günnükçüm ya sonunda hastalandım, ama bütün gün can çekiştim resmen
bi sürü işim vardı, çıkmak zorunda kaldım evden ama kızılayın ortasında fenalaştım ağrıdan, atladım bi taksiye eve döndüm. ağrım geçince gerisin geri çıktım işlerimi halletmek için. hallettim hepsini, eve dönmek için otobüse bindim, bu sefer otobüste fenalaştım, ayaktayım, ruhumu teslim ediyorum nerdeyse, öküz insanların biri bile kalkıp yer vermedi, ben de basamaklara çöküverdim... neyse eve geldim yemek yedim uzandım iyiyim şimdi. ama çok kızdım otobüstekilere... birisi bile mi yer vermez ya, ben de ölsem istemem yer, yere otururum daha iyi. nese günnüüğüm öle işte... pazartesi doktora gidicem, inşallah bu düzensizliğe ve aşırı ağrıya bi çözüm bulurlar. işe girsem her ay hastalığımın ilk günü izin almam gerekir, o halde işe gitmem mümkün olmaz, e kimse de istemez öle eleman doğal olarak mirmirmirmir