Bebekler bizim bir parcamiz veya bize ait tapulu esya degiller. Onlarda aslinda birer birey. Sadece birkaç sene bize muhtac durumdalar. Sana muhtaç olan başka birini (evcil bir hayvani veya ailenin diger uyelerini) nasil koruyup kolluyorsan ona da o sekilde yaklasacaksindir. Zorlandığını veya yalnız kalmaya ihtiyac duydugunu hissedersen de annenden, eşinden destek istersin. Biz robot degiliz biz de insaniz. Mükemmel anne olmak zorunda değilsin. Saglikli, güçlü, evladina iyi örnek olacak bir anne olmaya calismak daha dogru olur :)
Ben oğlumu Allah'ın emaneti olarak kabul ediyorum. Öyle görmek belki seni de rahatlatir.
Bu arada hic kimse anne olmadan anne olmaya gercekten hazır olamaz. Yaşadıkça öğreneceksin anneliği. İstediğin kadar kitap oku kursa git bu öyle birsey degil. Tamamen evladın ve seninle ilgili. Nasil ki dogada tüm canlılar anne oluyor ve ic gudusel olarak ne yapmasi gerektigini biliyorsa sen de iç güdülerine kulak ver. Allah bunu zaten bizim içimize vermis. 1bucuk yasindaki kiz yegenim bile oyuncak bebeğini ayaginda salliyor, emziriyor, öpüyor, sariliyor...
Rabbim insallah saglikla sihhatle ve en dogru zamanda evladina kavusmani nasip eder :)