ilkdefa anladım ben gerçekten normal degilim


beni anlatmışsınız. annem çok endişeli bu konuda. çünkü o bişey yapmamı istiyor ve ben bunu duymamış oluyorum hayal dünyamda olduğum için. arkadaşlar bişey anlatırken kaçırdığım yerler çok oluyor ve tekrar soruyorum.unutkanlıkta çok fazla.. eskiden kendi kendime çok gülerdim, hayallerimde komik bişey olurdu çünkü.. ve gören dalga geçerdi..artık gülmüyorum pek.. kendi kendime aniden kalkıp yürürdüm, hayalimde yürüdüğüm için
sanırım psikolojik olarak çok zayıfız ve savunma mekanızması olarak sürekli hayal kuruyoruz..

yaş ilerledikçe geçer diye umuyorum,
 
Kızlar buna neden sorun olarak bakıyorsunuz ki? :) Ben de aynı böyleyim. Bunun adı hayalgücü ve doğal olarak bir rahatsızlık değil. Kendinizi eğlendirmenin harika bir yolu işte. Bu hayaller ister gerçek dünyaya yakın olsun, ister içinde troller olsun... Üstelik kurgularınız güzelse sizden harika bir yazar da olabilir Ben kurduğum hayallere daha fazla gerçekçilik katıp, daha da eğlenceli hale getirmek için kurduğum sahneleri bazen fiziksel olarak da oynarım mesela... Yani bunu problem diye kafanıza takacağınıza, buna güzel bir yönünüz olarak bakın
 

çok güzel söylemişsin rahatsızlık olarak bakmak bile hata aslında hayal gücü olmayan insanın ottan farkı varmıdırki kurdugum sahnelerı fızıksel olarakta oynarım demıssın bu kısmı mumkunse bıraz açarmısın canım merak ettım aynısını bende yapıyorum belkide:)bu arada burcun ne
 

Burcum ikizler canım. Ben nasıl oynuyorum anlatayım. Fantastik şeyleri sevmişimdir hep; kitaplar, filmler... O yüzden hayallerim de genelde fantastik oluyor. Mesela büyü kavramını çok kullanıyorum. Örneğin bir büyü yapıldığına dair bir sahne kuruyorum. Objeler, insanlar... Büyülü toz mu düşünüyorum, odamdan sim bulurum. Veya asalar Kardeşime aldığım bir elektrik küresi vardı, hani şu camına dokununca elektriği eline topalyanlardan... Onu çok kullanırım, enteresan bir görüntüsü olduğu için insanı inandırıyor. :) Sırf mistik bir görüntüsü olduğu için aldığım kolyelerim var. Hele onlara neler neler yazıyorum Çok zevkli oluyor ya... İyiki böyle biriyim, hayal kuramayan biri olsaydım ne yapardım bilmiyorum... Ne kadar sıkıcı olurdu, sürekli gerçeklerin içinde boğuş dur... Çocukken kendi kendime komşuculuk oynarmışım; bir ev sahibi olurmuşum, bir misafir Zaten genelde tek oynarmışım, kimse bana yetişemiyormuş. Ben bizim gibileri şanslı buluyorum açıkcası... Sen nasıl kuruyorsun peki? Bir de burcumu neden sordun, ilgisi mi varmış, merak ettim :)
 


ben de öyle canlandırıyorum kendi kendime ama seninki gibi eşyalarla çok uğraşmıyorum,genelde konuşmalar oluyor,o da sesli değil yani sadece ağzımı oynatıyorum kimse duyamaz
 
ben de öyle canlandırıyorum kendi kendime ama seninki gibi eşyalarla çok uğraşmıyorum,genelde konuşmalar oluyor,o da sesli değil yani sadece ağzımı oynatıyorum kimse duyamaz

Herkesin kendi yöntemleri var. Önemli olan bunun kendini göstermesi için ortam yaratmak. Asla ve asla bu durumu "anormallik", "çocukluk" ya da "kaçıklık" olarak algılamamak lazım. Ben de konuştuklarımı beynimde canlandırırım sadece; ne ses çıkarırım, ne de ağzımı oynatırım...
 

Ben gülme ifadesini biraz fazla kaçırmışım galiba dalga geçer gibi olmuş kendimi kötü hissetim şimdi :44: ama yanlış anlamayın gerçekten bu topiğe bakınca kendimi garip hissediyorum gülesim geliyor niyeyse.çünkü yıllardır böyle bir durumum var ve benim gibi kimse olmadığını düşünmüşümdür hep. burda yalnız olmadığımı görünce tuhaf hissettim kendimi.
 

Ben hiç dalga geçer gibi olduğunu düşünmedim, kendini kötü hissetme :) Bizim gibiler var tabiki, belki genele göre biraz daha azınlıktayız ama varız
 
Ben hiç dalga geçer gibi olduğunu düşünmedim, kendini kötü hissetme :) Bizim gibiler var tabiki, belki genele göre biraz daha azınlıktayız ama varız

ben bir an öyle mi oldu acaba diye düşündüm de şimdi içim rahatladı o zaman :)
 
Hepinizi anlıyorum. Hayal gücü diyip geçenler , anlatmak istenileni anlamamış.
Hayal gücü az kalır.
Aşırı paranoyak biriyimdir. Çünkü aşırı hayalciyim.
Oynuyorum diyenler olmuş.
Ben bazen bir dizi, kitaptan etkilenip kendimi o senaryonun içine koyup evin içinde oynarım.
Tek başımayken.
Hatta bazen ağlamam gereken sahneler olur , ağlarım bile.
Mesela EZEL dizisi varken , kendimi eyşanın yerine koyup mesela 11.bölüme kendimden bir şeyler katıp oynarım.oynardım , ezel bitti ama
Aynanın karşısında kendi kendime konuşurum. Gözlerimin içine baka baka.
Aşırı... Bu değişik bir şey. AMa kendimi bildim bileli var bu bende. 22 yşındayım geçmedi:S
Deli miyim evin içinde tek başıma tiytro sergiliyorum????
Biri akıl noksanlığı demişte, hayalimde ne kdar ince ayrıntılara kadar düşünebildiğimi görseydin emin ol noksanlığımdan çok zekama hayran kalırdın.
Bunun fazla zekadan, duygusal zekadan öte geldiğine inanıyorum ben.
 

diyorum ya ben de aynen senin anlattığın gibiyim. fazla zeka mı hayal gücü mü yoksa psikolojik bir rahatsızlık mı çözemedim.
 
Biraz kendini beğenmişlik olacak ama bence Birazcık daha fazla zekadan kaynaklanıyor :)
 
merhaba bir süredir aklımda neden böyleyim sorusu var aslına bakarsanız, ama internetten ve ya kitaplardan bir türlü bu konuyla ilgili hiçbir açıklama bulamadım. yine internetten bakıyordum ki bu yazıyı gördüm ve ben yazsam ancak bu kadar olur dedim manik'in, özellikle ve özelikle leonela'nın yazısı bana çok uyuşuyor aslında iyi bir rahatlama hissettim :)) yalnız olmadığımı bilmek bana iyi hissettirdi. anında kayıt yaptım siteye yazmak istedim. bu konunun tarihi bundan iki yıl önceye ait olduğu için azıcık üzüldüm ama umarım yazımı okursunuz sizinle fikir alışverişinde bulunmak beni daha çok rahatlatır eminim 20 yaşındayım ve kendimi bildim bileli böyleyim anneannem küçükken kendi kendime oynadığım için bana bu yaşıma kadar sen tiyatrocu olacaksın der o kapasite var senaryo yazmaya kalksam şimdiki dizilerden çok daha iyisini yaparım ama dediğiniz gibi asla gerçek hayatla o hayatı artık ne ise ikinci hayatım mı hayallerim mi her ne deniyorsa asla ama asla karıştırmadım olanların çok farkındayım herşeyi ii biliyorum ama o leonela nın dediği gibi evde yalnızken yaptığım tiyatrolar filimden kitaptan hatta bazen rüyalarımdan etkilenip yarattığım ve oynadığım kahramanlardan vazgeçemiyorum beni rahatlatıyor gerçek dünyanın zavallılığından kurtarıyor ve ben büyüdükçe gelişiyor inanılmaz bir hayal gücüm var anlatsam şaşarsınız ama seviyorum bazende kendimi herkesten farklı hissediyorum bu durum yüzünden ama sizi bulmak beni çok sevindirdi :)) neyse o karakterler etrafımda kişiler olunca asla olmamışlar gibi hiç aklımı sarmıyor ama evde özellikle evde yalnızken kafama doluşuyor bazen sıkılıyorum ama bu hayatıda sevmiyor değilim bir arkadaşımız çok dalıp gidiyorum demiş arkadaşları kızıyormuş bende böyle şeyler çok nadir oluyor o zaman sadece hayal kuruyorum sizce biz neyiz neden böyleyiz ayrıca şizofreniyi çok inceledim kesinlikle şizofreni değiliz :)) saldırganlığımız yok sadece çok hayalci hatta o hayalleri hayatımıza sokacak kadar hayalciyiz çünkü gerçek hayatta bir doktor olmak istiyorsan ama olamıyorsan hayalinde ve evde yalnızken oynadığında kendini şıp diye doktor vb şeyler olabiliyorsun bu da sende bir rahatlama oluşturuyor yalnışmıyım sizce ???? okudugunuz için sağolun umarım görür ve cevap verirsiniz :))
 
Merhaba, hepimiz yaşadığımız sıkıntılar karşısında birtakım savunma mekanizmaları kullanırız. Herkesin kullandığı savunma mekanizması ya da mekanizmaları farklı olabilir. Kimileri inkarı daha sık kullanırken kimileri de yön değiştirmeyi daha aktif kullanabilir. Fantezi de savunma mekanizmalarından biridir. Yaşadığımız sıkıntılarla ya da varolan problemlerle baş edebilmek için, daha sağlıklı kalabilmek için başvurduğumuz bir yoldur bu. Yani yaptığınız şey bilinç düzeyinde ya da bilindışında yer eden durumlarla, sıkıntılarla kendi iç dünyanızda verdiğiniz mücadeledir. Burada önemli olan gerçek hayatla olan bağlantının devam ediyor olmasıdır. Yani hayal ürünü olan şeylerle gerçekliliğin birbiriyle karışmıyor olmasıdır. Bu durum günlük hayatınızı etkiliyorsa; yani dediğim gibi gerçeklikle olan bağın kopmasına sebep oluyorsa ya da yapmanız gereken şeylere engel oluyorsa bir uzmandan yardım alabilirsiniz.
 
Dikkate alip okudugunuz icin tesekkur ederim:) dedigim gibi hayatimi etkilemiyor gercek hayatta ki ben farkli normal bir insan asla boyle seyler yapmaz dersiniz ama o hayatta ki ben farkli oscarlik oyun sergileyen ileri derecede hayal dunyasinda yasiyan ben var ve hayatim iki ayri dunya cok keskin cizgiyle ayrilmis gibi yani hayatimi asla etkilemiyor dediginiz gibi hayatla basa cikma yontemimiz sanirim bu sekilde cok iyi aciklamissiniz ve haklisiniz tesekkur ederim :))
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…