Arkadaşlar buraya ne yazarsanız yazın depresyon hastaları için hiç bir önem taşımıyor.
Ben kendimden biliyorum.
Biz de biliyoruz hayat güzel, yaşanmaya değer, hayat dümdüz bir yol değil.
Evet mutsuz birine bunu söyleyebilirsiniz. O anlayabilir çünkü.
Ben de söylüyorum. Hayat hakkında binlerce tavsiye verebilirim.
Ama depresyon için bunların hiç biri geçerli değil.
Depresyon bir hastalık.
Hani diyorsunuz ya sevgilimden ayrıldım depresyondayım, kocamla kavga ettim depresyondayım, uzun süredir maddi sıkıntım var depresyondayım...
Hayır siz depresyonda değilsiniz. Mutsuzsunuz sadece.
Ama depresyon bambaşka.
Nedeni yok.
Hayatı muhteşem olan bir insan bile ölmek isteyebilir ve hayat onun için hiç bir şey ifade etmez.
Ruhu kapkaranlıktır.
Kendimden örnek vereyim.
Evim, arabam, sağlığım her şeyim var.
Bir çok insanın özendiği bir hayat.
İyi bir eş, güzel kediler, sorunsuz kayın valide- baba...
Ama bunlar hiç önemli değil.
Bunlar sadece benim için hayatıma son vermemem için bir sebep.
O da bu insanlar üzülecek diye.
Acı çekersiniz, duyarlılığınız had safhada olur, dünya çok kötü bir yer gibi görünür.
Susarsınız, içe kapanırsınız...
Sizi anlamaz en yakınlarınız bile.
Şımarık derler, asi derler, ilgi budalası, sıkılmış derler...
Ne zor bilirim.
İyi bir doktora ihtiyaç var belki de.
Bende terapi alacak para da yok işin komiği.
Alıştım.
Yaşım 30.
Ruhum 90.
Konu sahibini çok iyi anlıyorum.
Lütfen hayat güzellemesi yapmayın.
O bunu günde bin kere deniyor zaten.