İnsan kıymetli bir varlıktır.

Hikaye bu ya, tanrı hayvanları yarattığında hepsine otuzar yıl ömür biçmiş.

Otuz yıl o kadar önemli değilmiş ama hepsi de gül gibi yaşadıklarından pek boşa vakit harcamazlarmış. Harcamazlarmış ama insanoğlu habire sızlanırmış. "Bunca aklımla, bunca yapacaklarımla otuz yıl yaşamak reva mı !" diye. Diğer hayvanlar da pek üzülürlermiş insaoğlunun bu yalvaran, yakaran haline.

Günlerden bir gün arslanın, arslanlığı tutmuş ve ulu tanrıya demiş ki:
- Tanrım al benim ömrümün yarısını ver insana. Bana onbeş yıl da yeter.

Bunu duyan eşek, arkasından da maymun, aşka gelip tanrıdan ömürlerinin yarısını alıp insana vermesini istemişler.

Tanrı sırasıyla sormuş herbirine, "Emin misiniz?" diye.
Her biri birer kahraman "Eveet...!" diye bağırmışlar.

Sıra gelmiş insana, sormaya ne hacet, sevinçten uçuyormuş insanoğlu...!

İşte sevgili büyükler.
O gün, bugündür insanoğlu, otuzu kendinden, kırkbeşi sırasıyla arslan, eşşek ve de maymundan ortalama yetmişbeş yıl yaşar olmuş.

Ama ilk otuzu insan gibi, sonraki onbeşi arslan gibi, geri kalanları da önce eşşek sonra da maymun gibi...!