- Konu Sahibi ohcanimadeysin
- #1
merahaba arkadaşlar..burda sürekli doğum hikayeleri okuyordum hamileykende,doğumdan sonra yazmadım..şimdi okudukça bende yazayım bari dedim.kızım 21 aylık ama olsun hikaye hikayedir dimi
hamileliğimin başından beri normal doğum istiyordum..hep dua ettim Allahım aksilik çıkmasın,herşey kolay olsun diye..hamileliğim boyunca ne burada okuduğum normal doğumu kötüleyenlerden etkilendim,ne çevremin konuşmalarından..normal doğumu istediğimi söyleyince "aaaaa nasıl doğuracaksın" diyorlardı..sanki düne kadar nasıl doğum yapılıyorduysa artık
hiç takmadım kulak asmadım..sorunsuz bir hamilelik geçirdim çok şükür.
37. haftadan sonra gelebilir diye beklemeye koyulduk..keşke koyulmasaydık..resmen zaman geçmek bilmiyordu..keşke son anını bekleseydim kendimi ona alıştırsaydım diyorum şimdi.
artık son hafta doğmadımı doğmadımı diye arayanlardan bıkmıştım
doğunca nasılsa haberleri olacak neden durmadan arıyorlar,dahada çok strese sokuyorlardı beni.
40 haftam doldu kontrole gittik hiç açılmam yoktu
1 hafta daha bekleyelim dedi..herşey normal doğuma uygun sezeryana alacak bir hal yok dedi
eve gittim hayal kırıklığı ile
neyse akşam üstü çatı kemiklerime baskı artmıştı artık..son haftalarda zaten çok oluyor..ama umursamadım hiç.
gece yarısı kalktım adet sancısı gibi bir ağrıyla uyandım çok hafifti
ihtimal vermedim
ama baktım 20 dk da bir giriyordu
doğum sancısı olduğunu anladım
kimseyi uyandırmadan son kez kontrollerimi yaptım,eksik falan varmı diye
duş aldım süslendim.doğum sonrası içmek için komposto yaptım
sabah oluncada annemi kaldırdım sancım var dedim..hemen hazırlandılar
bua rada sabaha kadar sancı süresi git gide düşüyordu
1 saat boyunca 15 dk aralıklarla
1 saat boyunca 10 dk aralıklarla geliyordu
artık hastaneye gittiğimde 5 dk da bir geliyordu
sürekli sancı geldiğinde derin nefes alıyordum çok faydasını gördüm gerçekten
gittiğimde ebe açılmama bakmak stedi ama çok a cıttı
bende kasmışım kendimi.
bakamadı tabi
dr geldi nihayet o baktı 7 cm açılman var deid şok oldum.suni sancı verilsin hızlansın 1 saate doğurursun dedi.
lavman yapıldı,korkulacak bişey değil.iyi bile doğum esnasında kazaya kurban gitmemek için:78:suni sancı verilince şiddetlendi iyice
artık bağırmaya başlamıştım
eşim aşkım tamam geçicek dediğinde.kapa çeneni bana aşkım deme suuuus diye bağırıyordum istemsizce
arada dr suyumu patlatmak için çağırdı
daha sonrada aşırı baksı oldu makata artık ıkınmak istiyordum zor tutuyordum kendimi
çatala çıktım,dr sancın gelince ıkın aralarda derin nefes al dedi
ilk bir ıkındım ama allahım o da ne
hiç çıkacakmış gibi durmuyor..sanki kalcaktı orda
ben napıcam dedim içimden..kuvvetlice ıkın yoksa bitmez bu iş dedim.4. de başı çıktı..başı çıkınca vücut birden gidiyor zaten.
karşımda mor kordonlu,siyah saçlı,minicik bir şey duruyordu
tek Allahım deyip ağladığımı hatırlıyorum
onu temizleyip giydirirken benimde dikişim atıldı..
bu arada kesilirken hissetmedim
zaten az bişeydi
dikilirkende çok hissetmedim
işimiz bitince çataldan indim yürüyerek odama geçtim
baktım odada babasının kucağında
hemen oturup emzirdim,1 gün tuttular ertesi gün eve gittik
o kadar rahattım ki çok hafif bir ağrı dışında bişey hissetmiyordum dikişlerde
annem bütün gece uykusuz olduğu için yatsın istedim bende mutfağa geçip yemek yaptım
herşey güzeldi.dikişlerde 10 günde iyileşti..
şimdi 2. ye hamileyim 5.5 aylık
inşallah buda ablası gibi normal doğumla gelir,bir sorun aksilik çıkmaz.
4 ay sonra 2. hikayemide yazmak nasip olur inşallah
işte bizimkide böyle
hamileliğimin başından beri normal doğum istiyordum..hep dua ettim Allahım aksilik çıkmasın,herşey kolay olsun diye..hamileliğim boyunca ne burada okuduğum normal doğumu kötüleyenlerden etkilendim,ne çevremin konuşmalarından..normal doğumu istediğimi söyleyince "aaaaa nasıl doğuracaksın" diyorlardı..sanki düne kadar nasıl doğum yapılıyorduysa artık
hiç takmadım kulak asmadım..sorunsuz bir hamilelik geçirdim çok şükür.37. haftadan sonra gelebilir diye beklemeye koyulduk..keşke koyulmasaydık..resmen zaman geçmek bilmiyordu..keşke son anını bekleseydim kendimi ona alıştırsaydım diyorum şimdi.
artık son hafta doğmadımı doğmadımı diye arayanlardan bıkmıştım
doğunca nasılsa haberleri olacak neden durmadan arıyorlar,dahada çok strese sokuyorlardı beni.40 haftam doldu kontrole gittik hiç açılmam yoktu
1 hafta daha bekleyelim dedi..herşey normal doğuma uygun sezeryana alacak bir hal yok dedi
eve gittim hayal kırıklığı ile
neyse akşam üstü çatı kemiklerime baskı artmıştı artık..son haftalarda zaten çok oluyor..ama umursamadım hiç.
gece yarısı kalktım adet sancısı gibi bir ağrıyla uyandım çok hafifti
ihtimal vermedim
ama baktım 20 dk da bir giriyordu
doğum sancısı olduğunu anladım
kimseyi uyandırmadan son kez kontrollerimi yaptım,eksik falan varmı diye
duş aldım süslendim.doğum sonrası içmek için komposto yaptım
sabah oluncada annemi kaldırdım sancım var dedim..hemen hazırlandılar
bua rada sabaha kadar sancı süresi git gide düşüyordu
1 saat boyunca 15 dk aralıklarla
1 saat boyunca 10 dk aralıklarla geliyordu
artık hastaneye gittiğimde 5 dk da bir geliyordu
sürekli sancı geldiğinde derin nefes alıyordum çok faydasını gördüm gerçekten
gittiğimde ebe açılmama bakmak stedi ama çok a cıttı
bende kasmışım kendimi.bakamadı tabi
dr geldi nihayet o baktı 7 cm açılman var deid şok oldum.suni sancı verilsin hızlansın 1 saate doğurursun dedi.
lavman yapıldı,korkulacak bişey değil.iyi bile doğum esnasında kazaya kurban gitmemek için
:78:suni sancı verilince şiddetlendi iyiceartık bağırmaya başlamıştım
eşim aşkım tamam geçicek dediğinde.kapa çeneni bana aşkım deme suuuus diye bağırıyordum istemsizce
arada dr suyumu patlatmak için çağırdı
daha sonrada aşırı baksı oldu makata artık ıkınmak istiyordum zor tutuyordum kendimi
çatala çıktım,dr sancın gelince ıkın aralarda derin nefes al dedi
ilk bir ıkındım ama allahım o da ne
hiç çıkacakmış gibi durmuyor..sanki kalcaktı ordaben napıcam dedim içimden..kuvvetlice ıkın yoksa bitmez bu iş dedim.4. de başı çıktı..başı çıkınca vücut birden gidiyor zaten.
karşımda mor kordonlu,siyah saçlı,minicik bir şey duruyordu
tek Allahım deyip ağladığımı hatırlıyorum
onu temizleyip giydirirken benimde dikişim atıldı..
bu arada kesilirken hissetmedim
zaten az bişeydi
dikilirkende çok hissetmedim
işimiz bitince çataldan indim yürüyerek odama geçtim
baktım odada babasının kucağında
hemen oturup emzirdim,1 gün tuttular ertesi gün eve gittik
o kadar rahattım ki çok hafif bir ağrı dışında bişey hissetmiyordum dikişlerde
annem bütün gece uykusuz olduğu için yatsın istedim bende mutfağa geçip yemek yaptım
herşey güzeldi.dikişlerde 10 günde iyileşti..
şimdi 2. ye hamileyim 5.5 aylık
inşallah buda ablası gibi normal doğumla gelir,bir sorun aksilik çıkmaz.
4 ay sonra 2. hikayemide yazmak nasip olur inşallah
işte bizimkide böyle
senin ki gibi
ne biçim sözler duymayayım bir daha..nasip kısmet meselesi cnm sende bunu yaşayacakmışsın hem ilk sezeryan olan sen değilsinki..önemli olan ikinizinde sağlıklı olması..e zaten öyle değilmi..gerisi mühim değil o zaman..
