İntizar

Bir veda bile etmeden gidenlere ...

Neydin sen !...
Bir rüzgar mıydın da şöyle bir esip geçtin? Yapraklarını döküp dallarını kırdın içimdeki duygu çınarının !
Yüreğime ebediyet arzusunun çekirdeğini bıraktın ; bedenim alev alev tutuştu böylece .Sonsuz hayat , az ötede dikili duran müşahhas bir varlık kadar yaklaştı ruhuma .

Neydin sen !...
Bir ışık demeti miydin de Rabbim bu demeti çok güzel yarattığı nadide bir kalıp içinde sundu bana .
Bir aynamıydın ki , gözlerimi kaybettim içinde ve şimdi ne seni ne de kendimi görebiliyorum. Neden bir an pencerelerine varana değin açtın bana gönlünü ? Sonra bir başka diliminde zamanın esrarlı bir havaya bürünerek kapılarını bile kapattın yüzüme .
Yoksa mevcut değil miydin ? Kuru bir ısırgan dalımı sarstı beni ? Ebediyete yönelik sevgi ve hasrete susamış kalbim , aslında mevcut olmayan seni bu kuru ısırgan dalında hissedip de aşkamı geldi .

Neydin sen !...
Gökten avuçlarıma düşen bir damla su mu ? Kalbimin yangını bütün hücrelerimi sarınca , buharlaşıp kayboldun .Sonu gelmez sandığım bir heyecan mıydın ki kendi ellerimle hazırladım sonunu . Yoksa bu gurbet gönlümle , yıkılmaz bir kule olarak mı algıladım seni ve sen bir kuş tüyü gibi uçup kayboldun gökyüzünde .
Bir şiir miydin ? İçimi doldurdun gizemli mısralarınla , intizarınla .Şimdi her mısra boşluğu asılıp kaldı yapayalnız .
Bir masal mıydın ? Kuşların geceleyin ruhuma anlattığı . Bir efsanemiydin çağlar ötesinden kopup gelen . Yoksa bulutların kulağıma fısıldadığı bir nağme miydin ?

Neydin sen !...

sevgili mihrünisa o neydi bilmiyorum ama yazı gerçekten çok güzel olmuş:))
yüreğin dert görmesin canımm

çok güzelmiş saol

o sevginin değerini bilmeyendi benim için