- 12 Temmuz 2006
- 166
- 1
Kaç gecedir yüzleşiyorum kendimle...
Kaç gecedir düşünceler içinde yüreğim.
Bir bağlanış mıydı diyorum gerçekten, gerçekten bir kaçış mı yoksa..
Senden kaçış, sözlerinden,duyduklarımdan...
Gittiğinde neler yaşadı yüreğim hatırlıyorum da,hatırlıyorum da nasıl da kapanmıştı içine.
Derken sözler gelmişti kulağıma,başkasının elini tutuşun,tamamen gitmiş oluşun..
Hiç bu kadar ağır gelmemişti bana yüreğim..
Yüreğim sendin ama hiç bu kadar üzmemişti beni yüreğin.
Gün gelir geçer diyordum ama geçmiyordu.
Bu şehrin her karesinde sen vardın biliyordum.
Ezan sesiyle aklıma gelirdi o sabah,Beşiktaş'tan ne güzel de duyulurdu ezan.Hele ki sen varsan yanımda..Hele ki korkularım gitmişken yanında nasılda dinleniyordu insan.
Senden sonra çok yürüdüm o yolda yüreğim,kendimle çok savaştım.
Sen gittikten sonra kafamı kaldıramıyordum,bakamıyordum kimsenin gözlerine.Hiç birşey senin kadar huzur vermiyordu,hiçbirşey senin kadar mutlu etmiyordu beni..
Gün geldi gitmem gerek dedim,aldım biletimi..Seni hatırlatan ve beni parça parça eden bu şehirden kaçma vakti dedim kendimce..Gitmeliyim..
Onun başkasıyla nefes aldığı bu şehir boğuyor beni..
Git...
Git kızım git ve unut...
Biliyordum unutmayacağımı,biliyordum herşeyin daha beter olacağını ama sebepsiz kaçıyordum..Kaçtığım İstanbul gibi gözükse de değildi, kaçtığım yüreğimdi..Kaçtığım sen.
Bileti alırken ne çok düşünmüştüm,ne çok istemiştim aslında güçlü olmayı ve kaçmamamayı..
Bir söz yeterdi bana,gitme değil ama ufacık bir söz yeterdi kalmama..
Gitme yerine ufacık bir söz..
Otobüse binerken kardeşim geldi aklıma..Martım geldi...Küçük aşkım..
Nerde diyorlardı, bizim güçlü ablamız nerede.
Evet üzgündüm,evet yüreğim dardaydı..Evet seni özlüyordum ve hiç birşeyi bu kadar özlememiştim belki ama onlar,onlar benim için önemliydi..
Onlar güçlü olmam gerektiğini söylüyorsa güçlü olmalıydım..
Onlar kalmamı istiyorsa kalmalıydım..
Çünkü örnek olmalıydı bir abla kardeşlerine..
Ve son anda kaldım..
Gitmedim..
Mutluydum da aslında çünkü sen olmasanda,seninle aynı sokaklarda dolaştığım bu kentte senin nefes aldığın yerlerde nefes almak mutlu ediyordu beni..
Ve daha sonra daha fazla güçlü gözükmek istedim..Daha fazla güçlü..
Sana karşı..
Aptalca ve sebepsiz...
Şimdi ise anladım hiçbir kaçışın sonu yok..Güçsüzsen bunu saklamanın yararıda yok..
Kendine zarar vermekten başka bir işe de yaramıyor güçlü gözükmeye çalışmak...
Ve en beteri ne biliyor musun yürğeim..
Ben senin gidişinle zaten kaybetmişim tüm gücümü..
Tüm gücüm senmişsin benim aslında..
Aslında tüm dayanayım,tüm mutluluğum ve tüm hüznüm...
Şimdi anladım ki boşa sarfetmiş bedenim..
Sen olmadan güçlü olmak çok zor...
Sen olmadan güçlü görünmeye çalışmak saçmalık.
Ve ben artık umursamıyorum hiçbirşeyi..Ben artık kaçmıyorum da senden,içimdeki yerinden..
Korkmuyorum çünkü biliyorum...
Sen içimde varolduğun sürece güçlü kalacak bedenim...
ALINTI:
Kaç gecedir düşünceler içinde yüreğim.
Bir bağlanış mıydı diyorum gerçekten, gerçekten bir kaçış mı yoksa..
Senden kaçış, sözlerinden,duyduklarımdan...
Gittiğinde neler yaşadı yüreğim hatırlıyorum da,hatırlıyorum da nasıl da kapanmıştı içine.
Derken sözler gelmişti kulağıma,başkasının elini tutuşun,tamamen gitmiş oluşun..
Hiç bu kadar ağır gelmemişti bana yüreğim..
Yüreğim sendin ama hiç bu kadar üzmemişti beni yüreğin.
Gün gelir geçer diyordum ama geçmiyordu.
Bu şehrin her karesinde sen vardın biliyordum.
Ezan sesiyle aklıma gelirdi o sabah,Beşiktaş'tan ne güzel de duyulurdu ezan.Hele ki sen varsan yanımda..Hele ki korkularım gitmişken yanında nasılda dinleniyordu insan.
Senden sonra çok yürüdüm o yolda yüreğim,kendimle çok savaştım.
Sen gittikten sonra kafamı kaldıramıyordum,bakamıyordum kimsenin gözlerine.Hiç birşey senin kadar huzur vermiyordu,hiçbirşey senin kadar mutlu etmiyordu beni..
Gün geldi gitmem gerek dedim,aldım biletimi..Seni hatırlatan ve beni parça parça eden bu şehirden kaçma vakti dedim kendimce..Gitmeliyim..
Onun başkasıyla nefes aldığı bu şehir boğuyor beni..
Git...
Git kızım git ve unut...
Biliyordum unutmayacağımı,biliyordum herşeyin daha beter olacağını ama sebepsiz kaçıyordum..Kaçtığım İstanbul gibi gözükse de değildi, kaçtığım yüreğimdi..Kaçtığım sen.
Bileti alırken ne çok düşünmüştüm,ne çok istemiştim aslında güçlü olmayı ve kaçmamamayı..
Bir söz yeterdi bana,gitme değil ama ufacık bir söz yeterdi kalmama..
Gitme yerine ufacık bir söz..
Otobüse binerken kardeşim geldi aklıma..Martım geldi...Küçük aşkım..
Nerde diyorlardı, bizim güçlü ablamız nerede.
Evet üzgündüm,evet yüreğim dardaydı..Evet seni özlüyordum ve hiç birşeyi bu kadar özlememiştim belki ama onlar,onlar benim için önemliydi..
Onlar güçlü olmam gerektiğini söylüyorsa güçlü olmalıydım..
Onlar kalmamı istiyorsa kalmalıydım..
Çünkü örnek olmalıydı bir abla kardeşlerine..
Ve son anda kaldım..
Gitmedim..
Mutluydum da aslında çünkü sen olmasanda,seninle aynı sokaklarda dolaştığım bu kentte senin nefes aldığın yerlerde nefes almak mutlu ediyordu beni..
Ve daha sonra daha fazla güçlü gözükmek istedim..Daha fazla güçlü..
Sana karşı..
Aptalca ve sebepsiz...
Şimdi ise anladım hiçbir kaçışın sonu yok..Güçsüzsen bunu saklamanın yararıda yok..
Kendine zarar vermekten başka bir işe de yaramıyor güçlü gözükmeye çalışmak...
Ve en beteri ne biliyor musun yürğeim..
Ben senin gidişinle zaten kaybetmişim tüm gücümü..
Tüm gücüm senmişsin benim aslında..
Aslında tüm dayanayım,tüm mutluluğum ve tüm hüznüm...
Şimdi anladım ki boşa sarfetmiş bedenim..
Sen olmadan güçlü olmak çok zor...
Sen olmadan güçlü görünmeye çalışmak saçmalık.
Ve ben artık umursamıyorum hiçbirşeyi..Ben artık kaçmıyorum da senden,içimdeki yerinden..
Korkmuyorum çünkü biliyorum...
Sen içimde varolduğun sürece güçlü kalacak bedenim...
ALINTI: