İstediğim hiçbir şey olmadı

Berryhibiscus

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
4 Mayıs 2021
170
129
Ne gönül ilişkisi ne de iş.

Bazen o kadar bunalıyorum ki ağlıyorum. Üniversitede sevmediğim bir bölümü okudum ve bu bölümü küçümsedim hep. Psikolojik sağlığım da pek iyi değildi, depresiftim ,enerjim yoktu. En azından bitireyim sonra yoluma bakarım dedim ama iş hayatında da tökezleyip durdum. Radikal değişiklikler için yeteri kadar güvenedim kendime. Bir gün evlenirim çocuk bakarım diye pek önemsemedim. Evlenemedim de :)

Kız kardeşim ise benim tam tersim doktor herkes onun doktor olduğunu öğrenince övüyor ve şu an ilişkisi var benden küçük ama evlenebilir. Onun adına sevinirim ama içimde bazen hasetlik oluyor. Allahım neden bana bu gücü vermedin ya da neden hala karşı a istediğim biri çıkmadı diye ağlıyorum bazen. Çok üzgünüm kardeşimi asla kıskanmak veya kötülüğünü düşünmek istemem ama engel olamıyorum. Ben ömür boyu anlaşamadığım ailemle birlikte yaşayacağım gibi geliyor. Annem babam dünyanın en umursamaz insanları olabilir. Bu kadar zorluk yaşadığım halde babam mental olarak bana hiçbir zaman destek vermedi. Bir kere bile babamdan o cesareti alamadım.

. Her şeyi bırakıp yurtdışına gitmeyi düşünüyorum ama sağlıklı bir karar değil bu, biliyorum. Kaçmak için yapıyorum. Gerçeklerden kaçmak istiyorum. Yüzüme bakıyorum eskisi gibi alımlı değilim beğendiklerim beni beğenmedi şimdi mi beğenecekler diyorum. Sürekli ağlamaklı haldeyim inanın...

Bir türlü toparlanamıyorum.
 
Son düzenleme:
Al bendende o kadar kardeşim 4 arkadaşımı kuzenlerimi bu sene evlendiler tek başıma kaldım 26 yaşındayım geçen buluştum arkadaş grubumla hepsi çeyizlerini yarıştırdı bende seyrettim burun kıvırıp yok mu sende hala bi şey dediler sizin kadar uyanık olamadım 15 kişiyle aynı anda takılıp yedek lastik yapmadım için yalnızm diyemedim… içlerinde en güzeli olup en bahtsızı olmak daha acı veriyor yok kimse karşıma çıkmıyor çıkanlarda hep evlilik istemeyen cinsellik için yazanlarda
 
Ne gönül ilişkisi ne de iş.

Bazen o kadar bunalıyorum ki ağlıyorum. Üniversitede sevmediğim bir bölümü okudum ve bu bölümü küçümsedim hep. Psikolojik sağlığım da pek iyi değildi, depresiftim ,enerjim yoktu. En azından bitireyim sonra yoluma bakarım dedim ama iş hayatında da tökezleyip durdum. Radikal değişiklikler için yeteri kadar güvenedim kendime. Bir gün evlenirim çocuk bakarım diye pek önemsemedim. Evlenemedim de :)

Kız kardeşim ise benim tam tersim doktor herkes onun doktor olduğunu öğrenince övüyor ve şu an ilişkisi var benden küçük ama evlenebilir. Onun adına sevinirim ama içimde bazen hasetlik oluyor. Allahım neden bana bu gücü vermedin ya da neden hala karşı a istediğim biri çıkmadı diye ağlıyorum bazen. Çok üzgünüm kardeşimi asla kıskanmak veya kötülüğünü düşünmek istemem ama engel olamıyorum. Ben ömür boyu anlaşamadığım ailemle birlikte yaşayacağım gibi geliyor. Annem babam dünyanın en umursamaz insanları olabilir. Bu kadar zorluk yaşadığım halde babam mental olarak bana hiçbir zaman destek vermedi. Bir kere bile babamdan o cesareti alamadım.

. Her şeyi bırakıp yurtdışına gitmeyi düşünüyorum ama sağlıklı bir karar değil bu, biliyorum. Kaçmak için yapıyorum. Gerçeklerden kaçmak istiyorum. Yüzüme bakıyorum 28 yaşıma gelmişim eskisi gibi alımlı değilim beğendiklerim beni beğenmedi şimdi mi beğenecekler diyorum. Sürekli ağlamaklı haldeyim inanın...

Bir türlü toparlanamıyorum.
Bizim pişkin egolulardan sonra ilaç gibi geldin .saklayamayacağım valla.
 
Yav uye dert yanmis sen kalkmis ilac gibi geldin diyorsun 🤣
Ben en azından halden anlıyorum.bu tarz konulara bile gelip pişkin pişkin yazan egolu üyeler var.biri fakir sevgilim olmadı der, biri her erkek benimle evlenmek istedi der.biri kocam 1.90 ben 1.50 yim der.🤣
 
Al bendende o kadar kardeşim 4 arkadaşımı kuzenlerimi bu sene evlendiler tek başıma kaldım 26 yaşındayım geçen buluştum arkadaş grubumla hepsi çeyizlerini yarıştırdı bende seyrettim burun kıvırıp yok mu sende hala bi şey dediler sizin kadar uyanık olamadım 15 kişiyle aynı anda takılıp yedek lastik yapmadım için yalnızm diyemedim… içlerinde en güzeli olup en bahtsızı olmak daha acı veriyor yok kimse karşıma çıkmıyor çıkanlarda hep evlilik istemeyen cinsellik için yazanlarda
Sanki bulabilecektin de.bulamıyormuşsun işte.bir de nasıl yedekleyecektin? Tamam derdin var anlıyorum da bu şekilde insanlara hakaret edemezsin.
 
Ne gönül ilişkisi ne de iş.

Bazen o kadar bunalıyorum ki ağlıyorum. Üniversitede sevmediğim bir bölümü okudum ve bu bölümü küçümsedim hep. Psikolojik sağlığım da pek iyi değildi, depresiftim ,enerjim yoktu. En azından bitireyim sonra yoluma bakarım dedim ama iş hayatında da tökezleyip durdum. Radikal değişiklikler için yeteri kadar güvenedim kendime. Bir gün evlenirim çocuk bakarım diye pek önemsemedim. Evlenemedim de :)

Kız kardeşim ise benim tam tersim doktor herkes onun doktor olduğunu öğrenince övüyor ve şu an ilişkisi var benden küçük ama evlenebilir. Onun adına sevinirim ama içimde bazen hasetlik oluyor. Allahım neden bana bu gücü vermedin ya da neden hala karşı a istediğim biri çıkmadı diye ağlıyorum bazen. Çok üzgünüm kardeşimi asla kıskanmak veya kötülüğünü düşünmek istemem ama engel olamıyorum. Ben ömür boyu anlaşamadığım ailemle birlikte yaşayacağım gibi geliyor. Annem babam dünyanın en umursamaz insanları olabilir. Bu kadar zorluk yaşadığım halde babam mental olarak bana hiçbir zaman destek vermedi. Bir kere bile babamdan o cesareti alamadım.

. Her şeyi bırakıp yurtdışına gitmeyi düşünüyorum ama sağlıklı bir karar değil bu, biliyorum. Kaçmak için yapıyorum. Gerçeklerden kaçmak istiyorum. Yüzüme bakıyorum 28 yaşıma gelmişim eskisi gibi alımlı değilim beğendiklerim beni beğenmedi şimdi mi beğenecekler diyorum. Sürekli ağlamaklı haldeyim inanın...

Bir türlü toparlanamıyorum.

Tam olarak kacmak sayilmaz.
Firsatin varsa yurtdışına yerleş.
Tertemiz yeni bir sayfa aç kendine.
 
Ne gönül ilişkisi ne de iş.

Bazen o kadar bunalıyorum ki ağlıyorum. Üniversitede sevmediğim bir bölümü okudum ve bu bölümü küçümsedim hep. Psikolojik sağlığım da pek iyi değildi, depresiftim ,enerjim yoktu. En azından bitireyim sonra yoluma bakarım dedim ama iş hayatında da tökezleyip durdum. Radikal değişiklikler için yeteri kadar güvenedim kendime. Bir gün evlenirim çocuk bakarım diye pek önemsemedim. Evlenemedim de :)

Kız kardeşim ise benim tam tersim doktor herkes onun doktor olduğunu öğrenince övüyor ve şu an ilişkisi var benden küçük ama evlenebilir. Onun adına sevinirim ama içimde bazen hasetlik oluyor. Allahım neden bana bu gücü vermedin ya da neden hala karşı a istediğim biri çıkmadı diye ağlıyorum bazen. Çok üzgünüm kardeşimi asla kıskanmak veya kötülüğünü düşünmek istemem ama engel olamıyorum. Ben ömür boyu anlaşamadığım ailemle birlikte yaşayacağım gibi geliyor. Annem babam dünyanın en umursamaz insanları olabilir. Bu kadar zorluk yaşadığım halde babam mental olarak bana hiçbir zaman destek vermedi. Bir kere bile babamdan o cesareti alamadım.

. Her şeyi bırakıp yurtdışına gitmeyi düşünüyorum ama sağlıklı bir karar değil bu, biliyorum. Kaçmak için yapıyorum. Gerçeklerden kaçmak istiyorum. Yüzüme bakıyorum 28 yaşıma gelmişim eskisi gibi alımlı değilim beğendiklerim beni beğenmedi şimdi mi beğenecekler diyorum. Sürekli ağlamaklı haldeyim inanın...

Bir türlü toparlanamıyorum.
Aynı anne baba kardesinde de varmış o nasıl doktor olmuş ? İnsanları suclamayi bırak bir yere varamazsın. Kendine dön bak yol haritani çiz.
 
Kendiniz hakkında oldukça olumsuz düşünceleriniz var lütfen önce bunu değiştirin. 28 yaşında bir hanım efendi en fazla ne kadar alımlı olmayabilir? İş hayatınızı yoluna koyun önce. Ekonomik olarak özgürleştiğinizde kuaföre gidersiniz, belki yeni bir saç kesimi yeni bir renk... aynaya baktığınızda kendinize güzel ve alımlı geldikten sonra emin olun çevreniz de sizdeki o enerjiyi hissedecektir.
 
Ne gönül ilişkisi ne de iş.

Bazen o kadar bunalıyorum ki ağlıyorum. Üniversitede sevmediğim bir bölümü okudum ve bu bölümü küçümsedim hep. Psikolojik sağlığım da pek iyi değildi, depresiftim ,enerjim yoktu. En azından bitireyim sonra yoluma bakarım dedim ama iş hayatında da tökezleyip durdum. Radikal değişiklikler için yeteri kadar güvenedim kendime. Bir gün evlenirim çocuk bakarım diye pek önemsemedim. Evlenemedim de :)

Kız kardeşim ise benim tam tersim doktor herkes onun doktor olduğunu öğrenince övüyor ve şu an ilişkisi var benden küçük ama evlenebilir. Onun adına sevinirim ama içimde bazen hasetlik oluyor. Allahım neden bana bu gücü vermedin ya da neden hala karşı a istediğim biri çıkmadı diye ağlıyorum bazen. Çok üzgünüm kardeşimi asla kıskanmak veya kötülüğünü düşünmek istemem ama engel olamıyorum. Ben ömür boyu anlaşamadığım ailemle birlikte yaşayacağım gibi geliyor. Annem babam dünyanın en umursamaz insanları olabilir. Bu kadar zorluk yaşadığım halde babam mental olarak bana hiçbir zaman destek vermedi. Bir kere bile babamdan o cesareti alamadım.

. Her şeyi bırakıp yurtdışına gitmeyi düşünüyorum ama sağlıklı bir karar değil bu, biliyorum. Kaçmak için yapıyorum. Gerçeklerden kaçmak istiyorum. Yüzüme bakıyorum 28 yaşıma gelmişim eskisi gibi alımlı değilim beğendiklerim beni beğenmedi şimdi mi beğenecekler diyorum. Sürekli ağlamaklı haldeyim inanın...

Bir türlü toparlanamıyorum.
Evin içinde oturarakta olmaz ki. Sevin sevmeyin fark etmez atılın iş hayatına para kazanın gezin biraz yeni insanlarla tanışın. Hayatınızda birileri olsun istiyorsanız en güzeli ortam değişikliğidir. Kardeşiniz içinde mutlu olun ne emeklerle doktor olmuş, eniştenin çevresinde bekar vardır belki. Böyle evde yaşlı kız kurusu moduna girmişsiniz o enerjiniz var atın üstünüzden. Ben 27 yaşındayım çıtır hissediyorum gayet nedir bu yaş sorunu😄
 
Üniversitede sevmediğim bir bölümü okudum ve bu bölümü küçümsedim hep. Psikolojik sağlığım da pek iyi değildi, depresiftim ,enerjim yoktu. En azından bitireyim sonra yoluma bakarım dedim ama iş hayatında da tökezleyip durdum. Radikal değişiklikler için yeteri kadar güvenedim kendime. Bir gün evlenirim çocuk bakarım diye pek önemsemedim.

Boyle plansiz her seyi sallayarak yaşayip, TR icinde bile degisiklikler icin kendinize guvenemiyorsaniz yurtdisinda da tutunamazsiniz, yurtdisi ucaktan indiginiz gibi sizin önünüze yigmiyor hic bir seyi, Turkiyede oldugundan cook daha fazla çaba harcamaniz gerekir.
Bu sefer de onu başaramadim diye ekstra depresyona girmeyin diye diyorum.

Ha yurtdisinda sizi bekleyen guvendiginiz baska bir durum varsa onu bilemicem gidin o zaman.
 
Bunlarla dertleşilmez işte onu diyorum.sana öğüt vermeye çalışırken bile kendi hayatlarını övüyorlar.daha fazla moralin bozulur.kimse kimsenin halinden anlamıyor işte.
Yahu sen zaten evlenmek istemiyorsun ki, evlenip tek eşli olamayacağına göre ne yapcaksın😄
 
Bir gün evlenirim çocuk bakarım diye pek önemsemedim. Evlenemedim de :)

Kız kardeşim ise benim tam tersim doktor herkes onun doktor olduğunu öğrenince övüyor ve şu an ilişkisi var benden küçük ama evlenebilir. Onun adına sevinirim ama içimde bazen hasetlik oluyor.

Allahım neden bana bu gücü vermedin ya da neden hala karşı a istediğim biri çıkmadı diye ağlıyorum bazen.

Çok üzgünüm kardeşimi asla kıskanmak veya kötülüğünü düşünmek istemem ama engel olamıyorum.

Ben ömür boyu anlaşamadığım ailemle birlikte yaşayacağım gibi geliyor. Annem babam dünyanın en umursamaz insanları olabilir. Bu kadar zorluk yaşadığım halde babam mental olarak bana hiçbir zaman destek vermedi. Bir kere bile babamdan o cesareti alamadım.

Her şeyi bırakıp yurtdışına gitmeyi düşünüyorum ama sağlıklı bir karar değil bu, biliyorum. Kaçmak için yapıyorum. Gerçeklerden kaçmak istiyorum. Yüzüme bakıyorum 28 yaşıma gelmişim eskisi gibi alımlı değilim beğendiklerim beni beğenmedi şimdi mi beğenecekler diyorum. Sürekli ağlamaklı haldeyim inanın...

Bir türlü toparlanamıyorum.

Sikayetci olmadiginiz kimse var mi? Evlenirim, cocuk bakarim diye her seyi gelisine yasamissiniz ama hepsinde de bir bahaneniz var. Kardesinizi bile kiskaniyorsunuz. Belki bu kadar negatif oldugunuz icin istediginiz seyler olmuyordur.
 
X