Hamileyken hep bir gün doğurmayı ve bu sayfaya doğum hikayemi yazmayı istemiştim.Kısmet bu güneymiş...
Daha doğuma 1 ay vardı tam 23 nisanda kavuşacaktım yavruma.Tüm hazırlıklar tamamdı.Sonra birgün böbreğimde ince bir sızı olmaya başladı 2 gün sürdü gece huzursuz oldum ve uyuyamadım zaten kontrolüm vardı gidince doktora böbreğimide söylerim diyordum.Sabah kalktık eşim,annem ve ben kontrole gittik.önce nst ye aldılar ebe sancımın olduğunu söyledi ama ben bişey hissetmiyordumki hemen doktora gittik doktor ultrasona aldı idrar yollarımda enfeksiyon varmış o da doğumu tetiklemiş.Ayrıca böbreğimde de büyüme varmış.Alttan muayene etti1 cm açılmam vardı.Doktor doğum başlamış dedi durdurmamız gerek bugün hastanede yatacaksın dedi.O an beynimden vurulmuşa döndüm daha çok erkendi olmazdı bebeğim çok küçüktü 35.haftadaydım daha.O an kaçmak istedim bebeğimi içimde tutmayı...çok korktum eşimi görünce ağlamaya başladım o çok küçük olmasın nolur dedim beni yatırdılar o gün gün boyu iğneler ilaçlar yüklediler.Akşam doktor muayene etti ve tamam atlattık yarın taburcu ederim seni dedi.Nasıl rahatladım anlatamam.Gece 12 gibi tuvalete gittim tuvaletimi yapıyorum sanıyordum ama bir tuhaflık vardı bir türlü durmuyordu ayağa kalktım ama akmaya devam ediyordu eşime bağırdım ebeyi çağırdı.Çok tuhaf ama bir süre bende ebede bunun amniyon sıvısı olup olmadığını bilemedik doktoru aradı tarif etti doktor suyu gelmiş yarın doğum gerçekleşecek dedi.O an tekrar yıkıldım ellerime baktım morluklar vardı ve titriyorlardı eşim sakinleştirmeye çalıştı ama nafile.gece hiç uyumadım.ertesi gün olduğunda bu seferde doğum olsun diye iğneler ilaçlar vermeye başladılar çok çok yorgundum artık.En kötüsü de sürekli ebeler gelip alttan muayene ediyorlardı ne açılma ne sancı yok yoktu.vee gün bitti.ertesi gün olduğunda beni sancı odasına aldılar ve suni sancı verdiler sabah 5:30 da..hemşire olan ablam yanımda annem eşim kapıda beklemeye başladık.saat 9 da sancılar başladı 3dk da bir geliyordu.ablamın elini hiç bırakmıyordum bağırmak istemiyordum annem eşim duymasın üzülmesinler diye ağzımı kapıyordum ama olmuyordu koyuverdim kendimi doktor sürekli gelip kontrol ediyordu kaslarım çok sıkıymış o yüzden açılma zor oluyormuş kas gevşetici verdiler ben bağırıyordum doktora yeter bayılt beni sezeryan yap diye.Doktor olmaz bebek küçük ciğerleri gelişmemiştir riske atamayız sen sancı çektikçe içerde bebeğinin ciğerleri gelişiyor sık dişini diyordu...Sancı çekerken kendimi öyle avutuyordum bende.hep yatağımdaydım doktor çatalda rahat edemezsin ıkınma sürecini yatağında geçir sancı gelince ıkınmaya başla bebeğin başı görünene kadar dedi.Bende öyle yaptım ablamda takip etti.Sonra ablam çığlık attı geliyor diye o anda herkesi bir heyecan sardı beni tekerlekli sandalyeye koyup doğumhaneye götürdüler.Sancı gelince ıkındım veee onun sesini duydum bebeğim ağlıyordu.Ciğerleri gelişmişti ve çok sağlıklıydı kafamı kaldırıp baktım ve olamazz aynı eşim dedim:)sanki o sancıları ben çekmemiştim evimde ayaklarımı uzatmış yatıyordum ne sancı kaldı ne endişe artık yeniden doğmuçasına rahattım şimdi...ebeye hemen suni sancı serumunu göstererek artık çıkarın şunu yoksa koparacağım dedim gülüştük benide giydirip hazırladılar arabaya oturttular bebeğimi de kucağıma verip odama götürdüler.Odaya gidince direk annemin elini tuttum ve ağlayarak anne çok canım yandı dedim saçımı okşadı biliyorum kızım dedi sende beni doğururken bu kadar acı çektin demek ha helal et hakkını dedim, ağlaştık sonraaa sonra kimse benim yüzüme bakmadı tabi herkez ailenin yeni üyesi oğlumun etrafında dönüyordu çok çok mutluydum.
Yavuz kağanım 23 mart 2012 cuma günü 15:35 de 2.500 kilo 47 cm olarak dünyaya geldi.Küveze girmedi sağlığı çok şükür yerindeydi.Veeee aylar geçti oğlum şuan 5 aylık
Çektiğim acılarımı unuttum şimdi bir de kızım olsa ne güzel olur demeye başladım bile
Biraz uzun tutmuşum hikayemi ama atlamak istemedim hiç birini allahım isteyen herkese bu güzel duyguyu tatdırsın mevlam onların yokluğunu düşmanıma bile göstermesin....
Daha doğuma 1 ay vardı tam 23 nisanda kavuşacaktım yavruma.Tüm hazırlıklar tamamdı.Sonra birgün böbreğimde ince bir sızı olmaya başladı 2 gün sürdü gece huzursuz oldum ve uyuyamadım zaten kontrolüm vardı gidince doktora böbreğimide söylerim diyordum.Sabah kalktık eşim,annem ve ben kontrole gittik.önce nst ye aldılar ebe sancımın olduğunu söyledi ama ben bişey hissetmiyordumki hemen doktora gittik doktor ultrasona aldı idrar yollarımda enfeksiyon varmış o da doğumu tetiklemiş.Ayrıca böbreğimde de büyüme varmış.Alttan muayene etti1 cm açılmam vardı.Doktor doğum başlamış dedi durdurmamız gerek bugün hastanede yatacaksın dedi.O an beynimden vurulmuşa döndüm daha çok erkendi olmazdı bebeğim çok küçüktü 35.haftadaydım daha.O an kaçmak istedim bebeğimi içimde tutmayı...çok korktum eşimi görünce ağlamaya başladım o çok küçük olmasın nolur dedim beni yatırdılar o gün gün boyu iğneler ilaçlar yüklediler.Akşam doktor muayene etti ve tamam atlattık yarın taburcu ederim seni dedi.Nasıl rahatladım anlatamam.Gece 12 gibi tuvalete gittim tuvaletimi yapıyorum sanıyordum ama bir tuhaflık vardı bir türlü durmuyordu ayağa kalktım ama akmaya devam ediyordu eşime bağırdım ebeyi çağırdı.Çok tuhaf ama bir süre bende ebede bunun amniyon sıvısı olup olmadığını bilemedik doktoru aradı tarif etti doktor suyu gelmiş yarın doğum gerçekleşecek dedi.O an tekrar yıkıldım ellerime baktım morluklar vardı ve titriyorlardı eşim sakinleştirmeye çalıştı ama nafile.gece hiç uyumadım.ertesi gün olduğunda bu seferde doğum olsun diye iğneler ilaçlar vermeye başladılar çok çok yorgundum artık.En kötüsü de sürekli ebeler gelip alttan muayene ediyorlardı ne açılma ne sancı yok yoktu.vee gün bitti.ertesi gün olduğunda beni sancı odasına aldılar ve suni sancı verdiler sabah 5:30 da..hemşire olan ablam yanımda annem eşim kapıda beklemeye başladık.saat 9 da sancılar başladı 3dk da bir geliyordu.ablamın elini hiç bırakmıyordum bağırmak istemiyordum annem eşim duymasın üzülmesinler diye ağzımı kapıyordum ama olmuyordu koyuverdim kendimi doktor sürekli gelip kontrol ediyordu kaslarım çok sıkıymış o yüzden açılma zor oluyormuş kas gevşetici verdiler ben bağırıyordum doktora yeter bayılt beni sezeryan yap diye.Doktor olmaz bebek küçük ciğerleri gelişmemiştir riske atamayız sen sancı çektikçe içerde bebeğinin ciğerleri gelişiyor sık dişini diyordu...Sancı çekerken kendimi öyle avutuyordum bende.hep yatağımdaydım doktor çatalda rahat edemezsin ıkınma sürecini yatağında geçir sancı gelince ıkınmaya başla bebeğin başı görünene kadar dedi.Bende öyle yaptım ablamda takip etti.Sonra ablam çığlık attı geliyor diye o anda herkesi bir heyecan sardı beni tekerlekli sandalyeye koyup doğumhaneye götürdüler.Sancı gelince ıkındım veee onun sesini duydum bebeğim ağlıyordu.Ciğerleri gelişmişti ve çok sağlıklıydı kafamı kaldırıp baktım ve olamazz aynı eşim dedim:)sanki o sancıları ben çekmemiştim evimde ayaklarımı uzatmış yatıyordum ne sancı kaldı ne endişe artık yeniden doğmuçasına rahattım şimdi...ebeye hemen suni sancı serumunu göstererek artık çıkarın şunu yoksa koparacağım dedim gülüştük benide giydirip hazırladılar arabaya oturttular bebeğimi de kucağıma verip odama götürdüler.Odaya gidince direk annemin elini tuttum ve ağlayarak anne çok canım yandı dedim saçımı okşadı biliyorum kızım dedi sende beni doğururken bu kadar acı çektin demek ha helal et hakkını dedim, ağlaştık sonraaa sonra kimse benim yüzüme bakmadı tabi herkez ailenin yeni üyesi oğlumun etrafında dönüyordu çok çok mutluydum.
Yavuz kağanım 23 mart 2012 cuma günü 15:35 de 2.500 kilo 47 cm olarak dünyaya geldi.Küveze girmedi sağlığı çok şükür yerindeydi.Veeee aylar geçti oğlum şuan 5 aylık
Çektiğim acılarımı unuttum şimdi bir de kızım olsa ne güzel olur demeye başladım bile
Biraz uzun tutmuşum hikayemi ama atlamak istemedim hiç birini allahım isteyen herkese bu güzel duyguyu tatdırsın mevlam onların yokluğunu düşmanıma bile göstermesin....
(( Bende şu an dış gebelik sonucunda düşük yapmaya çalışıyorum 1 aydır psikolojim çok bozuk ve bu durumu nasıl atlatacağım hiç bilmiyorum....Ama eminim buda geçecek...Herşey insanlar için....
