Bir yıldızın gökten kaybı kadar arsız,
Ah bu gidiş çok zamansız,
Sensizliğin tam ortasında,
Oyunsuz, oyuncaksız...
Ellerin...elerin...
Şimdi ellerin elleri...
Şaçlarından bir yol inerdi ortasında ellerimin,
Şimdi bir akarsu misafir içimde gözlerimin,
Gözlerin...gözlerin...
Bazen susar, bazen bağırır yaralanmış sözlerin,
Senin suskunluğunda bir çığlık,
Vuruverir özlemin...
Özledim...özledim...
Ben acılarımı dışladım,
Seni kendime eşledim,
Yokluğunda yağmur oldum,
Saçlarını düşledim,
Özledim...özledim...özledim...
Kimi özlediğimi sen çok iyi biliyorsun günlük..
Gün geçtikçe daha da özlüyorum onu,o kadar ihtiyacım var ki ona..
Artık o,geri dönemeyecek bir yerde,sonsuzda..
Ama her hissettiğimde,ona ihtiyacım olduğunda yanımdadır değil mi ?
Geceleri uyuduğumda,yanıma gelip okşuyordur saçlarımı değil mi ?
Ağlamayacağım diyorum hep kendime,tutmya çalışıyorum kendimi ama olmuyor.
Ağlamak istiyorum..
Sessizce değil,bağıra bağıra..
O zaman canımın acısı geçer mi ?
Bu yangın her geçen gün külleneceğine,neden daha çok alevleniyor ?
Cevapsız,sebepsiz... o kadar çok soru var ki kafamda.
Ağlamak istiyorum sadece..
Sessizce değil,bağıra bağıra..