Daha önce defalarca konuyu açmışımdir belkide ama derdimi anlatabilecegim beni anlayabilecek kimse yok cevremde eşimin işinden kaynaklı genelde yanlizim ailemden uzak bu yaşadığım şeyi artık anlamlandiramiyorum ankisyete ama artık o kadar bikmisim ki ben yaşamak istemiyorum gerçekten ölmeyi çok isteyecek hale geldim içimdeki o isteksizlik hevesizlik kolum bile kalkmıyor ne yaşadığımı anlamıyorum bile korkular insanlarin yaşadığı şeyler bile artık beni çok korkutup etkiliyor yedi aydır yaşıyorum bu durumu ben eskiden nasıl hisediyordum iyimiydim hayatan tat alirmiydim unuttum buna hâmilelik hormonlarida ekleniyor terapiye başladım ilaç alamıyorum hiç almadim da gerçekten bu durum geçiyor mu biraz umuda ihtiyacım var o kadar boşluktayim ki yaşayanlar nasıl baş ediyorsunuz ve nasıl atlatiniz yada