İntiharın eşiğindeyim fikir verir misiniz ?

esmercikk

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
12 Mart 2025
9
6
1
28
4 buçuk yıllık evliyim. 2 yıldır eşimle haftada 2 kez görüşürüz ben baska yakın sehirde görev yapmaktayım ve orda evim var. Sürekli git gel yapan çabalayan hep bendim. İlgisiz sorumsuz ve yanıma gelip gitmeyen bi adamdı. Severek evlendik ve cok seviyordum eşimi fakat bu ilgisizlikleri beni uzaklastırdı. Cinsel hayatımız desen o da cok kötüydü. Üstüne çalıstıgım şehirde bir kişi var ne kadar istemiyorum desemde bende hoşlandıgını söyleyen ve vazgecmeyen ve en sonunda onun bu vazgeçmemesi ister istemez aklıma düşürdü onu.
Kendimi tüm bunlar için zaten cok kötü hissederken hamile oldugumu öğrendim. Aslında bosanmayı düşünürken bebek için devam ettim.
Bebegim olur hala düzelmezse yinede mutsuz anne babadansa boşanırım kafasındaydım. Ve dogumdan sonra asıl beni kahreden şey bebeğimin down sendromlu oldugunu öğrenmem oldu. Şuan bebegim 2 aylık lohusalık, bebek, ve eşime karşı artık duygularımın kalmadıgını farketmem beni kahrediyor.
İntiharın eşiğindeyim ne yapıcam bilmiyorum. Psikologlada görüştüm 1 kez ama düzelmicek gibi geliyor. Bir yanım cocuk için eşimle evliliğimizi düzeltmek istiyor bir yanım artık şefkatten baska hiç bişey hissetmiyor ona. Ve o diğer kişiye aslında aşık oldugumu farkettim bu süreçte 🥹🥹 cok çıkmazdayım normal bir bebek olsa belki bosanır bakarım diye düşünürdüm ama özel gereksinimli olunca kendimede güvenemiyorum. Sırf bunun için bir ömür bu hayatımı cekicem diyorum. Yerimde olsanız ne yapardınız ?
 
4 buçuk yıllık evliyim. 2 yıldır eşimle haftada 2 kez görüşürüz ben baska yakın sehirde görev yapmaktayım ve orda evim var. Sürekli git gel yapan çabalayan hep bendim. İlgisiz sorumsuz ve yanıma gelip gitmeyen bi adamdı. Severek evlendik ve cok seviyordum eşimi fakat bu ilgisizlikleri beni uzaklastırdı. Cinsel hayatımız desen o da cok kötüydü. Üstüne çalıstıgım şehirde bir kişi var ne kadar istemiyorum desemde bende hoşlandıgını söyleyen ve vazgecmeyen ve en sonunda onun bu vazgeçmemesi ister istemez aklıma düşürdü onu.
Kendimi tüm bunlar için zaten cok kötü hissederken hamile oldugumu öğrendim. Aslında bosanmayı düşünürken bebek için devam ettim.
Bebegim olur hala düzelmezse yinede mutsuz anne babadansa boşanırım kafasındaydım. Ve dogumdan sonra asıl beni kahreden şey bebeğimin down sendromlu oldugunu öğrenmem oldu. Şuan bebegim 2 aylık lohusalık, bebek, ve eşime karşı artık duygularımın kalmadıgını farketmem beni kahrediyor.
İntiharın eşiğindeyim ne yapıcam bilmiyorum. Psikologlada görüştüm 1 kez ama düzelmicek gibi geliyor. Bir yanım cocuk için eşimle evliliğimizi düzeltmek istiyor bir yanım artık şefkatten baska hiç bişey hissetmiyor ona. Ve o diğer kişiye aslında aşık oldugumu farkettim bu süreçte 🥹🥹 cok çıkmazdayım normal bir bebek olsa belki bosanır bakarım diye düşünürdüm ama özel gereksinimli olunca kendimede güvenemiyorum. Sırf bunun için bir ömür bu hayatımı cekicem diyorum. Yerimde olsanız ne yapardınız ?
Lohusa bunalımında olabilirsiniz. Ciddi bir destek alın
 
4 buçuk yıllık evliyim. 2 yıldır eşimle haftada 2 kez görüşürüz ben baska yakın sehirde görev yapmaktayım ve orda evim var. Sürekli git gel yapan çabalayan hep bendim. İlgisiz sorumsuz ve yanıma gelip gitmeyen bi adamdı. Severek evlendik ve cok seviyordum eşimi fakat bu ilgisizlikleri beni uzaklastırdı. Cinsel hayatımız desen o da cok kötüydü. Üstüne çalıstıgım şehirde bir kişi var ne kadar istemiyorum desemde bende hoşlandıgını söyleyen ve vazgecmeyen ve en sonunda onun bu vazgeçmemesi ister istemez aklıma düşürdü onu.
Kendimi tüm bunlar için zaten cok kötü hissederken hamile oldugumu öğrendim. Aslında bosanmayı düşünürken bebek için devam ettim.
Bebegim olur hala düzelmezse yinede mutsuz anne babadansa boşanırım kafasındaydım. Ve dogumdan sonra asıl beni kahreden şey bebeğimin down sendromlu oldugunu öğrenmem oldu. Şuan bebegim 2 aylık lohusalık, bebek, ve eşime karşı artık duygularımın kalmadıgını farketmem beni kahrediyor.
İntiharın eşiğindeyim ne yapıcam bilmiyorum. Psikologlada görüştüm 1 kez ama düzelmicek gibi geliyor. Bir yanım cocuk için eşimle evliliğimizi düzeltmek istiyor bir yanım artık şefkatten baska hiç bişey hissetmiyor ona. Ve o diğer kişiye aslında aşık oldugumu farkettim bu süreçte 🥹🥹 cok çıkmazdayım normal bir bebek olsa belki bosanır bakarım diye düşünürdüm ama özel gereksinimli olunca kendimede güvenemiyorum. Sırf bunun için bir ömür bu hayatımı cekicem diyorum. Yerimde olsanız ne yapardınız ?
2.erkek detayina hic girmiyorum orasi sizin vicdan muhasebeniz.

Ama bu cocugu "belki duzelir" diye yaptiysaniz duzeltmeniz gerekir diye dusunuyorum, ha siddet hakaret, kumar, baska bagimliliklar vb birseyler yoksa tabi.
 
4 buçuk yıllık evliyim. 2 yıldır eşimle haftada 2 kez görüşürüz ben baska yakın sehirde görev yapmaktayım ve orda evim var. Sürekli git gel yapan çabalayan hep bendim. İlgisiz sorumsuz ve yanıma gelip gitmeyen bi adamdı. Severek evlendik ve cok seviyordum eşimi fakat bu ilgisizlikleri beni uzaklastırdı. Cinsel hayatımız desen o da cok kötüydü. Üstüne çalıstıgım şehirde bir kişi var ne kadar istemiyorum desemde bende hoşlandıgını söyleyen ve vazgecmeyen ve en sonunda onun bu vazgeçmemesi ister istemez aklıma düşürdü onu.
Kendimi tüm bunlar için zaten cok kötü hissederken hamile oldugumu öğrendim. Aslında bosanmayı düşünürken bebek için devam ettim.
Bebegim olur hala düzelmezse yinede mutsuz anne babadansa boşanırım kafasındaydım. Ve dogumdan sonra asıl beni kahreden şey bebeğimin down sendromlu oldugunu öğrenmem oldu. Şuan bebegim 2 aylık lohusalık, bebek, ve eşime karşı artık duygularımın kalmadıgını farketmem beni kahrediyor.
İntiharın eşiğindeyim ne yapıcam bilmiyorum. Psikologlada görüştüm 1 kez ama düzelmicek gibi geliyor. Bir yanım cocuk için eşimle evliliğimizi düzeltmek istiyor bir yanım artık şefkatten baska hiç bişey hissetmiyor ona. Ve o diğer kişiye aslında aşık oldugumu farkettim bu süreçte 🥹🥹 cok çıkmazdayım normal bir bebek olsa belki bosanır bakarım diye düşünürdüm ama özel gereksinimli olunca kendimede güvenemiyorum. Sırf bunun için bir ömür bu hayatımı cekicem diyorum. Yerimde olsanız ne yapardınız ?
Acilen psikiyatrist desteği almanız lazım. Bu 1 defa görüşmeyle yoluna girecek gibi hissettirmeyebilir tabii ki ama çare aradığınıza göre tek makul çare bu.
 
4 buçuk yıllık evliyim. 2 yıldır eşimle haftada 2 kez görüşürüz ben baska yakın sehirde görev yapmaktayım ve orda evim var. Sürekli git gel yapan çabalayan hep bendim. İlgisiz sorumsuz ve yanıma gelip gitmeyen bi adamdı. Severek evlendik ve cok seviyordum eşimi fakat bu ilgisizlikleri beni uzaklastırdı. Cinsel hayatımız desen o da cok kötüydü. Üstüne çalıstıgım şehirde bir kişi var ne kadar istemiyorum desemde bende hoşlandıgını söyleyen ve vazgecmeyen ve en sonunda onun bu vazgeçmemesi ister istemez aklıma düşürdü onu.
Kendimi tüm bunlar için zaten cok kötü hissederken hamile oldugumu öğrendim. Aslında bosanmayı düşünürken bebek için devam ettim.
Bebegim olur hala düzelmezse yinede mutsuz anne babadansa boşanırım kafasındaydım. Ve dogumdan sonra asıl beni kahreden şey bebeğimin down sendromlu oldugunu öğrenmem oldu. Şuan bebegim 2 aylık lohusalık, bebek, ve eşime karşı artık duygularımın kalmadıgını farketmem beni kahrediyor.
İntiharın eşiğindeyim ne yapıcam bilmiyorum. Psikologlada görüştüm 1 kez ama düzelmicek gibi geliyor. Bir yanım cocuk için eşimle evliliğimizi düzeltmek istiyor bir yanım artık şefkatten baska hiç bişey hissetmiyor ona. Ve o diğer kişiye aslında aşık oldugumu farkettim bu süreçte 🥹🥹 cok çıkmazdayım normal bir bebek olsa belki bosanır bakarım diye düşünürdüm ama özel gereksinimli olunca kendimede güvenemiyorum. Sırf bunun için bir ömür bu hayatımı cekicem diyorum. Yerimde olsanız ne yapardınız ?
Psikolog değil psikiyatriste gitmelisiniz. Mümkün olan en kısa sürede eşinizle aynı şehirde buluşma yolu bulmalısınız
 
İntihar cozummu sence sana ihtiyaci olan bir bebek var onu nasıl bırakacaksın peki aşk konusuna gelince yanlizliktan duyguların karışmış olabilir
 
Psikolog değil psikiyatriste gitmelisiniz. Mümkün olan en kısa sürede eşinizle aynı şehirde buluşma yolu bulmalısınız
Şuan aynı evdeyiz zaten doğum izninde oldugum için ve aynı evde olunca iyice onunla yapamıcagımı ordaki hayatımı özlediğimi anladım. Emzirdiğim için ilaç vermiyolar genelde antideprasan ama son care vericekler artk sanırım
 
Iyi bir psikiyatrist bulun ilac falan gerekebilir post partum depresyonu yasiyor gibisiniz. Sonra dusunursunuz esle ne yapacaganizi. Ozel bir cocuk oldugundan sizin akliniz yerinde olmali. Once siz sonra cocuk es. Siz iyi olmadan kimseye iyi gelemezsiniz. Gerekirse anne kaynana hala teyze yardim isteyin. Yanliz kalmayin bol bol yuruyuse cikin…
 
Bebeğin hayırlı olsun öncelikle. Dünya da hep masum kalacak bir meleğe sahipsin ♥️ seni hep sevecek hep şefkat gösterecek bir melek.
Tek başına da bakabilirsin tabi ki. O diğer adama da aşık değilsin emin ol. Sadece kafan karışık, lohusasın ve bebeğinin sendromunu kabullenme aşamasındasın. Kendini ne iyi hissettirecekse onları yap. Mutlaka terapi al. Psikiyatriste de git mutlaka belki emzirsen de kullanılacak ilaçlar varsa verir. İntihar falan da dünyadaki en saçma fikir. O bir kurtuluş değil. Git o meleği kokla bir bütün sıkıntıların geçiverir. Zamanla da boşanmak istersen yine boşanırsın
 
İlaç gerekliyse bebeğiniz formül mama ile de büyüyebilir. İlla emzirmeniz gerekmiyor. Sizin sağlığınız önemli. Psikiyatristle görüşün.

Diğer konuları vicdanınıza bırakıyorum
 
Şuan aynı evdeyiz zaten doğum izninde oldugum için ve aynı evde olunca iyice onunla yapamıcagımı ordaki hayatımı özlediğimi anladım. Emzirdiğim için ilaç vermiyolar genelde antideprasan ama son care vericekler artk sanırım
Sen oradaki hayatı değil orada ki adamı özlüyorsun. Çok yanlış üzgünüm
 
4 buçuk yıllık evliyim. 2 yıldır eşimle haftada 2 kez görüşürüz ben baska yakın sehirde görev yapmaktayım ve orda evim var. Sürekli git gel yapan çabalayan hep bendim. İlgisiz sorumsuz ve yanıma gelip gitmeyen bi adamdı. Severek evlendik ve cok seviyordum eşimi fakat bu ilgisizlikleri beni uzaklastırdı. Cinsel hayatımız desen o da cok kötüydü. Üstüne çalıstıgım şehirde bir kişi var ne kadar istemiyorum desemde bende hoşlandıgını söyleyen ve vazgecmeyen ve en sonunda onun bu vazgeçmemesi ister istemez aklıma düşürdü onu.
Kendimi tüm bunlar için zaten cok kötü hissederken hamile oldugumu öğrendim. Aslında bosanmayı düşünürken bebek için devam ettim.
Bebegim olur hala düzelmezse yinede mutsuz anne babadansa boşanırım kafasındaydım. Ve dogumdan sonra asıl beni kahreden şey bebeğimin down sendromlu oldugunu öğrenmem oldu. Şuan bebegim 2 aylık lohusalık, bebek, ve eşime karşı artık duygularımın kalmadıgını farketmem beni kahrediyor.
İntiharın eşiğindeyim ne yapıcam bilmiyorum. Psikologlada görüştüm 1 kez ama düzelmicek gibi geliyor. Bir yanım cocuk için eşimle evliliğimizi düzeltmek istiyor bir yanım artık şefkatten baska hiç bişey hissetmiyor ona. Ve o diğer kişiye aslında aşık oldugumu farkettim bu süreçte 🥹🥹 cok çıkmazdayım normal bir bebek olsa belki bosanır bakarım diye düşünürdüm ama özel gereksinimli olunca kendimede güvenemiyorum. Sırf bunun için bir ömür bu hayatımı cekicem diyorum. Yerimde olsanız ne yapardınız ?
Siz annesi olarak özel evladınız olduğu için boşanmaktan dahi cekinirken o "aşık olduğunuzu" iddia ettiğiniz adam sizi özel çocuğunuz ile kabul edecek mi? Özel çocuğunuzun sorumluluğunu alacak mı?
İntihar ettiniz diyelim çocuğunuzun hâli ne olacak? Ona yazık değil mi? Ölüm bir kurtuluş değil. Özel çocuğunuzun biyolojik babası çocuğunuza faydalı ise evliliği devam ettirin. Faydalı değilse ayrılın.
 
Bütün ömrünüzü bu şekilde geçirmek zorunda olduğunuz da nerden çıktı? Daha yeni doğum yapmışsınız, bebeğinizde beklemediğiniz bir hastalık (?) çıkmış. Yani kötü hissetmezseniz garip. Kendinize biraz zaman verin. Psikiyatriste gidin, gerekirse ilacınızı kullanın. Bir kaç aya önce mental sağlığınızı düzeltip, yeni hayat düzeninizi sağlayıp, ondan sonra ne yapmak istediğinize sağlam kafa ile karar verirsiniz. Şuan bir şeye karar vermenin zamanı değil.

Öbür adamı filan da bence boşverin. Şuan öncelik çocuklu hayata göre düzen oluşturmak. Daha bir adamdan kurtulmadan diğerini hayal etmek gereksiz.

Bi de merakından soruyorum. Bebeğinizin down sendromlu olduğu gebelik takibinde belli değil miydi? NİPT testi filan yaptırmadınız mı??
 
çekirdek.webp


çekirdeğimle geldim bu kaosa
 
Ve o diğer kişiye aslında aşık oldugumu farkettim bu süreçte 🥹🥹
aşık olduğunuzu düşünmüyorum o kişi bir kaçış sadece. ayrıca o kişiyle iletişimi bugüne kadar engellememeniz hata olsa bile bu saatten sonra engellemeniz gerekiyor çünkü bu da bir çeşit aldatma. boşanacaksanız bile aldatma olmadan boşanırsınız ileride. evli ve artık çocuklu bir kadının peşinden gelen adam da en hafif tabirle karaktersiz.
kocanıza en azından şefkat duyuyorsanız ne iyi, beraber çocukla ilgilenebilirsiniz.
 
Bebeğimizin sorumluluğunu tek baiınoza kaldırabilecek mısınız? En önemli konu bu.
 
4 buçuk yıllık evliyim. 2 yıldır eşimle haftada 2 kez görüşürüz ben baska yakın sehirde görev yapmaktayım ve orda evim var. Sürekli git gel yapan çabalayan hep bendim. İlgisiz sorumsuz ve yanıma gelip gitmeyen bi adamdı. Severek evlendik ve cok seviyordum eşimi fakat bu ilgisizlikleri beni uzaklastırdı. Cinsel hayatımız desen o da cok kötüydü. Üstüne çalıstıgım şehirde bir kişi var ne kadar istemiyorum desemde bende hoşlandıgını söyleyen ve vazgecmeyen ve en sonunda onun bu vazgeçmemesi ister istemez aklıma düşürdü onu.
Kendimi tüm bunlar için zaten cok kötü hissederken hamile oldugumu öğrendim. Aslında bosanmayı düşünürken bebek için devam ettim.
Bebegim olur hala düzelmezse yinede mutsuz anne babadansa boşanırım kafasındaydım. Ve dogumdan sonra asıl beni kahreden şey bebeğimin down sendromlu oldugunu öğrenmem oldu. Şuan bebegim 2 aylık lohusalık, bebek, ve eşime karşı artık duygularımın kalmadıgını farketmem beni kahrediyor.
İntiharın eşiğindeyim ne yapıcam bilmiyorum. Psikologlada görüştüm 1 kez ama düzelmicek gibi geliyor. Bir yanım cocuk için eşimle evliliğimizi düzeltmek istiyor bir yanım artık şefkatten baska hiç bişey hissetmiyor ona. Ve o diğer kişiye aslında aşık oldugumu farkettim bu süreçte 🥹🥹 cok çıkmazdayım normal bir bebek olsa belki bosanır bakarım diye düşünürdüm ama özel gereksinimli olunca kendimede güvenemiyorum. Sırf bunun için bir ömür bu hayatımı cekicem diyorum. Yerimde olsanız ne yapardınız ?
Çok zor bi durum Allah yardımcınız olsun.
 
4 buçuk yıllık evliyim. 2 yıldır eşimle haftada 2 kez görüşürüz ben baska yakın sehirde görev yapmaktayım ve orda evim var. Sürekli git gel yapan çabalayan hep bendim. İlgisiz sorumsuz ve yanıma gelip gitmeyen bi adamdı. Severek evlendik ve cok seviyordum eşimi fakat bu ilgisizlikleri beni uzaklastırdı. Cinsel hayatımız desen o da cok kötüydü. Üstüne çalıstıgım şehirde bir kişi var ne kadar istemiyorum desemde bende hoşlandıgını söyleyen ve vazgecmeyen ve en sonunda onun bu vazgeçmemesi ister istemez aklıma düşürdü onu.
Kendimi tüm bunlar için zaten cok kötü hissederken hamile oldugumu öğrendim. Aslında bosanmayı düşünürken bebek için devam ettim.
Bebegim olur hala düzelmezse yinede mutsuz anne babadansa boşanırım kafasındaydım. Ve dogumdan sonra asıl beni kahreden şey bebeğimin down sendromlu oldugunu öğrenmem oldu. Şuan bebegim 2 aylık lohusalık, bebek, ve eşime karşı artık duygularımın kalmadıgını farketmem beni kahrediyor.
İntiharın eşiğindeyim ne yapıcam bilmiyorum. Psikologlada görüştüm 1 kez ama düzelmicek gibi geliyor. Bir yanım cocuk için eşimle evliliğimizi düzeltmek istiyor bir yanım artık şefkatten baska hiç bişey hissetmiyor ona. Ve o diğer kişiye aslında aşık oldugumu farkettim bu süreçte 🥹🥹 cok çıkmazdayım normal bir bebek olsa belki bosanır bakarım diye düşünürdüm ama özel gereksinimli olunca kendimede güvenemiyorum. Sırf bunun için bir ömür bu hayatımı cekicem diyorum. Yerimde olsanız ne yapardınız ?
Lütfen psikolojik destek almaya devam edin çünkü bir seferde çözülecek bir şey değil insan psikolojisi. Biraz emek istiyor zor bir süreçtesiniz. Belki tam anlamıyla anlayamasamda sizi, sürecin zorluğunu anlayabiliyorum. Mesafe bazen zor gelir insana lütfen bebeğiniz için psikolojinizi güçlendirin daha sonra bu konu hakkında daha mantıklı kararlar alabileceğinize inanıyorum
 
kendi düşen ağlamaz diyoruz ama forumda her gün onlarca başlık açıyor kendi düşenler tarafından. koskoca aklı başında kadınlar düşünmeden hareket ediyor. oturup akılla mantıkla uzunca düşünüp hareket etmek yerine eski kafalı insanların yaptığını yapıyorlar.

kötü giden evlilikler genellikle düzelmez.
çocuk asla evliliği düzeltmez ve hatta çoğu evlilik çocuktan sonra bozulur.
insani sevmediği insana sırf çocuk yaptı diye bağlanmaz.
insan sevmediği insandan hamile kalmak istemez, hamile kalıyorsa sonucuna katlanır.

koca insanlar duyguların ne anlama geldiğini bilir, bilmelidir. ona aşığım bunu sevmiyordum anlaşamıyorum, anlaşırım sandım anlaşamadım falan. çocukça. kolay mı dünyaya bir bebek getirip sorumluluğunu ömür boyu üstlenmek. hamile kalmak kolay. tedbir almak da kolay. sevmediğin ya da anlaşamadığın insandan çocuk yaptıysan katlanacaksın. boşanmak dünyanın sonu değil ancak özel gereksinimleri olan bir çocuk söz konusu. babasıyla ömür boyu muhatap olacaksın. boşansan da boşanmasan da.

çocuk olmasa boşanman 1 haftanı almazdı. hemen boşanır hayata devam ederdin. artık çok geç.
 
Back
X