Merhaba kızlar. kendimi tarif etmem gerekirse aşırı ince düşünen,belkide bu sebepten fazla alıngan aslında bir karıncayı bile incitemeyecek kadar temiz bir insan olduğumu düşünürüm.iyilikte sınır tanımam maddi manevi bütün imkanlarımı kullanarak insanlara yardıma koşarım. Aslında sorun burda başlıyor. suistimal ediliyorum. İnsanlar belkide kafasına vur ekmeğini alinden al gibi görüyor beni. Bunu iyi niyetli kullanıp melek diye hitap eddenlerde var.Fakat nedense bu kadar iyi olmama rağman kalbimi kırınlarda var. Örneğin iş yerimde 6 yıldır tanıdığım ama hiçbirzaman muaabbet etmediğimiz biri var.Ben çevremdeki insanlarla konuşurken oflar puflar. çok moralim bozuluyor.benim ona inanın hiç bir kötülüğüm dokunmadı. yine aynı işyerinde bir arkadaşım var.onunla aramız iyiydi. devamlı espiri yapardık. ben ofiste sürekli çay demliyorum benden başkasıda yapmıyor zaten.sesimi çıkarmadım kötü olmuyum kimseyle diye. dün bi ablamız yeşil çay getirmiş. bazen kendi kupalarında demliyorlardı.bende çaydınlığa yeşilçay demliyim dedim.malum samimi arkadaşım güya espiri yapıyor(hay seni babana müjdeleyene ) diye espiri yaptı. Ama ben bu espiriye bozuldum.yapsak kabahat yapmasak kabahat nankörlük etme dedim. küstü. gel konuşalım dediğimde gelmiyorum diye bağırdı. dünden beri kafama takıyorum.milletin içinde rencide oldum. aşırı iyi olmakta bazen yetmiyor. hep bu insanlara karşı çıkamamın cezasını çekiyorum.suistimal ediliyorum!!! piskolojim çok bozuk bu yüzden...