- 20 Temmuz 2019
- 195
- 180
- 33
- Konu Sahibi Tarifedilemez
- #1
Benim gibi hisseden var mı aramızda, konuşalım dertleşelim mi ...
İçimdeki kötü duygular hep birbirini besliyor artık olumlu düşünemiyorum beni çok etkiliyor, düşüncelerime engel olamıyorum ve kendime
Patronumun haksız yere işten kaytarıyormuşum gibi fırçalamasını,
Arkadaşımın çok beğenerek aldığım bir eşya için hayırlı olsun demek yerine beni bozmaya çalışmasını,
Kaynanamın henüz çocuğumuz yok diye alttan alttan laf çarpmasını düşüncesizce konuşmasını,
Görümcemin eşimin doğum gününü benim ailemle kutlamamız yüzünden şakayla karışık bizi bozmasını,
Ayda yılda gördüğum ve hamilelik hakkında hiç konuşmadığım birinin bana hala yok mu bebek e tedaviye başladın mı diye sormasını
Ve bunlara benzeyen bir çok durumu kabullenemiyorum, sindiremiyorum, bazılarından nefret bile ediyorum
Ama sonuç olarak hissettiklerim beni çok yıpratıyor, dibe çekiyor ve mutsuz ediyor. Gülüp geçemiyorum, umursamak istemesemde hep beynimde kurup sinirlenip kendimi yıpratıyorum
Kayıtsız kalabilen, etkilenmeyen, kendini insanların psikolojik baskısından koruyabilen var mı? Tavsiyelerinizi bekliyorum, tamamen herkesten uzaklaştım ayda yılda bir görüşüyorum mecburiyetten yinede durum bu. Elimde olsa eşim ve ailem hariç kimseyle görüşmem ama mecburuz
İçimdeki kötü duygular hep birbirini besliyor artık olumlu düşünemiyorum beni çok etkiliyor, düşüncelerime engel olamıyorum ve kendime
Patronumun haksız yere işten kaytarıyormuşum gibi fırçalamasını,
Arkadaşımın çok beğenerek aldığım bir eşya için hayırlı olsun demek yerine beni bozmaya çalışmasını,
Kaynanamın henüz çocuğumuz yok diye alttan alttan laf çarpmasını düşüncesizce konuşmasını,
Görümcemin eşimin doğum gününü benim ailemle kutlamamız yüzünden şakayla karışık bizi bozmasını,
Ayda yılda gördüğum ve hamilelik hakkında hiç konuşmadığım birinin bana hala yok mu bebek e tedaviye başladın mı diye sormasını
Ve bunlara benzeyen bir çok durumu kabullenemiyorum, sindiremiyorum, bazılarından nefret bile ediyorum
Ama sonuç olarak hissettiklerim beni çok yıpratıyor, dibe çekiyor ve mutsuz ediyor. Gülüp geçemiyorum, umursamak istemesemde hep beynimde kurup sinirlenip kendimi yıpratıyorum
Kayıtsız kalabilen, etkilenmeyen, kendini insanların psikolojik baskısından koruyabilen var mı? Tavsiyelerinizi bekliyorum, tamamen herkesten uzaklaştım ayda yılda bir görüşüyorum mecburiyetten yinede durum bu. Elimde olsa eşim ve ailem hariç kimseyle görüşmem ama mecburuz
muhattap olma hicbiriyle sonra emin ol hiçbirşey zoruna gitmez
