ben de aynısını halamda yaşadım. halam ben doğduğumda emekli olmuş. hep o baktı annem babam çalıştığı için. ve aşırı aşırı ilgilenirdi benle, hem halam hem eniştem. cocukları yok. annemden babamdan daha çok üzerime düşerdi, cok oynarlardı benle, sevilmenin dibini yaşattılar öyle tarif edeyim. ben mesela onlardan ayrılırken ağlardım, onları görünce çok sevinirdim. annemi de tabiki çok seviyorum ama halamın yeri bambaşka oldu bende. büyürken cocugun yanındakiler çocuk için daha mı önemli acaba bilmiyorum, benim durumuma özel de olabilir. sabah babam bırakır akşam alırdı. kardeşime hamileyken annem 3-4 ay orada kalmıştım falan. şuan annem de halam da annem gibi, halam ile daha bile arkadaşız, o anne kız çatışması yok esas annem olmadığı için. yani üzülmeyin, en kötü 2 tane anne gibi gördüğü kişi olacak, ki o da babaannesi orda cok eğleniyor, cok üstüne düşülüyorsa belli bi süre cocugun gözdesi o oluyor. ben de oyle oldu en azından. hatta babam kızardı halamdan ayrılırken ağlamama. kıskanırlardı. çok kafanıza takılırsa bi uzmana danışın derim. ama sizi annesi gibi görmesi değişmez diye düşünüyorum. yine de danışın belki bazı dönemler için cocuktan cocuga değişen durumlar vardır.