Farklı fikir ve görüş almaya ihtiyacım var.es ailesiyle farklı şehirlerde yasiyoruz. Evlendigimizden beri aileme karşı anlam vermedigim bi sogukluklari olduğunu dusunuyordum. Ailemi hiç bir sekilde sormazlar, oldubki yanlarında soran oldu yüzleri renkten renge girer vs. Vs. En sonda kayinvalidemin sevmediğini bildiğim bir akrabasiyla, benim annemi watsapta engellemsini görene kadar acaba mi dedim ama sonra emin oldum.yanlislikla olamazdı koca listede ozellikle o iki kişinin engelli listasinde olması tesadüf değildi. Her neyse.engeli kaldırdım.koydum telefonu.farketti mi farketmedi mi bilmiyorum. Bu konuyu da eşim dahil kimseyle paylasmadim. Ta ki bu güne kadar..ailemle ilgili skintilari ney anlamadım.12 yıllık evlilikte toplasan beş defa gorusmemislerdir bu neyin kini öfkesi anlamış değilim.. benim ailemde geçirdiğim günleri saymasini, onların orda kalmamı saymasini söylemiyorum bile.. bunlarda hayli canımı skiyor..
Son zamanlardaki canımı sıkan konu ise, aslında bu da evliliğim başından beri var ama ben patlama raddesine yeni gelmişim ki artık konuşmaya başladım..kendileriyle ilgili önemli gordukleri hiç bir konuyu benimle paylasmamalari.. söyle ki: eşim aranir:
- nerdesin evde misin
- evet evdeyim
-sardunya yanında mi
-evet
- tamam sonra konusuruz.
Sonra eşim marketi ya da başka birşeyi bahane edip evden çıkar konuşur ve gelir. Bazen sürat yaparim bazen aman yine var skintilari deyip umursamam.on iki yıl boyl gecti. Bazen çok zoruma gitti bazen umursamadim.. bazen eşime imada bulundum. Son zamanlarda ailevi bir skintilari var günde beş on defa tel.de konuşuyorlar ve eminim yine benim bilmemi istemiyorlar ama artık eşim daha fazla gizli saklı konusamadigi için, ve benim iyi niyetimi gördüğü icin benimle paylasti. Bilmiyorum ne kadarını ama taslak halinde meseleyi biliyorum.. oldu ki onlarla tel. Konuşmam anında laf oraya geldi hemen konu değiştiriliyor belli ki rahatsizlar yani bilmemden..belki diyebilirsiniz ki ne var bunda, her ailenin kendi arasında kalmasını istediği problemi olabilir, tamam haklısınız ama bu artık o kadar çok olmaya başladı ki, benim duymami istedikleri sadece, şunu su kadara aldık, en iyisini biz aldık.sunu yedik şunu içtik, şu şurayı kazandı vb. Hani anlayacaginiz iyi seylerini davulla zurnayla duyurup, güya aciklarini vermemek içinde , onun dışında herşeyi benden saklıyorlar. Ve benden de samimiyet bekliyorlar sonrasinda.. bu aile olmak mı soruyorum size, bunlar karşısında ne kadar Güleryüz samimiyet gösterebilirim soruyorum size..
En son ki olaya geliyim, eşimle yine bir telefin konusmasindalar. Beni sorma yok.. bu da ilk değil. Selam gönderme yok. Bu da ilk değil. Eşimin hal hatrini soruyor, çocukları soruyor kapatıyor telefonu. Haliyle suratım düştü.esim sordu hayırdır, bizimkilerle konuşunca sesin bı suratın dusuyir skinti ne, söyledim bu kez bun herşeyi, size anlattigimin fazlasını ama kesinlikle doğru olanı anlaattim eksik ya da fazla değil. Sadece dinledi ki haksız oldugumu düşünse beni kesinlikle bastirirdi.. watsap engelleme konusunda şaşırdı yapmışsa yanlış yapmış yarın arayıp sorucam, neden böyle birşey yapmış dedi.bende kesinlikle bunu istemedigimi, yaptığı açıklamanın beni ikna edemeyeceğini, zaten doğruyu da soylemeyecegini soyledim.oyle ya ailemlik bir skinti olmadigini eşimde biliyor.. ailem eşimi sever bu arada, eşimin de aileme karşı bu saygisizligi olmamıştır...Vel hasıl bu konuyu ailesine açıp onlarla yuzgoz olmak istemedigimi söyledim ve aramadı..
Diğer herşeyi benden saklamalri konusuna gelince, yine beni haklı buldu kendince ailesini de savunmaya çalıştı ama, ben eşimi tanıyorum haksız oldugumu düşünse kesinlikle bu tavrı bu olmazdı.. aynı şeyleri benim ailemden görsen ne yaparsın dedim, samimiyet kurabilir misin, kendini dış kapinin mandalı gibi görmez misin dedi.. tamam sardunya ,ailemle istemezsen gorusmessin dedi ve konu kapandi.
Bugün oldu zaruri konular dışında konuşmadık, suratı asık bana karşı. Ailesini aradi yanımda konustu hepsiyle yine normal bir gunmus gibi.
Anlamadığım şu kizlar hiç mi dusunmuyor, niye benim ailem yüzünden biz bu tartışmaları bu kadar fazla yaşıyoruz, sardunyanin bir hatası hiç olmadı ailem neden ona karşı böyle.neden sardunyanin ailesi bana karşı nezaketliyken, beni evlerinin adamı gibi goruyorken, aileme karşı halli hatirli içtenken,pazarlıklı değilken ,neden benim ailem böyle diye sormuyor kendine.anlamiyorum gerçekten.zoruma gidiyor bu.aynisini benim ailem bana yasatsa ben bunları düşünürüm. Konuşurum ailemle bu bu davranışlarınız yuzunden aramız açılıyor, biraz dikkat edin derim.. o niye bu kadar rahat.istemessen konuşma diyince mesele halloluyor mu.. hem nasıl istemessem konusmuycam, onlar buraya gelince nasıl konusmayicam, ben yazlari gidince nasıl konusmuycam... Bilmiyorum kafam karışık , canım sıkkın, ilerimden korkuyorum..
Görüşlerinizi bildirirseniz sevinirim..
