- 30 Ocak 2016
- 734
- 1.314
- 113
- Konu Sahibi Mavi_gokyuzu
- #1
Merhabalar.
Biraz uzun olacak ama yazmak istedim.
Benim kurstan tanıştığım arkadaş grubum vardı. Arada bir topluca görüşürdük. WhatsApp grubumuz falan vardı. Sonra ben bazı nedenlerden dolayı arkadaş grubuyla görüşmeyi kestim ama sadece biriyle konuşmaya devam ettim. Aramızda ki ilişki hep arkadaşlık ilişkisiydi ve sürekli birbirimize kardeşim diye hitap ederdik. Neyse..
Gel zaman git zaman bu benim her şeyime karışır oldu yavaş yavaş. 'Hava soğuktu üstüne neden ceket almadın.. Eve gittiğinde üstüne neden battaniye örtmedin.. İş çıkışı nereye gittin.. Eve gidince ne yedin.. Şu an ne yapıyorsun.. İş yeri yoğun mu.. Yoruldun mu.. Mesaiye mi kaldın.. Neden sen kalıyorsun..Nereye gittin.. Niye gittin.. Kiminle görüştün.. Kimin arabasına bindin.. Neden bindin.. Onunla neden konuşuyorsun.. Söz ver bana bir daha şöyle böyle yapmayacağına’ Vs Vs Vs Her şeyime karışır, her şeyimi sorar oldu. Başta sorularına cevap veriyordum ama sonradan sonraya sıkmaya başladı. Bazen yoğun olurdum iş yerinde. Mesajlarına cevap veremezdim. Üst üste mesaj atardı. Cevap alamayınca arardı. 'Başına bir iş mi geldi,yaşıyor musun,çok mu yoğunsun? ' Bu sadece iş yerinde cevap veremediğim zamanlar için geçerli değil her zaman aynıydı.
Bir ara basit bir nedenden dolayı tartıştık çok büyütülecek bir şey değildi ama ben araya mesafe koymak istediğim için mesajlarına cevap vermedim. Üst üste defalarca mesaj attı yetmedi aradı. Cevap vermeyince yine mesaj yağmuruna tuttu. Ben bunu facebook tan engelledim. Engellendiğini anlayınca 'ne kadar üzüldüğümü bilemezsin,gece gece beni ağlattın ya helal olsun sana’ vs mesaj atmış gece. Sabah uyanınca gördüm mesajını. Zaten cevap vermeye fırsat bırakmadan aradı. O sıra otobüse bineceğim için açamadım ve açmakta istemedim doğrusu. Sonra tekrar mesaj attı 'neden böyle yapıyosun beni çok üzüyorsun’ ve yine cevap yazmaya fırsat vermeden aradı. 'İlla iş yerine gelicem yüz yüze konuşmadan anlaşamayacağız' falan dedi. Çıkışta görüştük. Kırmadan düşündüklerimi söyledim. Beni çok bunalttığını, sıktığını, üstüme fazla düştüğünü söyledim. Üst üste attığı mesajlardan rahatsız olduğumu çok fazla aramaması gerektiğini, ailem açısından da sıkıntı olabileceğini, biraz mesafe olması gerektiğini anlattım. İlk günlerde iyiydi çok ısrarcı davranmadı ama sonradan bunlar hiç konuşulmamış gibi eskiye döndü. Şimdi diyebilirsiniz madem rahatsız oluyordun neden kestirip atmadın diye. Onu hiçbir zaman kırmak istemedim. Bana kaç defa yardımı dokundu. Sırf minnet duyduğum için ve üzülmesin diye bu davranışlarına katlandım. Ama artık çok bunaldım ve araya tamamen mesafe koydum. Mesajlarını cevapsız bıraktım aramalarına dönmedim. O da bana bir sebep söyle deyip durdu. Arkadaşıma mesaj attı derdifena neden böyle yapıyor diye. Arkadaşımla beraber cevap yazdık mesajına. ‘Derdifena'nın üstüne bu kadar gelme,sen böyle yaptıkça negatif etki yaratıyor,kendi haline bırak’ diye yazdık ama beyefendi yine anlamadı ille de sebep ille de sebep diye tutturdu. Gözünün önünde ki kocaman sebepleri göremedi. Ve yine bu kadar ısrarcı olması beni daha da bunalttı. Mesajlar atmaya ve aramaya devam etti. Bende inat ettim hiçbirine cevap vermedim. Yine arkadaşıma mesaj attı bugün. 'Ben alışkınım değer verdiğim insanlardan darbe yemeye.Bir daha rahatsız etmeyeceğim sebebi söylesin yazmam bir daha' vs vs diye yazmış. Artık arkadaşım da sinirlendi. Mesajına karşılık verdi. Tamı tamına hatırlamıyorum ama
'Bu kadar ısrarcı olmanı anlayamıyorum X. Sürekli sebep soruyorsun ısrar ediyorsun. Derdifena nın neden böyle yaptığına dair fikrim yoktu ama şimdi eminim. Bu kadar ısrarcı olma. Sıkma insanları. İnsanlar hep görüşecek konuşacak diye bir şey yok zamanla fikirleri değişebilir. Birbirlerini sevmeyebilir görüşmek istemeyebilirler. Evli çiftler bile bu sebepten dolayı ayrılıyorlar. Israrcı olma sıkma bu kadar. ' diye yazdı. O da sebebi öğrendim içim rahat,bir daha rahatsız etmem ona bildir diye yazdı. Bu da böyle kapandı inşallah.
Bu olayları anlattığım bazı kişiler onun bana arkadaşlıktan öte hisler beslediğini düşündüklerini söylediler ama ben ihtimal vermedim. Veremedim ya da yakıştırmak istemedim belki de. Çünkü hep kardeş arkadaş vb hitaplarda bulunurduk. Her ne olursa olsun bu kadar ısrar bu kadar çaba normal değil. Hiç bu kadar bunalmamıştım. Çocuğa da anlam veremedim. İnsan istenmediğini anlamaz mı ya? İlla yüzüne yüzüne çarpmak mı gerekiyor? Şimdi karşı cinsle arkadaşlık kurarken aklımda ‘acaba bu da ısrarcı çıkar mı ? ’düşüncesi dolanıyor. Ne kadar etkilendiysem artık. Okuduğunuz için çok teşekkürler arkadaşlar. Sizlerle paylaşmak istedim :)
Biraz uzun olacak ama yazmak istedim.
Benim kurstan tanıştığım arkadaş grubum vardı. Arada bir topluca görüşürdük. WhatsApp grubumuz falan vardı. Sonra ben bazı nedenlerden dolayı arkadaş grubuyla görüşmeyi kestim ama sadece biriyle konuşmaya devam ettim. Aramızda ki ilişki hep arkadaşlık ilişkisiydi ve sürekli birbirimize kardeşim diye hitap ederdik. Neyse..
Gel zaman git zaman bu benim her şeyime karışır oldu yavaş yavaş. 'Hava soğuktu üstüne neden ceket almadın.. Eve gittiğinde üstüne neden battaniye örtmedin.. İş çıkışı nereye gittin.. Eve gidince ne yedin.. Şu an ne yapıyorsun.. İş yeri yoğun mu.. Yoruldun mu.. Mesaiye mi kaldın.. Neden sen kalıyorsun..Nereye gittin.. Niye gittin.. Kiminle görüştün.. Kimin arabasına bindin.. Neden bindin.. Onunla neden konuşuyorsun.. Söz ver bana bir daha şöyle böyle yapmayacağına’ Vs Vs Vs Her şeyime karışır, her şeyimi sorar oldu. Başta sorularına cevap veriyordum ama sonradan sonraya sıkmaya başladı. Bazen yoğun olurdum iş yerinde. Mesajlarına cevap veremezdim. Üst üste mesaj atardı. Cevap alamayınca arardı. 'Başına bir iş mi geldi,yaşıyor musun,çok mu yoğunsun? ' Bu sadece iş yerinde cevap veremediğim zamanlar için geçerli değil her zaman aynıydı.
Bir ara basit bir nedenden dolayı tartıştık çok büyütülecek bir şey değildi ama ben araya mesafe koymak istediğim için mesajlarına cevap vermedim. Üst üste defalarca mesaj attı yetmedi aradı. Cevap vermeyince yine mesaj yağmuruna tuttu. Ben bunu facebook tan engelledim. Engellendiğini anlayınca 'ne kadar üzüldüğümü bilemezsin,gece gece beni ağlattın ya helal olsun sana’ vs mesaj atmış gece. Sabah uyanınca gördüm mesajını. Zaten cevap vermeye fırsat bırakmadan aradı. O sıra otobüse bineceğim için açamadım ve açmakta istemedim doğrusu. Sonra tekrar mesaj attı 'neden böyle yapıyosun beni çok üzüyorsun’ ve yine cevap yazmaya fırsat vermeden aradı. 'İlla iş yerine gelicem yüz yüze konuşmadan anlaşamayacağız' falan dedi. Çıkışta görüştük. Kırmadan düşündüklerimi söyledim. Beni çok bunalttığını, sıktığını, üstüme fazla düştüğünü söyledim. Üst üste attığı mesajlardan rahatsız olduğumu çok fazla aramaması gerektiğini, ailem açısından da sıkıntı olabileceğini, biraz mesafe olması gerektiğini anlattım. İlk günlerde iyiydi çok ısrarcı davranmadı ama sonradan bunlar hiç konuşulmamış gibi eskiye döndü. Şimdi diyebilirsiniz madem rahatsız oluyordun neden kestirip atmadın diye. Onu hiçbir zaman kırmak istemedim. Bana kaç defa yardımı dokundu. Sırf minnet duyduğum için ve üzülmesin diye bu davranışlarına katlandım. Ama artık çok bunaldım ve araya tamamen mesafe koydum. Mesajlarını cevapsız bıraktım aramalarına dönmedim. O da bana bir sebep söyle deyip durdu. Arkadaşıma mesaj attı derdifena neden böyle yapıyor diye. Arkadaşımla beraber cevap yazdık mesajına. ‘Derdifena'nın üstüne bu kadar gelme,sen böyle yaptıkça negatif etki yaratıyor,kendi haline bırak’ diye yazdık ama beyefendi yine anlamadı ille de sebep ille de sebep diye tutturdu. Gözünün önünde ki kocaman sebepleri göremedi. Ve yine bu kadar ısrarcı olması beni daha da bunalttı. Mesajlar atmaya ve aramaya devam etti. Bende inat ettim hiçbirine cevap vermedim. Yine arkadaşıma mesaj attı bugün. 'Ben alışkınım değer verdiğim insanlardan darbe yemeye.Bir daha rahatsız etmeyeceğim sebebi söylesin yazmam bir daha' vs vs diye yazmış. Artık arkadaşım da sinirlendi. Mesajına karşılık verdi. Tamı tamına hatırlamıyorum ama
'Bu kadar ısrarcı olmanı anlayamıyorum X. Sürekli sebep soruyorsun ısrar ediyorsun. Derdifena nın neden böyle yaptığına dair fikrim yoktu ama şimdi eminim. Bu kadar ısrarcı olma. Sıkma insanları. İnsanlar hep görüşecek konuşacak diye bir şey yok zamanla fikirleri değişebilir. Birbirlerini sevmeyebilir görüşmek istemeyebilirler. Evli çiftler bile bu sebepten dolayı ayrılıyorlar. Israrcı olma sıkma bu kadar. ' diye yazdı. O da sebebi öğrendim içim rahat,bir daha rahatsız etmem ona bildir diye yazdı. Bu da böyle kapandı inşallah.
Bu olayları anlattığım bazı kişiler onun bana arkadaşlıktan öte hisler beslediğini düşündüklerini söylediler ama ben ihtimal vermedim. Veremedim ya da yakıştırmak istemedim belki de. Çünkü hep kardeş arkadaş vb hitaplarda bulunurduk. Her ne olursa olsun bu kadar ısrar bu kadar çaba normal değil. Hiç bu kadar bunalmamıştım. Çocuğa da anlam veremedim. İnsan istenmediğini anlamaz mı ya? İlla yüzüne yüzüne çarpmak mı gerekiyor? Şimdi karşı cinsle arkadaşlık kurarken aklımda ‘acaba bu da ısrarcı çıkar mı ? ’düşüncesi dolanıyor. Ne kadar etkilendiysem artık. Okuduğunuz için çok teşekkürler arkadaşlar. Sizlerle paylaşmak istedim :)
