Bakıcı, Kreş, Oyun Ablası İşbaşı yapmam gerekiyor, moralim çok bozuk....

2 yaşında bir kızım var, Allah onu bize 11 yıl sonra tüp bebek yöntemiyle verdi. Bu zamana kadar ben baktım ama artık tek maaşla geçinemiyoruz ve kızıma daha iyi bir gelecek hazılamak istiyoruz. O yüzden çalışmaya karar verdim. Çok iyide bir iş buldum. Kızıma 1 ay bakıcı bakacak daha sonra eşim öğretmen olduğundan ve okullar tatil olacağından eşim bakacak. Eylüldede kreşe vermeyi planlıyoruz. Kızlar aceba kızım bana küser yada darılırmı onu bırakıp gittim diye. Psikolojisini bozarmayız? Sizler nasıl yaptınız. Kızım bu duruma alışsa bile ben nasıl alışacağım bilmiyorum. İnanılmaz vicdan azabı çekiyorum. Belki size abartıyormuş gibi gelebilir, evet galiba abartıyorumda ama içimden gelenler bunlar. Kafam çok karışık. Bana kendi tecrübelerinizi anlatırsanız çok sevinirim. Şimdiden Teşekkür ederim.

Günaydın şansına benim çocuğum henüz yok duygularını tam olarak anlayamam onun için ama çevremden gözlemlemelerime dayanarak şunu söyleyebilirim maalesef eskisi gibi tek maaşla bir aile geçindirip üstüne para artırmak tarihte kaldı 2 kişinin maaşı bile çok iyi değilse kıt kanaat ancak ,çocuklar ilk aşamada tepkili oluyorlar küsüyorlar bi süre sonra çocukta alışıyo kendini suçlu hisesetmeni gerektirecek bi durum yok ki şartlar böyle hiçbir anne çocuğunu kreşlerde orda burda büyütmek istemiyo ama mecburuz buna

benımde 2 yasında bı kızım var.. artık her seyı anlayabılme yasına geldıler.. kızını al karsına konus onunla neden gıtmek zorunda oldugunu anlat. ama onun anlayabılıcegı dılden..onun anlamasını sagla once. ama yınede kusucektır kızıcaktır. eve geldıkten sonra onunla yeterınce ılgılenebılırsende bence bı sorun yasamazsın..ben calısmıyorum henuz dusunmuyorumda..ama ben boyle yapardım en azından fıkır olsun..

cnm ben sabiha paktunanın(çocuk gelişim uzmanı)adını yanlış hatırlamıyorsam tam senin konun üzerine konuşmasını dinlemiştim ..iki yaşında olması biraz yapacaklarını anlamakta zorluk çıkartacaktır ama şunları söylemişti..evde onun yatağının altına sevdiği bir oyuncağının içine veya çok gezdiği evin bir böülümüne küçük hediyeler süprizler yeni oyuncaklar alıp saklayın(biraz daha büyük olsa not yazın diyodu)ve bir yere gece giydiğiniz pijamanızı saklayın..sonra işteyken bir veya iki saat arayla tel. açın ..onunla konuşup hadi şuraya git bak felan diye yönlendirin süprizlerinizi bulsun en son pijamanızı buldurun ve koklatın o sizin evde bi yerde olduğunuzu zannedip zamanla bu yaptıklarınızı azaltarak ondaki ''annem beni terk etti'' korkusunu kaldırabilirisiniz .umarım yardımcı olur

cnm bnm benımde 2 yaşında oglum var bende oglumu 3 hafta oldu bakıcıya verelı ılk hafta ben ozledım o ozledı oglum uyumlu oldugundan zorluk cekmedık cocuklar bzm duzenımıze bızden daha cabuk ayak uyduruyorlar hem bende acaba nasıl dyanacakmı derken 1 ay olcak nerdeyse gectı gıttı sende ıcını ferah tut kı hersey yolunda gıtsın ısallah gonlune gore gozun arkada kalamyacak bırını bulursun cnm

canım kendini hiç üzme. 2 yaşına kadar kendin bakmışsın bu çok güzel bir şey. ona anlayacağı dille anlatabilirsin. ona mama,cici almak için işe gitmen gerektiğini söyleyebilirsin. bir arkadaşta çok güzel bir öneride bulunmuş. ben oğlumu bıraktığımda 4 aylıktı. hiçbirşeyini göremiyorum. sabah ve akşam görüyorum o kadar. önceden pek anlamıyordu ama akşam ben gittiğimde uyanıksa ben varım diye uykusu geldiği halde uyumak istemiyor. benimle daha çok zaman geçirmek istiyor. onlar için mecburuz çalışmaya.

kızlar hepinize çook teşekkür ederim. Hepinizde ayrı ayrı bana moral verdiniz. Bakalım zaman ne gösterecek. En kötü ihtimal çıkarım işten olur biter. Ay ne zor işler miş bunlar...

zor bir yaşta bırakıyorsun inşallah fazla sorun olmaz

Bende kızımı 20 aylıkken kreşe verdim,kreşte ilk günler çok zordu,sonra alıştı,sevdi,8 ay sonra sıkıldı ve sürekli gitmek istemediğini söyleyip durdu,kreşten alıp bakıcıya bıraktım,çok mutlu görünüyor,ama sonradan benım başıma bunu kakar mı bilmiyorum,hep,büyüyünce bana bu konuda hesap soracakmış gibi hissediyorum.off..kötüanneyim,yanlış yaptım,ben bakmalıyım,demekten sabahtan beri çalışamıyorum.Ne diyeyim,bi de bakıcıyla büyümüş biri yokmu aramızda o konuşsa

Kendinizi kötü bir psikolojiye sokmamaya çalışın elinizden geldiğince. Artık hayat şartları pek çok ailede kadının da çalışmasını gerektiriyor. Nasıl ki babanın işe gitmesi normal geliyor, anneninki de öyle diye düşünmeye çalışın.

Çocuk gelişim uzmanı 2 saatte bir telefon ile koşulması vs. önermiş ama benim tecrübelerim bunun aksi yönünde. Belki çocuktan çocuğa farklılık olabilir, onu bilemem. Ama ben ne zaman işten arasam benim oğlum feryat figan ağlardı telefon kapandıktan sonra ve bakan kişi de onu sakinleştirmek için bir hayli uğraşırdı. O nedenle, ben ve eşim işe giderken ona görünmeden evden çıkar ve iş saatlerinde de evi ancak oğlum uyurken arardık. Çocuklarda zaman kavramı tam gelişmediği için anne+baba giderken onların bir daha hiç gelmeyeceğini düşünür diye duymuştum zamanında. Şİmdi belki farklı teoriler geliştirmiş olabilir gelişim uzmanları, ama ben bunların her çocukta aynı sonucu vereceğinden şupheliyim. Biraz deneme yanılma ile işler zaman içinde rayına oturacaktır.

Çalışıyorum diye vicdan azabı duyup bu hissi çocuğa yansıtmamaya çalışmak yerinde olur kanısındayım. Akşam geldiğinizde değişik davranışlar gösterebilir, kimi çocuk küsüyor, kimi de daha farklı tepkiler veriyor. Benim oğlum mesela biz işten gelince evin içinde deli gibi koşmaya başlar, normalde olmadığından çok daha fazla hareketli olurdu. Bir dönem babası başka bir şehirde çalışmaya gitmişti. Hafta sonu geldiğinde ilk akşam kucağına oturur, göz göze birbirlerine bakmalarını ister, eşim başını azıcık başka tarafa çevirecek olsa hemen elleriyle başını tutup yüzünü kendisine döndürmesini sağlardı.

Ara ara insanın morali bozuluyor tabi, ama artık hayat şertlerı bunu gerektiriyor. Biz de, Allah sağlık verirse torunlarımıza bakarız artık ne yapalım.