve psikiyatristler danışanlarının/hastalarının inanç durumu (günahkar olarak ahirete gitme vb) ile ilgili genelde pek yorum yapmazlar şaşırdım doğrusu.Doktorum depresyonun son aşamasında gelip de intihar edenlerin doğru ile yanlışı ayırt edemeyecek durumda olduğunu ve ahirete intihar suçu ile gitmeyeceğini soylemisti.ama çok ağır durumda hatta şizofrenik boyutta oluyormuş bu hastalar.Ben ve benim durumumda olanların böyle bir şey için sebebi yokmuş bir anlık öfkeyle ya da geçici bir üzüntüyle akıl melaikelerin yerindeyken yaparsan günahkar olarak gidersin dedi.
Psikologlar ve psikiyatristler danışanlarının/hastalarının inanç durumu (günahkar olarak ahirete gitme vb) ile ilgili genelde pek yorum yapmazlar şaşırdım doğrusu.
Çünkü inanç öznel ve herkesin bakış açısına göre değişen bir olgu.
Sizin dokrorunuz adeta ilahiyatçı gibi ayrıntılı yorum yapmış.
İntiharın eşiğindesiniz de vazgeçirmek için mi inançlı olmanıza vurgu yaptı ?
Tam anlayamadım durumu ama ilginç geldi.
Ben de psikolojik danışmanım biraz da mesleki merak.
Bu arada intihar korkum oldu ama intihar etmeyi hiç düşünmedim. Hep ya edersem dedim.Cunku acı çekiyordum bi acılar bana ok gibi orayı gösteriyordu sanki.Psikologlar ve psikiyatristler danışanlarının/hastalarının inanç durumu (günahkar olarak ahirete gitme vb) ile ilgili genelde pek yorum yapmazlar şaşırdım doğrusu.
Çünkü inanç öznel ve herkesin bakış açısına göre değişen bir olgu.
Sizin dokrorunuz adeta ilahiyatçı gibi ayrıntılı yorum yapmış.
İntiharın eşiğindesiniz de vazgeçirmek için mi inançlı olmanıza vurgu yaptı ?
Tam anlayamadım durumu ama ilginç geldi.
Ben de psikolojik danışmanım biraz da mesleki merak.
Çalışıyorum ..Bekarim..Srkadas çevrem yok denecek kadar az .kurumda yeniyim ve kalabalık bir grup.Sorunlarimdan ötürü geri durdum hep .Belki bu sene farklı olur.Calisiyor musunuz? Evli misiniz? Arkadaslariniz var mi? Ilgi duydugunuz spor/hobi/muzik bir alaniniz var mi? Maddi durumunuz ne? Yani butun bunlar aslindanbu depresyonu atlatma seviyesiniz anlayacagimiz sorular. Bir cevrebiz varsa daha sık gorusun. Gezin tozun. Tatil yapin. Gerekirse tek basiniza cikin yola yeni insanlarla tanisin. Isinize sarilin. Kariyer icin cabalayin. Sizi rahatlatacak hobilerle ugrasin. Spora gidin. Yuzun. Ne bileyim asaja falan gidin. Hayat cok guzel yani. Yasayin. Surekli su yazdiginiz yaziyi okusam yani surekli negatif seyleri okusam dusunsem ben de bunalirdin hayattan. Pozitif seyler dusunup yasamaya calisin. Hersey duzelecektir eminim..
Bu kadar aynı şeyleri düşündüğüm birinin varlığı... Kendimi lanetlenmiş hissetmekten kurtarıyor beni.Bu arada intihar korkum oldu ama intihar etmeyi hiç düşünmedim. Hep ya edersem dedim.Cunku acı çekiyordum bi acılar bana ok gibi orayı gösteriyordu sanki.
Bu kadar onyargili olmayin hayata karsi. Inanin hayat cok guzel. Bu yaslariniz da bir daha gelmez. Eglenin..C
Çalışıyorum ..Bekarim..Srkadas çevrem yok denecek kadar az .kurumda yeniyim ve kalabalık bir grup.Sorunlarimdan ötürü geri durdum hep .Belki bu sene farklı olur.
Hobi olarak çok okurum .Yakimda spora da başlayacağım. Aktivite üretiyorum kendime de bunlardan zevk alabilmek önemli.
Bir de arkadaşlarından darbe yemeye alışmış bir insanım o yüzden kimseye güvenim yok pek muhatap olmuyirum.Arkadasim var mı var ..Ama çok darbe aldım zırhlanip gidiyorum onların yanina.
Yalnız degiliz.hic bir şey çözümsüz , dermansız değil..Bu kadar aynı şeyleri düşündüğüm birinin varlığı... Kendimi lanetlenmiş hissetmekten kurtarıyor beni.
elimde degil.Bu kadar onyargili olmayin hayata karsi. Inanin hayat cok guzel. Bu yaslariniz da bir daha gelmez. Eglenin..
Teşekkürler. Deniyorum..Denemeye de devam edeceğim . .Hayat dumduz yollardan ibaret degil..bunu hic aklindan cikarma..kimsede dort dortluk degil..herkesin bir yani eksik..kimi anne babadan dertli.kimi kocadan .kimi evlattan.kimi maddiyattan.kimi sagligindan..herkesin var bir derdi anlayacagin..mucadele etmezsen mutlu olamazsin..hayat sana kafa attikca sen ona omuz at...ben bazen bir cikolata alip.yuruyorum sahilde..hicbirsey bile yapamiyorsam.mutlu olmak icin sebep buluyorum kendime ..muzik dinliyorum mesela.yani mutluluk icin sebep cok..elbette uzuntulerim de var.ama takmamaya calisiyorum..sende dene..insan kendi kendinin doktoru once..seni senden daha cok seven ve dusunen yok..unutma bunu..ve dene..
Kesinlikle oyle.Duygularima tercüman oldunuz.imkaniniz yoksa bile yazın tavsiyem.surekli yazın..Bu da bir terapidir.ama tedavi olmak için imkan yaratin.ben borç harç gidiyorum.sagligimdan daha önemli değil ya.sagligima kavuşayım hallederim diyorum.Arkadaşlar buraya ne yazarsanız yazın depresyon hastaları için hiç bir önem taşımıyor.
Ben kendimden biliyorum.
Biz de biliyoruz hayat güzel, yaşanmaya değer, hayat dümdüz bir yol değil.
Evet mutsuz birine bunu söyleyebilirsiniz. O anlayabilir çünkü.
Ben de söylüyorum. Hayat hakkında binlerce tavsiye verebilirim.
Ama depresyon için bunların hiç biri geçerli değil.
Depresyon bir hastalık.
Hani diyorsunuz ya sevgilimden ayrıldım depresyondayım, kocamla kavga ettim depresyondayım, uzun süredir maddi sıkıntım var depresyondayım...
Hayır siz depresyonda değilsiniz. Mutsuzsunuz sadece.
Ama depresyon bambaşka.
Nedeni yok.
Hayatı muhteşem olan bir insan bile ölmek isteyebilir ve hayat onun için hiç bir şey ifade etmez.
Ruhu kapkaranlıktır.
Kendimden örnek vereyim.
Evim, arabam, sağlığım her şeyim var.
Bir çok insanın özendiği bir hayat.
İyi bir eş, güzel kediler, sorunsuz kayın valide- baba...
Ama bunlar hiç önemli değil.
Bunlar sadece benim için hayatıma son vermemem için bir sebep.
O da bu insanlar üzülecek diye.
Acı çekersiniz, duyarlılığınız had safhada olur, dünya çok kötü bir yer gibi görünür.
Susarsınız, içe kapanırsınız...
Sizi anlamaz en yakınlarınız bile.
Şımarık derler, asi derler, ilgi budalası, sıkılmış derler...
Ne zor bilirim.
İyi bir doktora ihtiyaç var belki de.
Bende terapi alacak para da yok işin komiği.
Alıştım.
Yaşım 30.
Ruhum 90.
Konu sahibini çok iyi anlıyorum.
Lütfen hayat güzellemesi yapmayın.
O bunu günde bin kere deniyor zaten.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?