• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

İlişkiye başlama düşüncesi beni korkutuyor

anonim2

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
26 Şubat 2023
52
20
3
Sevsem de içimde bir burukluk oluyor anında. Kendimi yetersiz görüyorum, ailemle aram gelgitli. Güzel bir çocukluk geçirmedim , ilgi gördüm ama yanında sevgisizlik ve psikolojik şiddetle birlikte. Bu konuları konuşmak istemiyorum illaki konusu açılacak. Diyelim anlattım , bir gün yüzüme vurup beni incitir mi düşüncesi var. Hiç ilişkim olmadı zaten korkaklığımdan. Karşı taraf adım atınca mutlu olsam da bu düşünceler baskın geliyor. Nasıl atlatıcam bu durumu?
 
Sevsem de içimde bir burukluk oluyor anında. Kendimi yetersiz görüyorum, ailemle aram gelgitli. Güzel bir çocukluk geçirmedim , ilgi gördüm ama yanında sevgisizlik ve psikolojik şiddetle birlikte. Bu konuları konuşmak istemiyorum illaki konusu açılacak. Diyelim anlattım , bir gün yüzüme vurup beni incitir mi düşüncesi var. Hiç ilişkim olmadı zaten korkaklığımdan. Karşı taraf adım atınca mutlu olsam da bu düşünceler baskın geliyor. Nasıl atlatıcam bu durumu?
Siz, siz olduğunuz için değerlisiniz, ailenizle olan durumunuz ya da çocukluk travmalarınız sizi yetersiz kılmaz, gerçekten karşılıklı güven ve sevgiden emin olduğunuzda dertleşmek için anlatabilirsiniz, yüzünüze vurup sizi rencide etmeye çalışırsa bu onun karaktersizliğini gösterir, sevmek sevilmek iyi gelir iyileştirir, tabi doğru kişiyle.
 
Of bana da bazen bu darlamalar geliyor. Sonra diyorum ki, dünyada tek sıkıntı yaşayan ben miyim ki? Çoğu insanın ailesinde problem var, psikolojisinde problem var. Problemli insanları görüp, eşleri tarafından nasıl el üstünde tutulduklarını da görüyorum. Diyorum vursun yüzüme, biter gider.
Ben buyum ve bu dünyaya 1 kez geldim. Anın tekrarı yok. Kabuk eden böyle edecek. Kişiliğimde problem olduğunu düşünmüyorum/yok çünkü
 
Of bana da bazen bu darlamalar geliyor. Sonra diyorum ki, dünyada tek sıkıntı yaşayan ben miyim ki? Çoğu insanın ailesinde problem var, psikolojisinde problem var. Problemli insanları görüp, eşleri tarafından nasıl el üstünde tutulduklarını da görüyorum. Diyorum vursun yüzüme, biter gider.
Ben buyum ve bu dünyaya 1 kez geldim. Anın tekrarı yok. Kabuk eden böyle edecek. Kişiliğimde problem olduğunu düşünmüyorum/yok çünkü
Hepimizin geçmişte travmaları var ama bu demek değil ki problemli sorunlu insanlarız. Travmaların anlatılmaması taraftarıyım hem anlattıkça hep canlı kalıyor hem de yeni sayfalarımıza da geçmişin lekeleri bulaşıyor. Evet geçmişte ben şunları şunları yaşadım ders çıkardığım şu noktalar oldu diye içten muhasebe yapıp önüne bakmak en doğrusu.
 
Kırık cam teorisi diye bir şey var youtube da izle.
 
Geçmişinizi, size karşı kullanabileceğini düşündüğünüz olayları kimseye güvenmeden anlatmayın ama biz de insanız en nihayetinde. Paylaşmak isteriz. Kazık yemeden, düşüp kalkmadan da hayat geçmiyor. Korkularınızın karşısında yaşayacağınız güzel bir ilişki aslında hepsini geçiriyor.
Ben de böyle korkumdan yüzeysel kalmayı tercih ederdim, en ufak bir sorunda ipleri koparırdım ki bağlanmayayım, daha çok canım yanmasın. Kazık da yedim, aldatıldım da, sonu olacağını bildiğim güzel bir ilişki de yaşadım ama her şeye rağmen tecrübe ettim diyebiliyorum. Körü körüne güvenip, bariz hatalar yapmadığınız sürece korkunun ecele faydası yok
 
Sevsem de içimde bir burukluk oluyor anında. Kendimi yetersiz görüyorum, ailemle aram gelgitli. Güzel bir çocukluk geçirmedim , ilgi gördüm ama yanında sevgisizlik ve psikolojik şiddetle birlikte. Bu konuları konuşmak istemiyorum illaki konusu açılacak. Diyelim anlattım , bir gün yüzüme vurup beni incitir mi düşüncesi var. Hiç ilişkim olmadı zaten korkaklığımdan. Karşı taraf adım atınca mutlu olsam da bu düşünceler baskın geliyor. Nasıl atlatıcam bu durumu?
Keske bi konu bende açsam yazsam sizin gibi… yalnız değilsiniz merak etmeyin.. ve inanın ben ki hayatta herseyin üstesinden geldim su minicik sorunun cevabını bulamadım nasıl atlatılacağını keske bilsem
 
Herkesin eski yönleri var bu hayatta. Kimse mükemmel değil. Sizinkiler gözünüze daha büyük geliyor olabilir.

Aileden yana yüzünüz gülmediyse kendinize odaklanacaksınız. Kendinizi o kadar iyi geliştireceksiniz ki bir birey olarak değerli hissedeceksiniz. Insanlar size sahip olduklari icin kendini şanslı hissedecek

Aile travmalarinin arkasina siginmak çözüm değil. Kendinizi geliştirin
 
Aa bunu yaşayan bi benimdir diye düşünüyordum ama yalnız değilmişim. Mutlu giden bir ilişkimin olmasını çok istiyorum ama reelde gelince icraat yok. Bende ilişki yaşamaktan korkuyorum, çekiniyorum. Sebebini de yalnızlığa alışmaya, üşengeçliğime yormuşum hep 😬 Ama şimdi düşünüyorum da küçükken karşı cins biri yüzünden yaşadığım bir travmam var. Asıl sebebi o belkide. Bir terapi ile o travmaları aşarak üstesinden gelebiliriz.
 
Back